شاعري : رشيد احمد لاشاري
(1)
اي ڀلارا ڀٽ ڌڻي تون لعل لاثاني لطيف
تنهنجو هر هڪ لفظ آهي راز رحماني لطيف
تون ٿو ڇيڙين سڪ منجهان جيئن ساز سبحاني لطيف
تيئَن ٿئي ٿي عشق جي عالم کي حيراني لطيف
شعر تنهنجي سان پهچندو فڪر اِنساني لطيف
ڪيئن ٿئي اِنسان کان تنهنجي ثنا خواني لطيف
(2)
فڪر تنهنجي ۾ اُهو الله اعليٰ ۽ عليم
فهم تنهنجي ۾ اُهو قدرت جو قادر ۽ قديم
سوئي والي وحده‘، رزاق ۽ رب تنهنجو رحيم
تون چوين ٿو حمد اُن جو، آهه جو هادي حڪيم
جيڪو جڳ جي جوڙ جوڙي، تنهنجو سو جاني لطيف
تون بقا بالله تنهنجو نام لافاني لطيف
(3)
سنڌڙيءَ جي سونهن تون، بانڪو بلوچستان جو
تنهنجي دم سان مُنهن مٿي آهي ٿيو مڪران جو
توئي سسئيءَ کي ڪيو سونهون وڃي سُبحان جو
تو پنهونءَ جي روپ ۾ عالم ڏٺو عِرفان جو
تو حقيقت ۾ هلايو حڪم حقاني لطيف
تو طريقت ۾ ڏٺي، خود پنهنجي تاباني لطيف
(4)
تون چنيسر تون ئي راڻو ۽ تماچي ڄام تون
تون ئي مومل مارئي، ليلا جي مخفي مام تون
تون ئي سهڻي، تون ئي سسئي، عشق جو انجام تون
رنگ وحدت جي ۾ ساڳيو صبح، ساڳي شام تون
تون لطيف ۽ لطف تنهنجي جي ٿي ارزاني لطيف
آههِ تنهنجي عشق جي هر جا فراواني لطيف
(5)
تنهنجي هر هڪ لفظ ۾ ڏسجي ٿو وحدت جو جمال
آيتن سان سڏجي ٿو تنهنجو رسالو بي مثال
لطف جون لاتيون لنوڻ آهي تو ڪامل جو ڪمال
ديد ۾ صوفين جي ڏسجي ٿو اُهو جوش و جلال
بحرِ وحدت ۾ مچائي ٿو جو طغياني لطيف
جو ڏئي ٿو طور تي موسيٰ کي مهماني لطيف
(6)
يا حبيبي تون حبيب الله ۽ اِبن حبيب
تون ئي دارون درد جو ۽ تون تَتل تن جو طبيب
تون حبيبن جو حبيب ۽ تون قريبن جو قريب
اُن حبيب آهي ڪيو تو کي عطا اهڙو نصيب
جنهن حبيب آهي جهُلايو تاج سلطاني لطيف
جنهن جي در تي خود ڪئي جبريل درباني لطيف
(7)
بيڪسن جو ڀَر جهلو آهين ڀٽائي گهوٽ تون
معرفت جي ملڪ جو مهندار ۽ اڻ موٽ تون
هڪ نِگهه سان ٿو ڪڍين دل مان دغا ۽ کوٽ تون
مارئي جي مام سان ڊاهين ٿو قهري ڪوٽ تون
آههِ تنهنجي همسري ڄڻ ڪارِ شيطاني لطيف
شل لڳي ڪنهن کي نه تو ڪامل سندي ڪاني لطيف
(8)
اي سچا سيد سخي توئي وسائي سنڌڙي
تو بهشتن کان به وڌ آهي بنائي سنڌڙي
پنهنجي مخفي مام سان تو آزمائي سنڌڙي
تو اڳيان ثابت ڪئي پنهنجي سچائي سنڌڙي
خوش گذارن ٿا سُڪر ۾ تنهنجا دهقاني لطيف
سنڌ وارن کان نه گهٽ ٿيندي مڇي ماني لطيف
(9)
سنڌ وارن سان اڃا ڪرڪي ڀلايون ڀال تون
شِرڪ ۽ الحاد جا سڀ دور ڪر جنجال تون
وحده‘ ۽ لاشرِيڪ لہ‘ کي ڪر بر حال تون
دهريت جو ڍونگ ڪر هر حال ۾ پامال تون
سنڌڙيءَ ۾ آهين تون توحيد جو باني لطيف
ڇو ٿئي هي سنڌ بي دينيءَ تي ديواني لطيف
