saqi irshad Lorer
سينيئر رڪن
نالو : ارشاد علي
ادبي نالو : ساقي ارشاد لورڙ
والد جو نالو : محمد عرس لورڙ
ذات : لورڙ
جنم : 2 فيبروري 1993
تعليم : گريجوئيشن
ڪرت : سوشل موبيلائيزر
ايڊريس : ڳوٺ سومر لورڙ تعلقه قنبر
موبائيل : 03002586897
لکڻ جي باقائده شروعات : 2006 کان
ڇپيل مواد : ” گل ڦل ، روزاني تعميرِ سنڌ ، سفيرِ سنڌ ميگزين ، هزار داستان ، ڪهاڻي ڊائجسٽ ، عبرت ميگزين ۽ روزاني ڪاوش ،
لکيل صنفون : غزل ، نظم ، وائي ، گيت ، بيت ، ڪهاڻي ، مضمون ، ۽ نثري نظم ،
سندس شاعري مان ڪجھ ،.
نظم
بهار رُتِ ۾ گلابَ چهرا ،
اداس آهن ، نراس آهن ،
زخم زخم ٿيا وجود آهن،
اڃان اتم هي وجود آهن ،
ڪو بار دل تان اچي ته لاهي ،
ڏيڻ ڪو آٿت آيو نه آهي ،
ڪي سک سهارا ملي نه سگهيا،
ڏکن ڪنارا ، ملي نه سگهيا ،
صدا جون لهرون وڃن ٿيون دٻجي ،
آماٺ مونجهو گگن ۽ ڌرتي ،
سندر ڪي سپنا اکين ۾ چڀيا،
تڏهن اڙهو آ اکين مان پاڻي ،
سڄو هي عالم ڀري ٿو سڏڪا ،
امن لڏي جو هتان هليو ويو،
ڳلي ڳليءَ ۾ ھلي ٿي هولي ،
شهر نگر آ ٿيو رتو رت ،
گهرن برن ۾ غبار آهي ،
رُڳي ئي دردن نهار آھي ،
نظر نظر ۾ سوال آهي ،
خوشيون اسانجون ڪِڏانهن هليون ويون ،!؟
خوشيون اسانجون کسي اسان کان ،
کسنِ ٿا ظالم لٽنِ ٿا ظالم ،!
خوشيون اسانجون لٽيون ويون هِنِ ،!
خوشيون اسان جون گهٽيون ويون هنِ!
غزل
دور ٿيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
ڏکَ ڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
کوڙ کاري کڻي هٿ هٿياري کڻي ،
گل پٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
ساٿُ ساٿي ڇڏي موکي غم سان گڏي،
ننڊ نيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
الوعدا اڄ چئي گاوَ گھرا ڏئي ،
کِل کسيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
هرپهر جان جذبن مان منهنجي ڪڍي،
غم گڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
سار ”ساقي“ لهي ڪان آيا ڪهي ،
منهن مٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
غزل
ڀل خفا ٿي شهر ڪري ڇڏبو ،
درد دل جو ذڪر ڪري ڇڏبو ،
تون اچين جي مو ڏي هلي هيڪر،
سور سارو ثمر ڪري ڇڏبو ،
منهنجا محبوب هن وڇوڙي ۾،
پُرِ پيالو زهر ڪري ڇڏبو ،
ها تون آن زندگي رهڻ تو بن،
محل ماڙيون کنڊر ڪري ڇڏبو ،
ڏينهن جيڪي گڏي گذارياسي،
تن تي هر هر فڪر ڪري ڇڏبو،
هاڻ ”ساقي“ اچي پُڳو آهيان ،
ساڻ سپنو خنجر ڪري ڇڏبو،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
سدا درد ديرن ۾ قيد رهياسين ،
حسينن جي ڦيرن ۾ قيد رهياسين ،
زماني ته مونکي گهڻو يار ٽوڪيو،
مگ تنهنجي پيرن ۾ قيد رهياسين ،
اسانکي ٻڌل دردَ دامن ۾ آھن،
حسينن جي گهيرن ۾ قيد رهياسين ،
پرين محبتن جا وڌي ويا ته ويري،
سدا تن جي ويرن ۾ قيد رهياسين،
اسان پئي تلاشيا اُجالا سدائين ،
مگر من انڌيرن ۾ قيد رهياسين،
سڄو ڳوٺ پنهنجو ڳوٺاڻا به ”ساقي“،
اسين پوءِ ڇو غيرن ۾ قيد رهياسين،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
سوا تو حياتي اڌوري لڳي ٿي ،
ڏکي زندگي هيء َ سموري لڳي ٿي،
اسانجي سڄڻ دل کي جاچي ڏسوڀل،
اوهانجي ڏکي يار دوري لڳي ٿي،
جدائي سبب جيءُ جلندو رهي ٿو ،
