“غزال“ھُوءَ آئي ته آئي به ڪو جامُ ٿي!... ساجد سومرو

[صراط بلوچ]

ھُوءَ آئي ته آئي به ڪو جامُ ٿي!
ايئن اسان تي لٿي شامَ الهامُ ٿي!
اک هُئي شِيامَ جي - لُوڻَ جانۡ ٿي وئي؛
مڌُ - مِيران لَٿو - ڄڻ ته وِسرامُ ٿي!
رات سِيتا ھُئي - رامُ سارَي سُتي؛
خوابُ هِڪُ هِڪُ لَٿو - ھَو مَٿس رامُ ٿي!
صُورَ مَنصورَ جِي واڪُ هَو ڄڻ ته ڪو؛
ھاءِ پَٿرَ اُٿيا ڄڻ ته هَا دامُ ٿي!
پئي سَمندرُ ڇُليو - رات اَثبات جو؛
لهرَ ھر ڪا اُٿي - ڄڻ ته بَينامُ ٿي!
رات مَڌُ - مَست هُئي - جامَ تي جامُ هو؛
ذات هُئي خاصُ جا - سا به وَئي عامُ ٿي!
حُسنُ نُوري هُيو - عِشقُ کارو کِکَو؛
ڪا مُحبت لَٿِي - ڄارَ ۾ ڄامُ ٿي!
جِيتَ هُئي هارَ ڪا - هارَ هُئي جِيتِ ڪا؛
روحُ راڌا بڻيو - بَنسري شِيامُ ٿي!
وئين اِجهو تون لَڏَي - هِنَ جَهان کي ڇَڏَي؛
ثَبت ڪَرِ مُهرَ ڪا - ڪو ته پيغامُ ٿي!
پروفيسرساجدسومرو