نثري نظم. فقير محمد سنڌي مان کپڻ ٿو چاهيان . مان کپڻ ٿو چاهيان، ڇو جو!؟ مان دراوڙ آهيان. ڀونءِ سَڄي جو وارث آهيان، مان سنڌو سڀيتا جو وارث هان، پيار امن جي نگري منهنجي، هاڻ تنهن نگريء کي کپائڻ ٿو چاهيان، موئن جو نگر منهنجي سڃاڻپ، پنهنجي سڃاڻپ کپائڻ ٿو چاهيان، منهنجي ايراضي سڄي سنڌو سڀيتا، نگر نگر ڪوٽ قلعا، کپائڻ ٿو چاهيان ڇو جو مان دراوڙ آهيان. مون کي هر دور ۾ کپايو ويو آ، ڪڏهن وري قبضي هيٺ رکيو ويو آ، تنهن لاءِ...! هاڻ. ڀونءِ سَڄي کپائڻ ٿو چاهيان. رنگ سمورا پنهنجي چمن جا، هڙئي هاڻ کپائڻ ٿو چاهيان. درس ڏنا رهبر جتي قوميت جا، ان درسگاھ کي به کپائڻ ٿو، چاهيان...! هي مڪلي، ٽلٽي ، ڪينجهر ۽ منڇر، سڀ جا سڀ کپائڻ ٿو چاهيان. هي ٽينڊر منهنجي ضمير جو واڪ آ، بي ضمير ٿي ضمير کپائڻ ٿو چاهيان. هي سنڌو منهنجي ميراث آ، هن سنڌو جو هر دودو ۽ دولھ کپائڻ، ٿو چاهيان...!
