ڪا جا اَنگ اَڙِي جِئَن ڇُٽا ڦَٽَ ڇُڙِي پِيا

[سليمان وساڻ]

بيکارِيءَ کي بَرَ ۾
وِيو ڪَيفُ چَڙهِي؛

ڳالِهيُون ڪَندي ڪاڪِ جُون
ڳوڙها پِيَسِ ڳَڙِي؛

ڪا جا اَنگ اَڙِي
جِئَن ڇُٽا ڦَٽَ ڇُڙِي پِيا

 

[نثارابڙو]

جواب: ڪا جا اَنگ اَڙِي جِئَن ڇُٽا ڦَٽَ ڇُڙِي پِيا

سر مومل راڻي جو هي سهڻو بيت ۔۔۔ لطيف جا لفظ هجن ۽ دل ۾ گهر نه ڪن اها ته ڳالهه اڻ ٿيڻي آهي ۔۔۔
جڏهن عشق جو ڪيف (خمار) چڙهي وڃي ۽ اکين ۾ ڳوڙها نه اچن ته اهو به ناممڪن آهي ۔۔۔

ڪالهه گڏيوسين ڪاپڙي، جهڙو ماهه منير،
فيض فراق فقيـــر، جوڳــــــي جاڳــائــــي ويـــو ۔

تمام سٺو ادا وساڻ ۔۔۔ اوهان ته سنڌ جي هن اوطاق جا مور ٿيندا پيا وڃو ۔۔