غزل وقتَ جو هر خدا نيٺ ويندو جَلِي! ڳالھ مون سان ڳُجهي سَمنڊَ آهي سَلِي! ھَو رُڪوع ۾ ويا مورَ سارا مري؛ آس برسات جي ٿرَ خدا کان پلي! ٿرَ جي واري سڄي ڪنهن صحيفي جيان؛ ڪونڀٽن جا خدا دل به منهنجي ولي! دل جو احرامُ ھَو حسنَ جو ھَو طواف؛ حَجِ - اڪبر لَڳِي عشقَ جي هر ڳلي! ھُو چون ٿا ته ڪعبي ۾ آھي خدا رات آيو اسان وٽ خدا ھَو ھلي! نيٺ ڪاهي ڪُنن ۾ پيس مان ته ڇو؟ ڪنهن نه ساھَڙُ ڏٺو ٿِي نه ڪا ڀرجهلي! مڌُ - ماتي هُئي ؛ جنهن به ڄاتي ھُئي؛ رات ريشمُ ھُئي ؛ سارَ ھُئي بخملي! پروفيسرساجدسومرو
