غزل
سعيد سومرو
هڪ دفعو ڀاڪر ڀريو تو، سيءَ ۾،
عمر مان ڏڪندو رهيس پو، سي ۾.
هير ٿڌڙيءَ سان گھٽيءَ مان حيدري،
ڪئن نه ’حق حق‘ ٿي ڪندو ويو، سيءَ ۾.
گرم تنهنجن قربتن جي مٽ نه آ،
ساٿ تنهنجين سارڻين جو، سيءَ ۾.
ڇا ٿيو، جي لاهي چادر پيرَ تان،
ساڌ ننگي تي وڌي تو، سيءَ ۾.
چاندنيءَ ۾ پيچرا ڪو پُور هن،
ماٺ کي آ تنهنجو لهجو، سيءَ ۾.
صبح ساجهر ريڙهي ڪڍندي روڊ تي،
ڪيڏو ٿڙڪي ٿو ڪراڙو، سيءَ ۾.
ڪير نڪري سڏ ورنائي ’سعيد!‘
ديش سارو، سانت - سوگھو، سيءَ ۾.
سعيد سومرو
هڪ دفعو ڀاڪر ڀريو تو، سيءَ ۾،
عمر مان ڏڪندو رهيس پو، سي ۾.
هير ٿڌڙيءَ سان گھٽيءَ مان حيدري،
ڪئن نه ’حق حق‘ ٿي ڪندو ويو، سيءَ ۾.
گرم تنهنجن قربتن جي مٽ نه آ،
ساٿ تنهنجين سارڻين جو، سيءَ ۾.
ڇا ٿيو، جي لاهي چادر پيرَ تان،
ساڌ ننگي تي وڌي تو، سيءَ ۾.
چاندنيءَ ۾ پيچرا ڪو پُور هن،
ماٺ کي آ تنهنجو لهجو، سيءَ ۾.
صبح ساجهر ريڙهي ڪڍندي روڊ تي،
ڪيڏو ٿڙڪي ٿو ڪراڙو، سيءَ ۾.
ڪير نڪري سڏ ورنائي ’سعيد!‘
ديش سارو، سانت - سوگھو، سيءَ ۾.
