مالڪ تون در ته ڪٽيندين ڪين ڇڏيندين، هر هنڌ هر حال ۾ رانول رهبر ٿيندي. سنڌ جو اڳوڻو شان عجب هو، راحت هُئي ڄڻ راضي رب هو، رهندو هِندو ۽ مومن گڏ هو، هڪٻئي کي ڏيندو سڏ ۾ سڏ هو. اڳ واري اڄ اُلفت ناهي، ملڪ ۾ ساڳي محبت ناهي، درد سهڻ جي طاقت ناهي، جُدا ٿي رهڻ جي جرئت ناهي. پرديسي هُت روئندا هوندا، ڳوڙهڻ سان مُنهن ڌوئندا هوندا، ڌارين ۾ ڪيئن سُمهندا هوندا، سُور هزارين پوءِ ايندا هوندا. چندر عُمر شل وطن ۾ گُذري، وطن کان شل دشمن به نه وڇڙي، جو دم نِبري وطن ۾ نبري، جي دم نڪري ته به وطن ۾ نڪري. آواز : ممتاز لاشاري ٻول : ماسٽر چندر .
