هاڻي ايندو ڪير اوهان وٽ پنهنجو روح ريجهائڻ لاءِ، ماڻهو روز بهانا ڳولهين هتڙي مَن رنجائڻ لاءِ. خوابن تي هو ٻرندڙ تيلي روز رکي پيا ويندا هن، وڌيو ڪو به نه اڳتي آهي ڪائي آڳ اجهائڻ لاءِ. پيار ۾ سمجهي ڪين سگهيو هو، ڪنهن ڀي گهري سازش کي، سارو لوڪ ئي هڪ ٿي بيٺو ڇا لئه هن کي گهائڻ لاءِ. ڪن ڌرجن جي اڳ ۾ ڪڏهن تنها سڙبو رهبو آ، پر سي درد نه هوندا آهن سڀ ڪنهن کي به ٻڌائڻ لاءِ. ڪنهن جي اوسيئڙي ۾ ڳهيلي موتين کي تون رولين پئي، ڪو به نه ايندو هتڙي توکي هاڻ سکي پرچائڻ لاءِ. ڪي ڪي درد گهٽائڻ وارا نه ته سڀ درد وڌائڻ لاءِ، ٿورا آڳ اجهائڻ وارا، ڪيئي آڳ لڳائڻ لاءِ. ڪهڙو چين مليو آتن کي، روز گلابي گيت ڏئي، پاڳل شاعر گيت لکن ٿا، پنهنجو چين گنوائڻ لاءِ.
