نصرالله ڏاهري
سينيئر رڪن
شاه عبداللطيف ڀٽائيءَ جي بيتن ۾ ٻٽا لفظ
ٻٽا لفظ: ٻٽا معني ٻٽ (گڏ) ٿي ڪم ايندڙ. ٻٽا لفظ هڪٻئي سان ٻٽ ( Together) ۽ لاڳاپيل هوندا آهن. لفظن جا اهڙا جوڙا هڪٻئي جا جوڙيوال هوندا آهن ۽ گڏجي ڪم ايندا آهن.
ڊاڪٽر غلام علي الانا لفظن جي ان جوڙجڪ کي "تڪرار" سڏي ٿو.
تڪرار: ڪنھن لفظ جي سڄيءَ صورت يا ڪنھن جز کي دھرائڻ جي عمل کي چئبو آهي، جنھن جي دھرائڻ سان لفظ يا ان جي حصي ۾ ڪا به تبديلي ڪانه ايندي آهي.
مثال طور:
#جان_جان پسين پاڻ، #تان_تان ناهِ سجود.
مٿين سٽ م جان جان ۽ تان تان لفظن کي مڪمل دهرايو ويو آهي. ان عمل کي تڪرار سڏجي ٿو.
ڪتاب: شاه عبداللطيف ڀٽائيءَ جي شاعريءَ جو لسانياتي اڀياس
ليکڪ: ڊاڪٽر شازيه سفير
ٻٽن لفظن وارا بيت
پَتَنگُ چائِين پاڻَ کي، تہ ڄيري پَوء ڄاڻِي،
#تان_تان تاڻِج تاءَ ڏي، جان آڳِ نہ اُجهاڻِي،
وِسِهُ وِھاڻِي٠ اَتُ نہ ڏِجي عام کي،
سر ڪلياڻ
#جئن_جئن وَرَقَ وَرائِين، #تئن_تئن ڏٺو ڏوھُ؛
تنھن ڪَھڻِيءَ ڪبو ڪوھُ؟ جي رھڻِيءَ رھيو نہ سُپرين.
سُر يمن ڪلياڻ
#جان_جان ناهِ ضرور، #تان_تان طبيب ناه ڪو،
جهُ سو سَريو سُورُ، ته ڪَر ويڄُ ور پيو.
يمن ڪلياڻ
#وَٽَ_وَٽَ وٽِيءَ ۾، #مَٽَ_مَٽَ مَنڌُ ٻِيو؛
قدر ڪيفَ ڪلال جو، پِياڪَن پيو؛
اَچن دُرسُ دڪان تي، ڪَنڌَ قبول ڪيو؛
سُرھا سِرُ ڏيو، چَکَن سُرڪَ سيَّد چئي.
سُر يمن ڪلياڻ
#جان_جان پَسِين پاڻَ کي، #تان_تان ناهِ سُجُودُ؛
وِڃائي وُجُودُ، تِھان پوءِ تَڪبِيرَ چَئو.
سُر آسا
وَسنِ ۽ وَھسَنِ ، ڏيھاڙِي ڏِسَڻَ لَءِ ؛
#ڏِسِي_ڏِسِي آئِيۡون ، توءِ تَلاشۡون ڪَنِ ؛
ڍاپِيو نه ڍاپَنِ ، پَسَڻَ مَنجھان پِرِينءَ جي
سۡر آسا
#پَلَ_پَلِ ٿٖي پَلِي، ڏَمَ ڏِيهاڻِي ڪيتَرو؛
پَسِي دُورُ دَرِياهَہ جو، وِچان ڪِينَ وَلِي؛
ڪارِيءَ راتِ قَرِيبَ ڏي، مَنجهان حُبَ هَلِي؛
نہ ڪنهن جهولَ جَهلِي، هُئِي سَمُنَ پُورِي سهڻي.
سُر سھڻي
#پَلَ_پَلَ ٿي پَلِيانسِ، پَلُ نہ رَھي پِرِينءَ رٖي؛
جِئَن جهوريءَ کان جَهلِيانسِ، جِهڄِيو تِيئَن جهوريءَ پَوٖي.
سُر رپ
لڏيندي لباس جَتن جيڏو ئي ڪيو، اَچي آري ڄام جو #وَڻ_وَڻ مَنجھان واس، مِرون کينمِ مَاس، ھَڏَ ھلندا ھوتَ ڏي۰
سرديسي
#مُٺِ_مُٺِ سُورَنِ سَڀڪھين مون وٽ وَٿاڻان،
ڀريون ڪِئو ڀُوڻان ،وئا وِھائُو نِڪري.
سر حسيني
#ڀِيڙي_ڀِيڙي ٻَنڌُ، سُورائِتِي! سَندِرو,
ڪيچَ اَڳاهُون پَنڌُ، مَتان لَڪَنِ سين لَڳِي مَرِين!
سر حسيني
#ڪَڏهن_ڪَڏِهن جَيڏِيُون ! ڪو پَهُه اَچِئو پوءِ
سو پڻ ساڙو هوءِ، هِيُ جو ساهُه سَرِيرَ ۾
سُرُ حُسَينِي
#جيئن_جيئن تَپٖي ڏينھن، #تيئن_تيئن تاڻيان پَنڌَ ۾،
ڪو آڳانجهو نينھن، ٻانڀَڻ ٻروچن سين.
سر حسيني
”#جان_جان هئي جيئري ورچي نه ويٺي،
وڃين ڀون پيٺي، سِڪَندي کي سڄڻين. “
سر سهڻي
جي لوڻ لڱن لائيين، #چيري_چيري چم
مون ڪر اڳي نه ڪيو، اهڙو ڪوجهو ڪم
#جان_جان دعوا دم، #تان_تان پرت پهنوارن سان.
