رسول بخش دائودپوٽه
سينيئر رڪن
هي حوا چائي هئي
””””””””””””””””””””
هو ته آهي
باک جهڙي
ماڪ جهڙي
ماکيءَ کان آ وڌ مٽي
کير جهڙي چاشني
ڏينهن جهڙي آ چٽي
جهڙ جهڙالو ڪو ڪڪر ڄڻ
مينهن ٿو اکين ٽمي هو
ڏک جنهن کي ڏاج ۾
سور هن سهاڳ ۾
پور ۾ هو چور ٿي
روئي رڙي حور ٿي
هن جي اندر
محشر حشر
هي نه ٻولي ٿي ٻاهر
هي نه چاهي ۽ چري ٿي
۽
ڪين حرکر ۾ حري ٿي
هي وئي آ سانت ٿي
روح ۾ بدروح ٿي
هن کي ههڙو ڪنهن ڪيو
ڪو ته ڀاڙي بت هيو
هن کي بازاري ڪري
عظمت انڪساري ڦري
ديس ۾ آ ڌوڙ ڪئي
روح ۾ هن روڙ ڪئي
هن سان وهشت وار ڪنهن ڪيا
هن سان هي ڪيس جنهن ڪيا
سو نه ماڻهو ماڻهپي ۾
آ دلن جي ڳاڻپي ۾
هن سان دوکو ۽ دولاب
ڪنهن وٽ نه جنهن جو آ جواب
وهشتن وئشا وئي ٿي
ناچ ۾ نچندي رهي
گهور پيسن ٿيندي رهي
سور سختيون پور سهندي
هر ماڻهوءَ کيڙ ٿيندي
کيڙ ۾ پو ڇيڙ ٿيندي
هي نه ڏمري ڏک تي
عادتن جي بک تي
پاڻ کان ڀي نفرتن ۾
گند ٿي غلاظتن ۾
ڳوڙها جنهن جا ويا سڪي
پاڪ پوتر ٿي پليت
روح ۾ رمندي رهي
ڪجه نه ڪنهن چوندي رهي
هي حوا ڄائي هئي
جنهن عزت سڀ وئي
جنهن جي عزت سڀ وئي
لبستم دائودپوٽه
””””””””””””””””””””
هو ته آهي
باک جهڙي
ماڪ جهڙي
ماکيءَ کان آ وڌ مٽي
کير جهڙي چاشني
ڏينهن جهڙي آ چٽي
جهڙ جهڙالو ڪو ڪڪر ڄڻ
مينهن ٿو اکين ٽمي هو
ڏک جنهن کي ڏاج ۾
سور هن سهاڳ ۾
پور ۾ هو چور ٿي
روئي رڙي حور ٿي
هن جي اندر
محشر حشر
هي نه ٻولي ٿي ٻاهر
هي نه چاهي ۽ چري ٿي
۽
ڪين حرکر ۾ حري ٿي
هي وئي آ سانت ٿي
روح ۾ بدروح ٿي
هن کي ههڙو ڪنهن ڪيو
ڪو ته ڀاڙي بت هيو
هن کي بازاري ڪري
عظمت انڪساري ڦري
ديس ۾ آ ڌوڙ ڪئي
روح ۾ هن روڙ ڪئي
هن سان وهشت وار ڪنهن ڪيا
هن سان هي ڪيس جنهن ڪيا
سو نه ماڻهو ماڻهپي ۾
آ دلن جي ڳاڻپي ۾
هن سان دوکو ۽ دولاب
ڪنهن وٽ نه جنهن جو آ جواب
وهشتن وئشا وئي ٿي
ناچ ۾ نچندي رهي
گهور پيسن ٿيندي رهي
سور سختيون پور سهندي
هر ماڻهوءَ کيڙ ٿيندي
کيڙ ۾ پو ڇيڙ ٿيندي
هي نه ڏمري ڏک تي
عادتن جي بک تي
پاڻ کان ڀي نفرتن ۾
گند ٿي غلاظتن ۾
ڳوڙها جنهن جا ويا سڪي
پاڪ پوتر ٿي پليت
روح ۾ رمندي رهي
ڪجه نه ڪنهن چوندي رهي
هي حوا ڄائي هئي
جنهن عزت سڀ وئي
جنهن جي عزت سڀ وئي
لبستم دائودپوٽه