پرين تنهنجي الفت ضروري لڳي ٿي ،
تمّنا اندر ۾ وڏي ڪا رهايم ،
جلايم جسم ڀي نه پوري لڳي ٿي،
ظلم جون نه ”ساقي“ ڏيئو ڪو وسائي،
جَڳَتَ ۾ جهالت نسوري لڳي ٿي ،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
لفظ هن ڄڻ ته وار ڪاتيءَ جا ،
سرس آهن سوال ساٿي ءَ جا ،
ڏکَ ۾ يا سک ۾ تو سوا ”ساقي“،
ڏينهن گهاريان پيو حياتي ءَ جا،
لڙڪ اک اک مان ڏسان ٿووهندي،
سور آهن سوين دِهاتيءَ جا ،
غيرُ ڪٿ ٿو اجهو اجاڙي من ،
هٿَ هجن جي نه پنهنجي ڀاتيءَ جا،
هڪ ئي ڏک آ ته هن غريبيءَ ۾ ،
ساڀيان ٿِيا نه خواب ساٿيءَ جا ،
ڏس ته ڪهڙا ڪڍي ، ڪڍاڪهڙا،
هن ته مطلب سوين ئي جهاتيءَجا،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
چوين پيو ته توکي سهارو مان ڏيندس ،
پري ڏکُ ڪري سکُ سهارو مان ڏيندس ،
سوين ڪوھُ توکان پري غم کي نيندس ،
توکي هرخوشيءَجو ڪنارومان ڏيندس،
رڻن ۾ به بسنتي ، ڀنورَ باغ بستي ،
هتي جيوَ جيوت جيارو مان ڏيندس ،
هتان ڪلفتو سڀ ڌڪي مان ڇڏيندس ،
اَڏي محب محبت منارو مان ڏيندس ،
سڀن ئي اجهن تي سکن جو خوشين جو،
اُوڙي هاڻي اهڙو مهارو مان ڏيندس ،
هتي پنهنجي مارن کي سرسبز وڻندڙ ،
اکين کي پسائي نظارو مان ڏيندس،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
سنگتي ساٿي يار ڇڏي ويا ،
پنهنجا پراڻا پيار ڇڏي ويا ،
سڀ سک چين ڦري ويامونکان،
ويندي ويندي سار ڇڏي ويا ،
ڀيلي ڀونءِ ڀلاريءَ جا باغيچا،
سنگساريء َجا آسار ڇڏي ويا،
رشتا نعتا پل ۾ ٽوڙي ،
دلبر ڌارون ڌار ڇڏي ويا،
مونکي روئندو رڙندو هتڙي ،
ڏک سک جا ڀائيوار ڇڏي ويا،
اڄ پيچ اڙائي سال سڪائي ،
نيھ ڪري نروار ڇڏي ويا ،
”ساقي“ ڪانَ ڏٺاسي جيڪي،
اک اک ۾ اظهار ڇڏي ويا ،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
زندگي گذري رهي آ سار ۾ ،
مان رهان ٿو سوچ َ ۽ ويچار ۾ ،
حق سدا هارين جو کائن ٿا پيا ،
ظلم ۽ دهشت آهي ڀوتار ۾ ،
بس مونکي هروقت هن جي ياد آ ،
پر مٺي هر ويل آ سينگار ۾ ،
عڪس وانگر ياد هن جي دل اندر ،
شل هجي گلڙن جي هٻڪار ۾ ،
حسن واري سنڌ گلشن ۽ سڳنڌ ،
آهي دشمن جي سدائين وار ۾ ،
سک جي ڳولا ۾ اسان هون دربدر ،
ڏک ئي ڏک ”ساقي“ مليا سنسار ۾ ،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
ناس دل جو نگر ڏٺو آهي ،
ڏاهپن تي ڏمر ڏٺو آهي ،
ظلم جي انتها هتي ٿي آ ،
هر رتو رت شهر ڏٺو آهي ،
وارَ واسينگ جيئان ڏنگي ويٺا،
خواب جو ڪو پهر ڏٺو آهي ،
ڪيا اجڙُ بي مندي خزا گلشنَ ،
اجڙيل پنهنجو ترُ ڏٺو آهي ،
ڪنهن بُکي بکَ جي ستايل کي،
پيئندي مون زهر ڏٺو آهي ،
رات ڀر انتظار ”ساقي“ ڪيو ،
هو نه آيو سحر ڏٺو آهي ،
ساقي ارشاد
ادبي نالو : ساقي ارشاد لورڙ
والد جو نالو : محمد عرس لورڙ
ذات : لورڙ
جنم : 2 فيبروري 1993
تعليم : گريجوئيشن
ڪرت : سوشل موبيلائيزر
ايڊريس : ڳوٺ سومر لورڙ تعلقه قنبر
موبائيل : 03002586897
لکڻ جي باقائده شروعات : 2006 کان
ڇپيل مواد : ” گل ڦل ، روزاني تعميرِ سنڌ ، سفيرِ سنڌ ميگزين ، هزار داستان ، ڪهاڻي ڊائجسٽ ، عبرت ميگزين ۽ روزاني ڪاوش ،
لکيل صنفون : غزل ، نظم ، وائي ، گيت ، بيت ، ڪهاڻي ، مضمون ، ۽ نثري نظم ،
سندس شاعري مان ڪجھ ،.
