وقت جي چيچ ۾ زندگيءَ جو ڇلو، پيو ٿئي گھرگھلو، يار جلدي ملو. جيءُ جبروت جنمن کان ويران آ، ساھ ساميئڙو مڙئي مهمان آ، ترسندو ڪيستائين ڀلا قافلو!؟ توسان چاهت ۽ چرپڻ به گھٽبا وڃن، دل جا آرا ۽ ارپڻ به گھٽبا وڃن، ۽ وڇوڙن ۾ ناهي رهيو ولولو.. تنهنجي آڪاش وريھه ورچيو وڃي، ۽ ڪڏهن پل اندر پاڻ پرچيو وڃي، دل هي سمجھي نٿي درد آ دادلو.. ٻول : آڪاش انصاري آواز : بادل راهي