پلر جو پالوٽ....

[رسول بخش دائودپوٽه]

پلر جو پالوٽ
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
اي ابر ڪرم مينهن تنهنجو وسڻ واه آهي وڻيو واه آهي وڻي
تنهنجي گجگوڙ ۾ کوڻيون ٿي کلڻ واه آهي وڻيو واه آهي وڻيو
ڪيڏي پياسي هئي ڌرتي دلبر وطن تون جي آئين ٺري پيواسان جو آ من
وس وري بس نه ڪر جيسين جيون ٺري پاڻي پاڻي هجي باه شله ٻري
نينهن نروار ٿي پٽ تي نانگو نچڻ واه آهي وڻيو واه آهي وڻيو
بوند تنهنجي وڻين برکا ٿي جو وسين توسان دل دلبريون آس۾ جو اچين
مارو مرڪي پون کيڄ تون جوڪرين مال ٽراڊون ڪري شوق اکيون هڻي
ڪاغذن ٻيڙيون ٻارو تڻ جو ڪرڻ واه آهي وڻيو واه آهي وڻيو
ڌرتي سائي ٿئي گاه للر ٿين گابا ٽوبا ٽرڊي ٽراه کائي ڀچن
ڇيلڙا ڇيڪ ٿين چنگ چپ تي اچن روح ويراڳ ٿي جيءَ جهونگارجن
ڪر وڃي بر وڃي سوڪ سنڌ ڪين ٿي مسڪراهٽ هجي ڳوٺ ڳاڙها ٿين
پلر پلٽي پيو زور جو هي وهڻ واه ڏاڍو وڻيو واه ڏاڍو وڻيو


لبستم دائودپوٽه