رسمي لحاظ کان اگر جي آءُ ڳڻپ ڪندس تہ پوءَ منهنجي توسان محبت پھرين محبت ڪونہ چورائيندي پر پاڻ وٽ تہ محبت کي ماپڻ جا ماپا ئي الڳ آهن، آءُ جڏهن ڪنهن پل خاموش هوندو آهيان تہ انهي مھل عين اُن گهڙي تنهنجو عڪس منهنجي ذهن تي نمايا ٿي ايندو آهي، منهنجو ذهن توکي سوچڻ کان علاوه ٻين مڙني ڪمن کان جواب ڏئي ويندو آهي، آءُ تنهنجي يادن ۾ گم ٿي ويندو آهيان ۽ پنهنجو پاڻ کي تلاش ڪندو رهندو آهيان…!!! تلاش ڪرڻ جي باوجود بہ آءُ پنهنجي پاڻ کي ڪٿي بہ ڳولي ناهيان سگهندو، اُهو ڪمال تنهنجي محبت جو پھريون ڪمال آهي جيڪو مون کي تنهنجي وجود ۾ فنا ڪري منهنجي ھستي کي ئي گم ڪري ٿي ڇڏي، آءُ پنهنجو پاڻ کي گهڻو ئي پنهنجي هجڻ جو احساس ڏياريندو رهندو آهيان پر ان جي باوجود بہ مون کي ڪو هڪ بہ اهڙو جواز ملي ناهي سگهندو جنهن جي بنياد تي آءُ پنهنجي پاڻ کي انفرادي طور تي الڳ وجود ثابت ڪري سگهان…!!! عشق ۾ حساب ۽ ڪتاب ڪا بہ معني ناهن رکندا، جنهن تي دل اچي ويندي آهي تہ ان سان لاڳاپيل هر هڪ شئي سان عقيدت پاڻهي ڄاڻ پيدا ٿي ويندي آهي، محبت دراصل آهي ئي عقيدت جو معراج، هڪ اهڙو معراج جنهن ۾ سڀ ڪجھ هوندي بہ ڄڻڪ ڪجھ ناهي هوندو، ظاهري طور دنيا جي ريتمن رسمن سان مھاڏو اٽڪائي ڪري دل جتان کان پاڻ پلڻ چاهيندي آهي اُتان پاڻ کي هرگز بہ پلي ناهي سگهندي، پاڻ پلڻ وسارڻ جو هڪ نادر نمونو آهي…!!! ان لاءَ منهنجي دل جا ڪنول تون اهو ياد رکجاءُ تہ آءُ هر گهڙي، هر پل، هر سيڪنڊ، هر منٽ توکي پنهنجو مرڪز سمجهندي تنهنجي مدار جي ارد گرد ڦرندو رهندو آهيان ڇو تہ تون منهنجي عشق جو محور ۽ مرڪز آهين، پنهنجي مرڪز کان هٽڻ منهنجي بقا جي لاءَ خطرناڪ ثابت ٿي سگهي ٿو، تنهنجي مدار ۾ مون کي گهمائڻ شايد فطرت جو ڪو تجربو يا راضپو آهي ان لاءَ پاڻ فطرت جي قانونن تي عمل پيرا ٿيندي هڪ ٻي جا پياڪ ٿي سگهون ٿا…!!! اچ تہ زماني سان بغاوت ڪري هڪ ٻئي جي نيڻن جا اسير ٿي پئون…!!!
