نثارابڙو
نائب منتظم
هڪ ڏينهن صبح سوير هڪ امڙ ننڊ ۾ پيل پٽ ڏانهن وئي ۽ کيس ننڊ مان اٿاريندي چيائين؛
امڙ؛ پٽ اٿي جاڳ، اسڪول وڃڻ جو وقت ٿي ويو آهي ...
پٽ؛ ڇو امان، آءُ اسڪول وڃڻ نٿو چاهيان ...
ماءُ؛ مونکي ٻه ڪي به مناسب سبب ٻڌاءِ ته تون اسڪول ڇونه ٿو وڃڻ چاهين ...
پٽ؛ هڪ، سڀ ٻار مونسان نفرت ڪنٿا، ٻيو سڀ استاد مونسان سڙن ٿا ...
امڙ؛ ته اها ڳالهه آهي، اهو ڪو به سبب ناهي، اٿ ۽ اسڪول وڃڻ جي تياري ڪر
پٽ؛ امڙ ٻه ڪي به سٺا سبب ٻڌاءِ ته آخر آءُ اسڪو ڇو وڃان ...
امڙ؛ هڪ ته تون هاڻ 52 سالن جو ٿي ويو آهين، ٻيو ته تون ان اسڪول جو هيڊ ماستر آهين.
=d>
امڙ؛ پٽ اٿي جاڳ، اسڪول وڃڻ جو وقت ٿي ويو آهي ...
پٽ؛ ڇو امان، آءُ اسڪول وڃڻ نٿو چاهيان ...
ماءُ؛ مونکي ٻه ڪي به مناسب سبب ٻڌاءِ ته تون اسڪول ڇونه ٿو وڃڻ چاهين ...
پٽ؛ هڪ، سڀ ٻار مونسان نفرت ڪنٿا، ٻيو سڀ استاد مونسان سڙن ٿا ...
امڙ؛ ته اها ڳالهه آهي، اهو ڪو به سبب ناهي، اٿ ۽ اسڪول وڃڻ جي تياري ڪر
پٽ؛ امڙ ٻه ڪي به سٺا سبب ٻڌاءِ ته آخر آءُ اسڪو ڇو وڃان ...
امڙ؛ هڪ ته تون هاڻ 52 سالن جو ٿي ويو آهين، ٻيو ته تون ان اسڪول جو هيڊ ماستر آهين.
=d>