ٽلٽيءَ مٿان چنڊ چنڊ ٽلٽيءَ جي مٿان آهه اُڀو رات جا وار لڳن ٿا ڀورا چشم بينا مان ٽميا جي ڳوڙها ڪوئي اهڃاڻ بڻي ٿا ٽمڪن اڀ تي دور ستارن وانگي ماٽ جي ڇاٽ ۾ مستي ٿي ڇُلي پنڊ پاهڻ ٿي لڳي ڀونءِ سڄي ڪوئي آواز يا آواز جو ڀڻڪو ڪوئي رات جي سانت کي چيري ٿو وجهي ڄڻ ته مخدوم بلاول جي هڏن جا ٽڙڪا مئل احساس جيئارڻ خاطر جاڳ جو مينهن بڻي ڀونءِ تي برسيا آهن درد هيڪاندو اجهو ٿيڻو آ ننڊ تي وار وڏو ٿيڻو آ رات کي مات اوس ملڻي آ چنڊ ٽلٽيءَ جي مٿان آهه اُڀو.
