رسول بخش دائودپوٽه
سينيئر رڪن
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھيا سين
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھيا سين
ھي آ اسان جو
کن پل جو جيون
جياپي ته جنھن ۾ جنبي ھا ويا سين
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھيا سين.......
اسان جو ھي جيون ته ٻيڙي مثل آ
جتي ٻيڙِي ٻا نڌي ھو ڇو ڙي ڇڏيو
ائين ئي اسان ڀي فڪر کان ٿي آجا
لڙھندا رھيا سين پاڻي جھڳ وانگر
اڳي کان تکو تيز،
ڍ را ٿي ڪڏ نھن ،
ڪنارن سان ڀي گسندا رھيا سين
ڪڏھن پو وري
وھڻ کان ٿي واندا
ننڍين ڪسين ڏانھن ڪر موڙي ڇڏيو سين
وڃي نيٺ سڪل زمين ساب ٿياسين
جتي ....!
ٿي ويو ھو انت اسان جو
ڪجھ ھو ڏنو سين ،
زمين ريج رھندي
ڪجھ ٿي وياسين وري ٻاڦ ٻاھر
وري ڪجھ وھندي اڳتي وڌياسين
نظر ۾ نظارا به ڏسندا وياسين
ڪٿي ريج راڱا
الاپون ھيو راڳ
ڪٿي مست بر ٿر
مگن ٿي وياسين،
ائين پو مستين کان ڪر ڪوئي موڙي
ورياسين وري ويراڳين ڏانھن ڌيري
ڌنڌن ڌاڙن ۾ لڳي جو وياسين
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھيا سين
ائين پاٿي وانگر
جيون سان گڏ جي
ڊگھا ٿي ته ڪڏنھن ننڍڙا ٿياسين
وري ٿي وڏا جت گم ٿي وياسين
ڦڙي مان ٿياسين
تلاءَ ڪي ته ڍنڍون
وري پوءِ ننديون ٿي
ڀرجي ھلياسين
رکيو ساب سين
اسان ھي ته جيون لڙھندا رھياسين ٿڙندا رھياسين
ڪڏ نھن سپ سنڌ جا ير ٿي وياسين
ڪڏنھن ٻيٽ واري لٽجي وياسين
ڪڏنھن گھاٽا ٻيلا
سڪي بر ٿياسين
مڇون ڪم ھا جي اسان جي اندر ۾
تن کي به جيون جياپو ڏنو سون
وڃي پوءِ آخر ڪرياسين سمونڊ ۾
اڪيلا اڪيلا جتي گم ٿياسين
اھو آ اسان جو کن پل جو جيون
جياپي ته جنھن ۾ جنبي ھا وياسين
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھياسين.........)
لبستم دائود پوٽا
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھيا سين
ھي آ اسان جو
کن پل جو جيون
جياپي ته جنھن ۾ جنبي ھا ويا سين
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھيا سين.......
اسان جو ھي جيون ته ٻيڙي مثل آ
جتي ٻيڙِي ٻا نڌي ھو ڇو ڙي ڇڏيو
ائين ئي اسان ڀي فڪر کان ٿي آجا
لڙھندا رھيا سين پاڻي جھڳ وانگر
اڳي کان تکو تيز،
ڍ را ٿي ڪڏ نھن ،
ڪنارن سان ڀي گسندا رھيا سين
ڪڏھن پو وري
وھڻ کان ٿي واندا
ننڍين ڪسين ڏانھن ڪر موڙي ڇڏيو سين
وڃي نيٺ سڪل زمين ساب ٿياسين
جتي ....!
ٿي ويو ھو انت اسان جو
ڪجھ ھو ڏنو سين ،
زمين ريج رھندي
ڪجھ ٿي وياسين وري ٻاڦ ٻاھر
وري ڪجھ وھندي اڳتي وڌياسين
نظر ۾ نظارا به ڏسندا وياسين
ڪٿي ريج راڱا
الاپون ھيو راڳ
ڪٿي مست بر ٿر
مگن ٿي وياسين،
ائين پو مستين کان ڪر ڪوئي موڙي
ورياسين وري ويراڳين ڏانھن ڌيري
ڌنڌن ڌاڙن ۾ لڳي جو وياسين
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھيا سين
ائين پاٿي وانگر
جيون سان گڏ جي
ڊگھا ٿي ته ڪڏنھن ننڍڙا ٿياسين
وري ٿي وڏا جت گم ٿي وياسين
ڦڙي مان ٿياسين
تلاءَ ڪي ته ڍنڍون
وري پوءِ ننديون ٿي
ڀرجي ھلياسين
رکيو ساب سين
اسان ھي ته جيون لڙھندا رھياسين ٿڙندا رھياسين
ڪڏ نھن سپ سنڌ جا ير ٿي وياسين
ڪڏنھن ٻيٽ واري لٽجي وياسين
ڪڏنھن گھاٽا ٻيلا
سڪي بر ٿياسين
مڇون ڪم ھا جي اسان جي اندر ۾
تن کي به جيون جياپو ڏنو سون
وڃي پوءِ آخر ڪرياسين سمونڊ ۾
اڪيلا اڪيلا جتي گم ٿياسين
اھو آ اسان جو کن پل جو جيون
جياپي ته جنھن ۾ جنبي ھا وياسين
ائين ئي ته جيون سان جڪڙيل رھياسين.........)
لبستم دائود پوٽا