(1)
اي ڀلارا ڀٽ ڌڻي تون لعل لاثاني لطيف
تنهنجو هر هڪ لفظ آهي راز رحماني لطيف
تون ٿو ڇيڙين سڪ منجهان جيئن ساز سبحاني لطيف
تيئَن ٿئي ٿي عشق جي عالم کي حيراني لطيف
شعر تنهنجي سان پهچندو فڪر اِنساني لطيف
ڪيئن ٿئي اِنسان کان تنهنجي ثنا خواني لطيف
(2)
فڪر تنهنجي ۾ اُهو الله اعليٰ ۽ عليم
فهم تنهنجي ۾ اُهو قدرت جو قادر ۽ قديم
سوئي والي وحده‘، رزاق ۽ رب تنهنجو رحيم
تون چوين ٿو حمد اُن جو، آهه جو هادي حڪيم
جيڪو جڳ جي جوڙ جوڙي، تنهنجو سو جاني لطيف
تون بقا بالله تنهنجو نام لافاني لطيف
(3)
سنڌڙيءَ جي سونهن تون، بانڪو بلوچستان جو
تنهنجي دم سان مُنهن مٿي آهي ٿيو مڪران جو
توئي سسئيءَ کي ڪيو سونهون وڃي سُبحان جو
تو پنهونءَ جي روپ ۾ عالم ڏٺو عِرفان جو
تو حقيقت ۾ هلايو حڪم حقاني لطيف
تو طريقت ۾ ڏٺي، خود پنهنجي تاباني لطيف
(4)
تون چنيسر تون ئي راڻو ۽ تماچي ڄام تون
تون ئي مومل مارئي، ليلا جي مخفي مام تون
تون ئي سهڻي، تون ئي سسئي، عشق جو انجام تون
رنگ وحدت جي ۾ ساڳيو صبح، ساڳي شام تون
تون لطيف ۽ لطف تنهنجي جي ٿي ارزاني لطيف
آههِ تنهنجي عشق جي هر جا فراواني لطيف
(5)
تنهنجي هر هڪ لفظ ۾ ڏسجي ٿو وحدت جو جمال
آيتن سان سڏجي ٿو تنهنجو رسالو بي مثال
لطف جون لاتيون لنوڻ آهي تو ڪامل جو ڪمال
ديد ۾ صوفين جي ڏسجي ٿو اُهو جوش و جلال
بحرِ وحدت ۾ مچائي ٿو جو طغياني لطيف
جو ڏئي ٿو طور تي موسيٰ کي مهماني لطيف
(6)
يا حبيبي تون حبيب الله ۽ اِبن حبيب
تون ئي دارون درد جو ۽ تون تَتل تن جو طبيب
تون حبيبن جو حبيب ۽ تون قريبن جو قريب
اُن حبيب آهي ڪيو تو کي عطا اهڙو نصيب
جنهن حبيب آهي جهُلايو تاج سلطاني لطيف
جنهن جي در تي خود ڪئي جبريل درباني لطيف
(7)
بيڪسن جو ڀَر جهلو آهين ڀٽائي گهوٽ تون
معرفت جي ملڪ جو مهندار ۽ اڻ موٽ تون
هڪ نِگهه سان ٿو ڪڍين دل مان دغا ۽ کوٽ تون
مارئي جي مام سان ڊاهين ٿو قهري ڪوٽ تون
آههِ تنهنجي همسري ڄڻ ڪارِ شيطاني لطيف
شل لڳي ڪنهن کي نه تو ڪامل سندي ڪاني لطيف
(8)
اي سچا سيد سخي توئي وسائي سنڌڙي
تو بهشتن کان به وڌ آهي بنائي سنڌڙي
پنهنجي مخفي مام سان تو آزمائي سنڌڙي
تو اڳيان ثابت ڪئي پنهنجي سچائي سنڌڙي
خوش گذارن ٿا سُڪر ۾ تنهنجا دهقاني لطيف
سنڌ وارن کان نه گهٽ ٿيندي مڇي ماني لطيف
(9)
سنڌ وارن سان اڃا ڪرڪي ڀلايون ڀال تون
شِرڪ ۽ الحاد جا سڀ دور ڪر جنجال تون
وحده‘ ۽ لاشرِيڪ لہ‘ کي ڪر بر حال تون
دهريت جو ڍونگ ڪر هر حال ۾ پامال تون
سنڌڙيءَ ۾ آهين تون توحيد جو باني لطيف
ڇو ٿئي هي سنڌ بي دينيءَ تي ديواني لطيف
