لکان ٿو ويٺو لڪاءَ لڪ ۾

[رسول بخش دائودپوٽه]

لکان ٿو ويٺو لڪاءَ لڪ ۾ ...
___________________
لکان ٿو ويٺو لڪاءَ لڪ ۾ ٻڌايان ٻاهر نه ٿو اها سڪ
سلي سگهان ٿو نه ئي پليان مان هي ڪهڙي مون ۾ اچي وئي ٽڪ...

ٻاٽ هي آ انڌاري اهڙي سچ لٿي کان پو شام جهڙي
رات پنهنجا پهلايا پرهن هاڻي ته ڀاڪي ڏيو ڪائي ڀڪ...

تنهنجي ٻاهن ڳراٽيڻين جا اسان سدان ئي حيراڪ آهيون
چاهتن ۾ مٺيون مٺيون هي مونجهارا ماري ٿيو ٿا چقمق

ارادا پنهنجا اصول تنهنجي سر نمائي رهن ٿا ساڻا
اسان ويڳاڻا رهون ٿا راڻا ملو ملو وڌي وئي ڇڪ

لوه تي ڪا سنداڻ سهندي عمر گذاري ڏک ۾ رهندي
ماري ماري ڪري ويو مڃ عشق اهڙواٿئي ڪيو پڪ
.
.
. لبستم دائودپوٽه