ڇا توھان کان سنڌ سلامت جو پاسورڊ وسري ويو آھي..؟
سنڌ سلامت جي انتظامي اي ميل تي روزانو پاسورڊ ري سيٽ ڪرڻ جون ڪافي درخواستون وصول ٿي رھيون آھن. جن تي خودڪار طريقي ذريعي اي ميل موڪلي رڪنن جا پاسورڊ ري سيٽ ڪيا پيا وڃن. ان باوجود ڪافي رڪنن کي پاسورڊ ري سيٽ ڪرڻ ۾ ڏکيائون اچي رھيون آھن. جيڪڏھن توھان سان پڻ ساڳيو مسئلو آھي تہ ھيٺ ڏنل بٽڻ تي ڪلڪ ڪري پنھنجي اي ميل واٽس ايپ ذريعي موڪليو. .انتظامي رڪن توھان جي پاسورڊ کي ري سيٽ ڪري توھان کي اطلاع موڪليندا. لک لائق..!
جيتري قدر مونکي خبر آهي ته سهڻي جي پريم وارو ميهار مينهون چاريندو هو، جڏهن ته ان جو نالو ميهار پيو هو ان عاشق کي مينهون چارڻ واري ڪم کان سواءِ ۽ عشق ڪرڻ کان سواءِ ٻيو ڪم ڪونه ايندو هو ، سو ڪنڀار جي چڪري تي اهو ڪيئن ٿو وهي سگهي باقي هن تصوير ۾، جيڪو ڪُنڀارڪو ڪم ڪري پيو، اهو منهنجي ناقص خيال موجب سُهڻي جو ويجهو عزيز آهي، جنهن سان لطيف سائين جي خيال موجب سُهڻي هم ڪلام آهي، پوءِ اهو زباني نه هُجي پر خيالي ئي سهي۔ باقي لطيف جي ڪلام ۾ ساگر جي تيزي آهي، شاهه سائين جي ڪلام ۾ هماليه جي قطارن جيان وڏي لينٿ آهي، جنهن جو ڪاٿو لڳائڻ لاءِ ڪي سنڌ جا مها ڏاها کپن، اسان ته اڻ ڄاڻ عقل کان ڪورِي ۔ باقي شاهه سائين جي هن وائي جي هر لفظ لفظ ۾ محبوبن لاءِ پاڻ گهورڻ جو سنيهو آهي، ۽ جيڪو عاشق هوندو سو پهرين ئي ڌڪ ۾ پنهنجي دل جي ڳالهه سمجهي ويندو، تون ۽ مان ته نثار آهيون، انهي درد فراق کي سمجهي ڪڏهن ڪا قربان ٿي چُڪا آهيون۔سائين محترم نثار ناز صاحب، لطيف سرڪار جي وائي يا بيت جي تعريف ڪرڻ ته ڏکي آهي، ڇاڪاڻ؛
”سک نه پڇي سهڻي، ڏک ڏکي کي ڏس“
جنهنجو فڪر ئي ڏکن سان دوستي، جنهن جو فڪر ئي سکن کان پاسو ڪرڻ آهي ته ان فلسفي کي ڪهڙي طرح پنهنجو ڪجي ۽ پاڻ کي ان باهه جو عادي ڪيئن ڪجي ۔۔۔؟
اوهان لطيف سرڪار جي وائي کي تمام سهڻي رنگ ۾ پيش ڪري، سنڌ جي فڪر کي عام ڪرڻ جي فرض طرف هڪ قدم کنيو آهي ۔۔۔
باقي هڪ ڳالهه ته تصوير ۾ عاشق ”ڪنڀار“ جي ڀر ۾ سهڻو محبوب ويٺو آهي ۔۔۔ اهي گهڙيون ته ڪي ميلاپ جون لڳن ٿيون، وصال جي من موهيندڙ ان ماحول ۾ لطيف جي وائي جنهن ۾ محبوب جو فراق سمايل آهي ۔۔۔ جنهن ۾ دل ماندي جو ذڪر آهي کي سمائي اوهان فراق ۽ وصال کي هڪ هنڌ گڏ ڪري ڇڏيو آهي ۔۔۔ اوهان پاڻ ئي ٻڌايو ته ائين ڇو ۔۔۔؟
ڪـــــــي ويجهـــــــا ئي ڏور، ڪـــــــي ڏور به ويـــجها سپريــــن،
ڪـــــــي چـــــڙهن نه چت تــــــي، ڪـــــي وســـــــرن نه مــــور،
جيئن مينهن ڪنڍيائي ڪور، تيئن دوست وارڪو دل سين۔