مارئي
نصرالله ڏاهري
ٻٽا لفظ: ٻٽا معني ٻٽ (گڏ) ٿي ڪم ايندڙ. ٻٽا لفظ هڪٻئي سان ٻٽ ( Together) ۽ لاڳاپيل هوندا آهن. لفظن جا اهڙا جوڙا هڪٻئي جا جوڙيوال هوندا آهن ۽ گڏجي ڪم ايندا آهن.
ڊاڪٽر غلام علي الانا لفظن جي ان جوڙجڪ کي "تڪرار" سڏي ٿو.
تڪرار: ڪنھن لفظ جي سڄيءَ صورت يا ڪنھن جز کي دھرائڻ جي عمل کي چئبو آهي، جنھن جي دھرائڻ سان لفظ يا ان جي حصي ۾ ڪا به تبديلي ڪانه ايندي آهي.
مثال طور:
#جان_جان پسين پاڻ، #تان_تان ناهِ سجود.
مٿين سٽ م جان جان ۽ تان تان لفظن کي مڪمل دهرايو ويو آهي. ان عمل کي تڪرار سڏجي ٿو.
ڪتاب: شاه عبداللطيف ڀٽائيءَ جي شاعريءَ جو لسانياتي اڀياس
ليکڪ: ڊاڪٽر شازيه سفير
ٻٽن لفظن وارا بيت
پَتَنگُ چائِين پاڻَ کي، تہ ڄيري پَوء ڄاڻِي،
#تان_تان تاڻِج تاءَ ڏي، جان آڳِ نہ اُجهاڻِي،
وِسِهُ وِھاڻِي٠ اَتُ نہ ڏِجي عام کي،
سر ڪلياڻ
#جئن_جئن وَرَقَ وَرائِين، #تئن_تئن ڏٺو ڏوھُ؛
تنھن ڪَھڻِيءَ ڪبو ڪوھُ؟ جي رھڻِيءَ رھيو نہ سُپرين.
سُر يمن ڪلياڻ
#جان_جان ناهِ ضرور، #تان_تان طبيب ناه ڪو،
جهُ سو سَريو سُورُ، ته ڪَر ويڄُ ور پيو.
يمن ڪلياڻ
#وَٽَ_وَٽَ وٽِيءَ ۾، #مَٽَ_مَٽَ مَنڌُ ٻِيو؛
قدر ڪيفَ ڪلال جو، پِياڪَن پيو؛
اَچن دُرسُ دڪان تي، ڪَنڌَ قبول ڪيو؛
سُرھا سِرُ ڏيو، چَکَن سُرڪَ سيَّد چئي.
سُر يمن ڪلياڻ
#جان_جان پَسِين پاڻَ کي، #تان_تان ناهِ سُجُودُ؛
وِڃائي وُجُودُ، تِھان پوءِ تَڪبِيرَ چَئو.
سُر آسا
وَسنِ ۽ وَھسَنِ ، ڏيھاڙِي ڏِسَڻَ لَءِ ؛
#ڏِسِي_ڏِسِي آئِيۡون ، توءِ تَلاشۡون ڪَنِ ؛
ڍاپِيو نه ڍاپَنِ ، پَسَڻَ مَنجھان پِرِينءَ جي
سۡر آسا
#پَلَ_پَلِ ٿٖي پَلِي، ڏَمَ ڏِيهاڻِي ڪيتَرو؛
پَسِي دُورُ دَرِياهَہ جو، وِچان ڪِينَ وَلِي؛
ڪارِيءَ راتِ قَرِيبَ ڏي، مَنجهان حُبَ هَلِي؛
نہ ڪنهن جهولَ جَهلِي، هُئِي سَمُنَ پُورِي سهڻي.
سُر سھڻي
#پَلَ_پَلَ ٿي پَلِيانسِ، پَلُ نہ رَھي پِرِينءَ رٖي؛
جِئَن جهوريءَ کان جَهلِيانسِ، جِهڄِيو تِيئَن جهوريءَ پَوٖي.
سُر رپ
لڏيندي لباس جَتن جيڏو ئي ڪيو، اَچي آري ڄام جو #وَڻ_وَڻ مَنجھان واس، مِرون کينمِ مَاس، ھَڏَ ھلندا ھوتَ ڏي۰
سرديسي
#مُٺِ_مُٺِ سُورَنِ سَڀڪھين مون وٽ وَٿاڻان،
ڀريون ڪِئو ڀُوڻان ،وئا وِھائُو نِڪري.
سر حسيني
#ڀِيڙي_ڀِيڙي ٻَنڌُ، سُورائِتِي! سَندِرو,
ڪيچَ اَڳاهُون پَنڌُ، مَتان لَڪَنِ سين لَڳِي مَرِين!
سر حسيني
#ڪَڏهن_ڪَڏِهن جَيڏِيُون ! ڪو پَهُه اَچِئو پوءِ
سو پڻ ساڙو هوءِ، هِيُ جو ساهُه سَرِيرَ ۾
سُرُ حُسَينِي
#جيئن_جيئن تَپٖي ڏينھن، #تيئن_تيئن تاڻيان پَنڌَ ۾،
ڪو آڳانجهو نينھن، ٻانڀَڻ ٻروچن سين.
سر حسيني
”#جان_جان هئي جيئري ورچي نه ويٺي،
وڃين ڀون پيٺي، سِڪَندي کي سڄڻين. “
سر سهڻي
جي لوڻ لڱن لائيين، #چيري_چيري چم
مون ڪر اڳي نه ڪيو، اهڙو ڪوجهو ڪم
#جان_جان دعوا دم، #تان_تان پرت پهنوارن سان.
مارئي
نصرالله ڏاهري