غزل

غزل
وسندچوهاڻ

تنهنجي سار سَجِني آئي گڍي تي
مون ڀي پنهنجي دل وَندرائي گڍي تي

اَڪيلو ويهي مون گڍي جي گوڌِ ۾
لُڙڪَن سان مون شام رَچائي گڍي تي

مان ڀي هئيس ساڳيا منظر هئا گڍي جا
توبن ڏاڍي هئي اَڪيلائي گڍي تي

ويو پئي سج لڪن تان لِيئا پائيندي
هئي سج سَندي لالائي گڍي تي

توکي ساري وسند سرجيندي شاعري
مون غزل گيت ۽ لِکي وائي گڍي تي