توحيد جو مطلب آهي هڪ خدا کي مڃڻ ۽ مڪمل طرح پنهنجي دل ۽ دماغ سان ان سان ڳنڍجي وڃڻ. اها ئي خدا ۽ انسانيت جي منزل آهي. هن دنيا ۾ اهوئي انسان ڪامياب آهي، جيڪو هڪ خدا کي ئي پنهنجو سڀ ڪجهه بڻائي ڇڏي. هر ڪو انسان هڪ اڻپورو وجود آهي. خدا سان پاڻ کي ڳنڍي، هو پنهنجو پاڻ کي مڪمل ڪندو آهي. خدا، انسانيت جي سڀني گهرجن جي واحد مڪملتا آهي. هر انسان هڪ روحاني ڳولا ۾ آهي. هر انسان پنهنجي لاءِ سڪون ۽ اعتماد جو هڪ مرڪز چاهي ٿو، اهو مرڪز فقط خدا ئي آهي. خدا، انسان جي روحاني ڳولا جو واحد جواب آهي. جنهن انسان خدا کي حاصل ڪيو. انهيءَ ڄڻ سڀ ڪجهه ماڻي ورتو، جنهن کي هو پنهنجي فطري گهرجن تحت حاصل ڪرڻ گهرندو هو. اڄوڪي دنيا ۾ زندگي گذارڻ جي لاءِ، انسان کي هڪ زندگي گذارڻ جو نظريو گهربل آهي. جيڪو کيس ٻڌائي ته، ماڻهن جي وچ ۾ کيس ڪهڙيءَ ريت رهڻو آهي ۽ ڪهڙيءَ ريت ناهي رهڻو. جيڪو سندس زندگيءَ لاءِ رهبري ۽ رهنمائي ڪندڙ ڪتاب عطا ڪري. انسان جي ان مطلب جو ماخذ به خدا آهي. خدا ئي انسان کي اها اعتماد جي قابل رهنمائي عطا ڪري ٿو، جنهن جي مدد سان هو روشني ۽ اونداهيءَ ۾ هڪ جهڙو ئي درست سفر ڪري سگهي ٿو. خدا انسان جو خالق ۽ مالڪ آهي. اهو ئي ان جو حقدار آهي ته انسان کي ٻڌائي ته، زندگي ۽ موت ڇا آهي؟ انسانيت جو قافلو ڪٿان شروع ٿيو ۽ ڪيڏانهن وڃي رهيو آهي؟ اهو صحيح رستو ۽ دڳ ڪهڙو آهي. جنهن تي هلي ڪري، اهي ڀٽڪڻ کان سواءِ منزل تي پهچي سگهن؟ هر انسان جي سڀ کان پهرين ۽ سڀ کان اهم ضرورت هيءَ آهي ته، خدا کي حاصل ڪري. پنهنجو پاڻ کي خدا سان لاڳاپي ڇڏي، ان سان محبت جو تعلق قائم ڪري. پنهنجي سڄي زندگيءَ جو رخ خدا ڏانهن موڙي ڇڏي. خدا ڏانهن رخ ڪندڙ زندگي (God oriented life) ئي سندس دنيا جي واحد درست زندگي آهي. جيڪو اهڙي زندگيءَ کي اختيار ڪندو، اهو ئي ڪامياب ۽ ڪامران آهي ۽ جيڪو ائين نه ڪري سگهي، اهو ئي محروم ۽ ناڪامياب آهي.
