(شيڪسپيئر جي 455هين سالگرهه جي مناسبت سان)
[صبح جي راڳڻي]
انگريزي نظم Aubade جو منظُوم سنڌي ترجُمو
(شاعر: وليم شيڪسپيئر | منظُوم سنڌي ترجمو: ياسرقاضِي)
ٻُڌ! ٻُڌ! ڳيچَ 1* چنڊولَ سندا
ٻَهه ٻَهه ٻُرندڙَ ٻولَ سندا
جنتّ جي چائنٺ تي جو،
گيتَ صُبح جا، ڳائي پيو
سُورج ـ ديوَ جِي مڌُ، سکِي!
جاڳِي، جاڳڻَ آسَ رکي
باغ بهار کي پاڻي ڏيڻَ
گُلشن کي سيراب ڪرڻَ
سجَّ جا گهوڙا ڀي جاڳيا
وِرهَه وڇوڙا ڀي جاڳيا
جاڳيو مڌُ جي پيالَي ۾
آسَ وندَي ۽ آلَي ۾
کڙندڙ گُلُّ به روشن ٿي
سُونهَن ـ سنِيها ڏَي مُرڪِي
2* گونٽي جي گُل پڻ پنهنجيُون
توڙَي اوکيُون ۽ اهنجيُون
ڇِنڀ ڇِنڀ ٻولِيندَي ٻوليُون
سونهرِي اکڙيُون کوليُون
جاڳِي جام جِي جهولِي ڀي
پرهَه جي پريت ـ پرولِي ڀِي...
مُنهنجي وينگس! جاڳُ مٺي!
جاڳُ ته جاڳئي ڀاڳُ مٺي!
(جُمعو، 26 اپريل 2019ع ـ 20 شعبان 1440هه )
1* چنڊول = چنڊول پکي (Lark)، جهرڪيءَ جهڙو ننڍڙو پکي
2* گونٽو = پيلي رنگ جو هڪ سُهڻو گُل (Mary-bud, Marigold)
(اصل نظم
(Aubade)
HARK! hark! the lark at heaven's gate sings,
And Phoebus 'gins arise,
His steeds to water at those springs
On chaliced flowers that lies;
And winking Mary-buds begin
To ope their golden eyes:
With everything that pretty bin,
My lady sweet, arise!
Arise, arise!
(William Shakespeare)
[صبح جي راڳڻي]
انگريزي نظم Aubade جو منظُوم سنڌي ترجُمو
(شاعر: وليم شيڪسپيئر | منظُوم سنڌي ترجمو: ياسرقاضِي)
ٻُڌ! ٻُڌ! ڳيچَ 1* چنڊولَ سندا
ٻَهه ٻَهه ٻُرندڙَ ٻولَ سندا
جنتّ جي چائنٺ تي جو،
گيتَ صُبح جا، ڳائي پيو
سُورج ـ ديوَ جِي مڌُ، سکِي!
جاڳِي، جاڳڻَ آسَ رکي
باغ بهار کي پاڻي ڏيڻَ
گُلشن کي سيراب ڪرڻَ
سجَّ جا گهوڙا ڀي جاڳيا
وِرهَه وڇوڙا ڀي جاڳيا
جاڳيو مڌُ جي پيالَي ۾
آسَ وندَي ۽ آلَي ۾
کڙندڙ گُلُّ به روشن ٿي
سُونهَن ـ سنِيها ڏَي مُرڪِي
2* گونٽي جي گُل پڻ پنهنجيُون
توڙَي اوکيُون ۽ اهنجيُون
ڇِنڀ ڇِنڀ ٻولِيندَي ٻوليُون
سونهرِي اکڙيُون کوليُون
جاڳِي جام جِي جهولِي ڀي
پرهَه جي پريت ـ پرولِي ڀِي...
مُنهنجي وينگس! جاڳُ مٺي!
جاڳُ ته جاڳئي ڀاڳُ مٺي!
(جُمعو، 26 اپريل 2019ع ـ 20 شعبان 1440هه )
1* چنڊول = چنڊول پکي (Lark)، جهرڪيءَ جهڙو ننڍڙو پکي
2* گونٽو = پيلي رنگ جو هڪ سُهڻو گُل (Mary-bud, Marigold)
(اصل نظم
(Aubade)
HARK! hark! the lark at heaven's gate sings,
And Phoebus 'gins arise,
His steeds to water at those springs
On chaliced flowers that lies;
And winking Mary-buds begin
To ope their golden eyes:
With everything that pretty bin,
My lady sweet, arise!
Arise, arise!
(William Shakespeare)