نظم
بهار رُتِ ۾ گلابَ چهرا ،
اداس آهن ، نراس آهن ،
زخم زخم ٿيا وجود آهن،
اڃان اتم هي وجود آهن ،
ڪو بار دل تان اچي ته لاهي ،
ڏيڻ ڪو آٿت آيو نه آهي ،
ڪي سک سهارا ملي نه سگهيا،
ڏکن ڪنارا ، ملي نه سگهيا ،
صدا جون لهرون وڃن ٿيون دٻجي ،
آماٺ مونجهو گگن ۽ ڌرتي ،
سندر ڪي سپنا اکين ۾ چڀيا،
تڏهن اڙهو آ اکين مان پاڻي ،
سڄو هي عالم ڀري ٿو سڏڪا ،
امن لڏي جو هتان هليو ويو،
ڳلي ڳليءَ ۾ ھلي ٿي هولي ،
شهر نگر آ ٿيو رتو رت ،
گهرن برن ۾ غبار آهي ،
رُڳي ئي دردن نهار آھي ،
نظر نظر ۾ سوال آهي ،
خوشيون اسانجون ڪِڏانهن هليون ويون ،!؟
خوشيون اسانجون کسي اسان کان ،
کسنِ ٿا ظالم لٽنِ ٿا ظالم ،!
خوشيون اسانجون لٽيون ويون هِنِ ،!
خوشيون اسان جون گهٽيون ويون هنِ!
غزل
دور ٿيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
ڏکَ ڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
کوڙ کاري کڻي هٿ هٿياري کڻي ،
گل پٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
ساٿُ ساٿي ڇڏي موکي غم سان گڏي،
ننڊ نيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
الوعدا اڄ چئي گاوَ گھرا ڏئي ،
کِل کسيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
هرپهر جان جذبن مان منهنجي ڪڍي،
غم گڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
سار ”ساقي“ لهي ڪان آيا ڪهي ،
منهن مٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
غزل
ڀل خفا ٿي شهر ڪري ڇڏبو ،
درد دل جو ذڪر ڪري ڇڏبو ،
تون اچين جي مو ڏي هلي هيڪر،
سور سارو ثمر ڪري ڇڏبو ،
منهنجا محبوب هن وڇوڙي ۾،
پُرِ پيالو زهر ڪري ڇڏبو ،
ها تون آن زندگي رهڻ تو بن،
محل ماڙيون کنڊر ڪري ڇڏبو ،
ڏينهن جيڪي گڏي گذارياسي،
تن تي هر هر فڪر ڪري ڇڏبو،
هاڻ ”ساقي“ اچي پُڳو آهيان ،
ساڻ سپنو خنجر ڪري ڇڏبو،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
سدا درد ديرن ۾ قيد رهياسين ،
حسينن جي ڦيرن ۾ قيد رهياسين ،
زماني ته مونکي گهڻو يار ٽوڪيو،
مگ تنهنجي پيرن ۾ قيد رهياسين ،
اسانکي ٻڌل دردَ دامن ۾ آھن،
حسينن جي گهيرن ۾ قيد رهياسين ،
پرين محبتن جا وڌي ويا ته ويري،
سدا تن جي ويرن ۾ قيد رهياسين،
اسان پئي تلاشيا اُجالا سدائين ،
مگر من انڌيرن ۾ قيد رهياسين،
سڄو ڳوٺ پنهنجو ڳوٺاڻا به ”ساقي“،
اسين پوءِ ڇو غيرن ۾ قيد رهياسين،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
سوا تو حياتي اڌوري لڳي ٿي ،
ڏکي زندگي هيء َ سموري لڳي ٿي،
اسانجي سڄڻ دل کي جاچي ڏسوڀل،
اوهانجي ڏکي يار دوري لڳي ٿي،
جدائي سبب جيءُ جلندو رهي ٿو ،
