راشد مورائي
تون تير نظر جا هڻندو رهه، نيشان سلامت آهي اڃان،
دل پوري آهي، جگر جو پر ارمان سلامت آهي اڃان.
فتوا نه ڏيو، ڪافر نه چئو، مومن کي ميان منڪر نه چئو،
سچ پچ ته اسان جو سونهن مٿان، ايمان سلامت آهي اڃان.
ساگر ۽ صراحي چٽ ٿي ويا، مَٽ مَئي جا کُليا پيا آهن،
ٻُڪ سان ئي پيئڻ وارا پيئندا، سامان سلامت آهي اڃان.
اي سنڌڙي جندڙي سُست نه ٿي، ڪو توتي تاءُ نه سهڻو آ،
جنهن توکي دل سان پوڄيو آ، سو جوان سلامت آهي اڃان.
جي ڪوماڻو ڪو گلدستو، خوشبو ٿي ختم پرواهه نه آ،
گُل تازا آڻي رکبا ڪي، گُلدان سلامت آهي اڃان.
راشد ته مري ويو سال ٿيا، هڏڙا به ڳري ئي ويا هوندا،
پر شاعر هو سو شعرن جو، ديوان سلامت آهي اڃان.
تون تير نظر جا هڻندو رهه، نيشان سلامت آهي اڃان،
دل پوري آهي، جگر جو پر ارمان سلامت آهي اڃان.
فتوا نه ڏيو، ڪافر نه چئو، مومن کي ميان منڪر نه چئو،
سچ پچ ته اسان جو سونهن مٿان، ايمان سلامت آهي اڃان.
ساگر ۽ صراحي چٽ ٿي ويا، مَٽ مَئي جا کُليا پيا آهن،
ٻُڪ سان ئي پيئڻ وارا پيئندا، سامان سلامت آهي اڃان.
اي سنڌڙي جندڙي سُست نه ٿي، ڪو توتي تاءُ نه سهڻو آ،
جنهن توکي دل سان پوڄيو آ، سو جوان سلامت آهي اڃان.
جي ڪوماڻو ڪو گلدستو، خوشبو ٿي ختم پرواهه نه آ،
گُل تازا آڻي رکبا ڪي، گُلدان سلامت آهي اڃان.
راشد ته مري ويو سال ٿيا، هڏڙا به ڳري ئي ويا هوندا،
پر شاعر هو سو شعرن جو، ديوان سلامت آهي اڃان.
