يادون نه هون اوهان نه هُئا دل لڳي هُئي، بانور ڪرڻ جي ڪاڻ بچي ڪا مڳي نه هئي. خط شيلف ۾ پيا رهيا اُڏريون عبارتون، اک خالي پنن تي ڀِڳِي، بازِ ڀِڳِي نه هُئي. خاموش گذرياسين مگر اڳتي وڃي ٻنهين، ور ور مُڙِي ڏِٺوسِين جو مُڪمل ڇِڳِي نه هُئي. مُنهنجو ماڻو ائين تو ٽوڙيو، ٻِئي ماڻڻ لئه ڪڏهن، تبسم وري تمنا دل ۾ ڀَڳِي نه هُئي. (عبدالغفار تبسم)
