مايوس ڪٿي ٿيو آهيان، بس راز لڪايان ٿو، آ دور سجاڳي جو، سمهندي به ڪنايان ٿو. هي ڪنهن به ڏني آهي، پر گهر کي لڳي آهي، لڙڪن جي ڦڻنگن سان، مان باهه وسايان ٿو. مَن ڀڀڙ پوي ڀڙڪي، اوندهه نه رهي جڳ ۾، مان ڇار ڇنڊي ڇَڄَ سان، ٽانڊن کي گڏايان ٿو. مَن هٿ جي اشاري تي، مسرور هو يان يان ڪَن مان گونگن ٻوڙن کي، هي شعر ٻُڌايان ٿو. نوٽ هي شاعري پهريان به ونڊ ٿي چڪي آهي۔ مان صرف هن شاعري کي تصويري شڪل ڏني آهي۔ http://www.sindhsalamat.com/showthread.php?t=1051
جواب: مايوس ڪٿي ٿيو آهيان، واه ادا عاشق واه تمام بهترين مولا پاڪ توهان کي وڏي ڄمار ڏئي ادا هميشه ائين ئي سنڌ لا ڪم ڪندا رهو ڀا شال جيئندو رهين
جواب: مايوس ڪٿي ٿيو آهيان، ادي زاهد جي ونڊ ڪيل مسرور پنائي جي سهڻي شعر کي سهڻي رنگ ڍنگ سان پيش ڪري ادي عاشق ڪم ته تمام ڀلو ڪيو آهي پر آخري مصرع ۾ مونکي ڪا ڪمي لڳي ٿي ۔۔۔ شايد آ غلط هجان پر لفظ اڌورو لڳي ٿو ۽ معني تي اثرانداز ٿئي ٿو ۔۔۔ انڪري انجي درستگي ٿيڻ گهرجي ۔۔۔ مَن هٿ جي اشاري تي، مسرور هو يان يان ڪَن مان گونگن ٻوڙن کي، هي شعر ٻُڌايان ٿو.
جواب: مايوس ڪٿي ٿيو آهيان، سائين مون کي به ان سلسلي ۾ مونجهارو آهي۔۔ پر لڳي ٿو ادو گونگن جي ”يا يا“ ڪرڻ واري عادت جي ڳالهه ڪري رهيو آهي
جواب: مايوس ڪٿي ٿيو آهيان، سائين ماري ننڍڙي ذهن به گهڻو سوچيو آخري سٽن کي۔۔۔۔شايد شاعر گهوگن کي چئي ٿو
جواب: مايوس ڪٿي ٿيو آهيان، جي مٺڙا مست، مونکي به ڪيترن دفعن جي پڙهڻ کانپوءِ اهو ئي محسوس ٿيو ته ليکڪ پنهنجي پيغام کان پوءِ گونگن ۽ ٻوڙن کان ” يان يان“ جي اميد پيو ڪري ۔۔۔ لک ٿورا اوهانجا ۔۔۔
