غزل کوکلا لفظ ھِن شاعري ڪٿي آهي! دردَ ئي دردَ هِن زندگي ڪٿي آهي! ڌُنڌ جي ڌُوڙ ۽ آ ڌُڌڙ اکين ۾ ڪا؛ ترورا هن رڳو روشني ڪٿي آهي! هو به واعظ وڏو ئي ته ڪو منافق آ پاڻ لئه ڪا مگر سادگي ڪٿي آهي! هوءَ اچي ٿي ته بس دردَ ئي وڌائڻ لئه؛ ٿي ملم ۽ پٽي درسني ڪٿي آهي! دل اداس اک اداس ۽ اداس آ ڌرتي؛ بس بُکُون ديس ۾ڪاخوشي ڪٿي آهي! زخم آهي وڏو ڪو مليو اوهان کان اڄ؛ دوستي ئي ته آ - دشمني ڪٿي آهي! شامَ آ جامَ تي جام آ -' نظر ۾ ھُو: خود خدا ئي ته آ بيخودي ڪٿي آهي! پاڻ کي پاڻَ ٿا روز روز پيئون ڄڻ: وقت جو آ ستم مئڪشي ڪٿي آهي! ھاءِ! دار و رسن رسم ئي ته آهي ڪا : عشق آ خودڪشي؛ دل- لڳي ڪٿي آهي! هي ته ڪلمو پڙهي آدمي ڪُهي ٿو پيو: هي ته جلاد آ مؤلوي ڪٿي آهي! بيخوديءَ ۾ لکيل پروفيسرساجدسومرو