عرفان لطيفي
فعال رڪن
محبوبه ڏانهن خط
پياري !
مون کي تنهنجي جذبن جو احساس آهي .
تنهنجي لاء درياء جيڏي دل به آھي ، پر تنهنجي دوري مون کي سگھ عطا ڪئي آهي. هڪ شعوري سگھ ، جيڪا ماڻھو کي نوان دڳ ، نوان خيال ۽ نئون عشق عطا ڪندي آھي .
آئون به انهي سگھ جي ندي مان جڏهن ڍڪ ڀريو ته ان جو ذائقو مون کي مٽي جي خوشبو جهڙو لڳو.
۽ مٽي جي ان خوشبو منهنجي شعور ۽ لاشعور کي پاڻ ڏانهن مائل ڪري ورتو آھي . جڏهن آئون ذاتي مسئلن کي نظرانداز ڪندو آھيان ته سوين سوال ٿيندا آھن ته تون ڪهڙي مٽي جو ٺھيل آھين ۽ آئون هر ڀيري اهو چئي ڏيندو آھيان آئون مٽي جي ان جذيري مان پيدا ٿيو آھيان جتان روپلي ، هوشو ، هيمون ڀڳت سنگھ ، چندر شيکر ۽ ٻين سورمن جنم ورتو آھي ،
وڌيڪ ته:
دنيا ۾ چريو (سادو) رهي ئي زندگي پرسقون بڻائي سگهجي ٿي ۽ سياڻا (مفاد پرست) ته سدائين ڪنهن نه ڪنهن مسئلي ۾ ڦاٿل رهندا آھن ،
سنجها آئون نفعو نقصان چڱي طرح ڄاڻان ٿو پر هي وقت ذاتي مسئلن ۾ جڪڙجڻ جو ناهي ! تون سوچيندي هوندين ته آئون پٿر دل آھيان ۽ تنهنجي محبت کي ٺڪرائي رهيو آھيان پر اهو ته نا ممڪن آھي .
ڇا ڪو ماڻھو پنهنجي تخليقڪار کي وساري يا ڇڏي سگهي ٿو ؟
سچ پڇين ته تون ئي منهنجي شعور جي تخلقيڪار آھين .
مجازي عشق ئي حقيقي عشق ڏانهن کنيل هڪ قدم هوندو آھي . شاه سائين به عورت جي مجازي عشق مان ئي حقيقي عشق جو گس ڳولي لڌو هو .
پياري جڏهن به مايوسي منهنجي سوچن مان جنم وٺڻ چاهيندي آھي، آئون يڪدم اکيو بند ڪري وٺندو آھيان ، اکين جي پنبڙين پٺيان لڪل وشال انڌيرو مون کي تنهنجي محبت جي گهاٽي ڇانو تائين پهچائيندو آھي ! جتي مايوسي جنم وٺڻ کان پهريان ئي قتل ٿي ويندي آھي !
اهو تنهنجي محبت جو ئي معجزو آھي .
مون کي يقين آھي ته تون منهنجو ۾ اکين جي پنبڙين پٺيان لڪيل سوچن جي گهري انڌيري ۾ ئي رهندي آھين ۽ مون توکي اتي هميشه ڌرتي لاء روئيندي ۽ شاه جا بيت ڳائيندي ڏٺو آھي .
پياري مان چاهيان ٿو ته تنهنجا سنڌو جي پوتر پاڻي جهڙا لڙڪ پي وٺان ۽ شاه جي بيتن کي عملي جامو پارائي ڌرتي کي آٿت ڏيان .
اگر مٽي سان محبت جي عشق ۾ ماريو وڃان ته منهنجي قبر تي اچي اهو وچن ڪجان ته:_ تنهنجي عشق کي زندگي ارپيان ٿي ۽ تنهنجي جدوجهد منهنجي وجود مان ڪنڌ کڻي ساه جي آخري ڦتڪي تائين مزاحمت ڪندي !
