منهنجي شاعري

[منصور سيتائي]

غزل
منصور سيتائي

اکڙين ۾ آلاڻ اهائي ساڳي آ،
تنهائي مون ساڻ اهائي ساڳي آ

ڪو به انا جي اوچائيءَ تان ڪو نه لٿو،
رشتن ۾ ڇڪتاڻ اهائي ساڳي آ

تنهنجو نانءُ ٻڌڻ سان ڌڙڪن تيز ٿئي،
چاهت تنهنجي ڪاڻ اهائي ساڳي آ

بڙ جي ڇانوَ، نَديءَ ۾ ٻيڙيءَ جو منظر،
ڳوٺن ۾ چانڊاڻ اهائي ساڳي آ

تنهنجي ڀاڪر بوسي کي مدت ٿي پر،
ساهن ۾ سرهاڻ اهائي ساڳي آ

جا” منصور“ هئي ون يونٽ وقت ڪڏهن،
حالت ٻوليءَ ساڻ اهائي ساڳي آ۔​

 

[نثارناز]

جواب: منهنجي شاعري

غزل
منصور سيتائي

اکڙين ۾ آلاڻ اهائي ساڳي آ،
تنهائي مون ساڻ اهائي ساڳي آ

ڪو به انا جي اوچائيءَ تان ڪو نه لٿو،
رشتن ۾ ڇڪتاڻ اهائي ساڳي آ


تنهنجي ڀاڪر بوسي کي مدت ٿي پر،
ساهن ۾ سرهاڻ اهائي ساڳي آ

جا” منصور“ هئي ون يونٽ وقت ڪڏهن،
حالت ٻوليءَ ساڻ اهائي ساڳي آ۔​

ڇا ڳالهه ڪجي توهان جي هن غزل جي منصور سائين

تنهنجي ڀاڪر بوسي کي مُدت ٿي پر ،
ساهن ۾‌ سُرهاڻ‌ اُهائي ساڳي آ۔​

وڃي ٿيا ست خير سائين منصور، ايڏي خوبصورت ڳالهه هڪڙي ننڍڙي پتڪڙي بند ۾ ۔ سائين منصور هي ننڍڙو جيتامڙو ٽي درجي وارو شاعر نثار ناز توهان جي هن خوبصورت غزل تي توهان کي دل جي گهرائين سان واڌايون ٿو ڏي ۽ دُعا ٿو ڪري ته توهان جي علم ۽ ادب جي شادابي سدائين سنڌ جي تازن ڪنول جي گُلن وانگر مهڪندي رهي۔ اهڙيون دل کي ڇُهندڙ انمول سوکڙيون سدائين اسان سان ونڊ ڪندا رهجو ته جيئن اسان جا ساري دنيا جا سنڌي دوست ان جي خوشبو جو هُڳاءُ وٺندا رهن ۔ لک لائق سائين

 

[نثارابڙو]

جواب: منهنجي شاعري

هن غزل هو هڪ هڪ بند پنهنجي جاءِ تي تمام سهڻو ۽ عشق مجاز ۽ سماجي منّظر سان ڀريل آهي، پر ٻوليءَ جي ڳالهه آخري بند ۾ ڪري پوري عشق مجاز کي قومي عشق ۾ تبديل ڪري ڇڏيو آهي ۔۔۔

جا” منصور“ هئي ون يونٽ وقت ڪڏهن،
حالت ٻوليءَ ساڻ اهائي ساڳي آ۔

]
پر آءُ ته چوندس ته اڃان خراب آهي ۔۔۔ ظلم جا زنجير اڃان مضبوط ٿيا آهن ۔۔۔

واه سائين منصور سيتائي ۔۔۔ واه

 

[مست]

جواب: منهنجي شاعري

منصور سيتائي صاحب اوهان جي شعرن جي تعريف ڪرڻ لائق لفظ مون کي نه ٿا ملن۔۔۔ ڇو ته ايتري پر اثر شاعري پهرين گهٽ ئي نظر مان گذري آهي۔۔۔