پرين تنهنجي الفت ضروري لڳي ٿي ،
تمّنا اندر ۾ وڏي ڪا رهايم ،
جلايم جسم ڀي نه پوري لڳي ٿي،
ظلم جون نه ”ساقي“ ڏيئو ڪو وسائي،
جَڳَتَ ۾ جهالت نسوري لڳي ٿي ،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
لفظ هن ڄڻ ته وار ڪاتيءَ جا ،
سرس آهن سوال ساٿي ءَ جا ،
ڏکَ ۾ يا سک ۾ تو سوا ”ساقي“،
ڏينهن گهاريان پيو حياتي ءَ جا،
لڙڪ اک اک مان ڏسان ٿووهندي،
سور آهن سوين دِهاتيءَ جا ،
غيرُ ڪٿ ٿو اجهو اجاڙي من ،
هٿَ هجن جي نه پنهنجي ڀاتيءَ جا،
هڪ ئي ڏک آ ته هن غريبيءَ ۾ ،
ساڀيان ٿِيا نه خواب ساٿيءَ جا ،
ڏس ته ڪهڙا ڪڍي ، ڪڍاڪهڙا،
هن ته مطلب سوين ئي جهاتيءَجا،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
چوين پيو ته توکي سهارو مان ڏيندس ،
پري ڏکُ ڪري سکُ سهارو مان ڏيندس ،
سوين ڪوھُ توکان پري غم کي نيندس ،
توکي هرخوشيءَجو ڪنارومان ڏيندس،
رڻن ۾ به بسنتي ، ڀنورَ باغ بستي ،
هتي جيوَ جيوت جيارو مان ڏيندس ،
هتان ڪلفتو سڀ ڌڪي مان ڇڏيندس ،
اَڏي محب محبت منارو مان ڏيندس ،
سڀن ئي اجهن تي سکن جو خوشين جو،
اُوڙي هاڻي اهڙو مهارو مان ڏيندس ،
هتي پنهنجي مارن کي سرسبز وڻندڙ ،
اکين کي پسائي نظارو مان ڏيندس،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
سنگتي ساٿي يار ڇڏي ويا ،
پنهنجا پراڻا پيار ڇڏي ويا ،
سڀ سک چين ڦري ويامونکان،
ويندي ويندي سار ڇڏي ويا ،
ڀيلي ڀونءِ ڀلاريءَ جا باغيچا،
سنگساريء َجا آسار ڇڏي ويا،
رشتا نعتا پل ۾ ٽوڙي ،
دلبر ڌارون ڌار ڇڏي ويا،
مونکي روئندو رڙندو هتڙي ،
ڏک سک جا ڀائيوار ڇڏي ويا،
اڄ پيچ اڙائي سال سڪائي ،
نيھ ڪري نروار ڇڏي ويا ،
”ساقي“ ڪانَ ڏٺاسي جيڪي،
اک اک ۾ اظهار ڇڏي ويا ،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
زندگي گذري رهي آ سار ۾ ،
مان رهان ٿو سوچ َ ۽ ويچار ۾ ،
حق سدا هارين جو کائن ٿا پيا ،
ظلم ۽ دهشت آهي ڀوتار ۾ ،
بس مونکي هروقت هن جي ياد آ ،
پر مٺي هر ويل آ سينگار ۾ ،
عڪس وانگر ياد هن جي دل اندر ،
شل هجي گلڙن جي هٻڪار ۾ ،
حسن واري سنڌ گلشن ۽ سڳنڌ ،
آهي دشمن جي سدائين وار ۾ ،
سک جي ڳولا ۾ اسان هون دربدر ،
ڏک ئي ڏک ”ساقي“ مليا سنسار ۾ ،
ساقي ارشاد لورڙ
غزل
ناس دل جو نگر ڏٺو آهي ،
ڏاهپن تي ڏمر ڏٺو آهي ،
ظلم جي انتها هتي ٿي آ ،
هر رتو رت شهر ڏٺو آهي ،
وارَ واسينگ جيئان ڏنگي ويٺا،
خواب جو ڪو پهر ڏٺو آهي ،
ڪيا اجڙُ بي مندي خزا گلشنَ ،
اجڙيل پنهنجو ترُ ڏٺو آهي ،
ڪنهن بُکي بکَ جي ستايل کي،
پيئندي مون زهر ڏٺو آهي ،
رات ڀر انتظار ”ساقي“ ڪيو ،
هو نه آيو سحر ڏٺو آهي ،
ساقي ارشاد