صراط بلوچ
سينيئر رڪن
غزل
جا گهڙي يارَ سان مون گُذاري هئي!
سا گهڙي عمر ساري تي ڀاري هئي!
قومَ تَنهن کي مگر ، آ وساري ڇڏيو؛
جنهن وطن جي مٿان جان واري هئي!
خيالَ ھا، خوابَ ھا، ڪي ته احساسَ ھا؛
راھَ هئي ، مان هُيس ، رَهگذاري هئي!
رات جهاتي وڌي مون به تاريخَ ۾؛
روڄُ راڙو ھُيو - آھَ - زاري هئي!
حُسنَ چاڙهي ھُئي مون مٿان ڪا صَليبَ؛
عشق تُنهنجي عجب! طرف داري ھُئي!
سِرُ هَٿن سان ڏنو ، نيٺ رائَي ڏياچَ؛
راڳَ تنهنجي وڏي جان نثاري ھُئي!
ڳل - ڳراٽيون ڏئي ، ڀاڪرين جو پئي؛
جُونِ ۾ ڄڻ پئي برف باري ھُئي!
پروفيسرساجدسومرو
جا گهڙي يارَ سان مون گُذاري هئي!
سا گهڙي عمر ساري تي ڀاري هئي!
قومَ تَنهن کي مگر ، آ وساري ڇڏيو؛
جنهن وطن جي مٿان جان واري هئي!
خيالَ ھا، خوابَ ھا، ڪي ته احساسَ ھا؛
راھَ هئي ، مان هُيس ، رَهگذاري هئي!
رات جهاتي وڌي مون به تاريخَ ۾؛
روڄُ راڙو ھُيو - آھَ - زاري هئي!
حُسنَ چاڙهي ھُئي مون مٿان ڪا صَليبَ؛
عشق تُنهنجي عجب! طرف داري ھُئي!
سِرُ هَٿن سان ڏنو ، نيٺ رائَي ڏياچَ؛
راڳَ تنهنجي وڏي جان نثاري ھُئي!
ڳل - ڳراٽيون ڏئي ، ڀاڪرين جو پئي؛
جُونِ ۾ ڄڻ پئي برف باري ھُئي!
پروفيسرساجدسومرو