______عرفان لطيفي_____
پياري !
مون کي تنهنجي جذبن جو احساس آهي .
تنهنجي لاء درياء جيڏي دل به آھي ، پر تنهنجي دوري مون کي سگھ عطا ڪئي آهي. هڪ شعوري سگھ ، جيڪا ماڻھو کي نوان دڳ ، نوان خيال ۽ نئون عشق عطا ڪندي آھي .
آئون به انهي سگھ جي ندي مان جڏهن ڍڪ ڀريو ته ان جو ذائقو مون کي مٽي جي خوشبو جهڙو لڳو.
۽ مٽي جي ان خوشبو منهنجي شعور ۽ لاشعور کي پاڻ ڏانهن مائل ڪري ورتو آھي . جڏهن آئون ذاتي مسئلن کي نظرانداز ڪندو آھيان ته سوين سوال ٿيندا آھن ته تون ڪهڙي مٽي جو ٺھيل آھين ۽ آئون هر ڀيري اهو چئي ڏيندو آھيان آئون مٽي جي ان جذيري مان پيدا ٿيو آھيان جتان روپلي ، هوشو ، هيمون ڀڳت سنگھ ، چندر شيکر ۽ ٻين سورمن جنم ورتو آھي ،
وڌيڪ ته:
دنيا ۾ چريو (سادو) رهي ئي زندگي پرسقون بڻائي سگهجي ٿي ۽ سياڻا (مفاد پرست) ته سدائين ڪنهن نه ڪنهن مسئلي ۾ ڦاٿل رهندا آھن ،
سنجها آئون نفعو نقصان چڱي طرح ڄاڻان ٿو پر هي وقت ذاتي مسئلن ۾ جڪڙجڻ جو ناهي ! تون سوچيندي هوندين ته آئون پٿر دل آھيان ۽ تنهنجي محبت کي ٺڪرائي رهيو آھيان پر اهو ته نا ممڪن آھي .
ڇا ڪو ماڻھو پنهنجي تخليقڪار کي وساري يا ڇڏي سگهي ٿو ؟
سچ پڇين ته تون ئي منهنجي شعور جي تخلقيڪار آھين .
مجازي عشق ئي حقيقي عشق ڏانهن کنيل هڪ قدم هوندو آھي . شاه سائين به عورت جي مجازي عشق مان ئي حقيقي عشق جو گس ڳولي لڌو هو .
پياري جڏهن به مايوسي منهنجي سوچن مان جنم وٺڻ چاهيندي آھي، آئون يڪدم اکيو بند ڪري وٺندو آھيان ، اکين جي پنبڙين پٺيان لڪل وشال انڌيرو مون کي تنهنجي محبت جي گهاٽي ڇانو تائين پهچائيندو آھي ! جتي مايوسي جنم وٺڻ کان پهريان ئي قتل ٿي ويندي آھي !
اهو تنهنجي محبت جو ئي معجزو آھي .
مون کي يقين آھي ته تون منهنجو ۾ اکين جي پنبڙين پٺيان لڪيل سوچن جي گهري انڌيري ۾ ئي رهندي آھين ۽ مون توکي اتي هميشه ڌرتي لاء روئيندي ۽ شاه جا بيت ڳائيندي ڏٺو آھي .
پياري مان چاهيان ٿو ته تنهنجا سنڌو جي پوتر پاڻي جهڙا لڙڪ پي وٺان ۽ شاه جي بيتن کي عملي جامو پارائي ڌرتي کي آٿت ڏيان .
اگر مٽي سان محبت جي عشق ۾ ماريو وڃان ته منهنجي قبر تي اچي اهو وچن ڪجان ته:_ تنهنجي عشق کي زندگي ارپيان ٿي ۽ تنهنجي جدوجهد منهنجي وجود مان ڪنڌ کڻي ساه جي آخري ڦتڪي تائين مزاحمت ڪندي !
______عرفان لطيفي_____