دريا خان ڀٽو
سينيئر رڪن
ڪالھ چانڊوڪي مان رات ڏٺم،
ڏاڍي سونهن ڀري سوغات ڏٺم،
ان چانڊوڪي ۾، چنڊ ڏٺم،
ان چنڊ جي سونهن ۽ سوڀ ڏٺم،
تنهنجي يادن کي مان ياد ڪيم،
جيڪي يادون بسيل هن، تن من ۾،
پوء ياد کي ياد مان ڪين رکيم،
هڪ درد ڀريل آواز ڏنم،
ان درد سان پيٺل ٻولي ۾،
مان چنڊ کان ڏاڍا سوال پڇيم،
منهجا درد ڀريا سوال ٻڌي،
ان چنڊ جا لڙڪ به لڙي پيا،
پوءِ چنڊ به مونسان رسي ويو،
تنهنجو نالو ٻڌي ڪٿي لڪي پيو۔
ڪالھ چانڊوڪي مان رات ڏٺم،
ڏاڍي سونهن ڀري سوغات ڏٺم،
ڏاڍي سونهن ڀري سوغات ڏٺم،
ان چانڊوڪي ۾، چنڊ ڏٺم،
ان چنڊ جي سونهن ۽ سوڀ ڏٺم،
تنهنجي يادن کي مان ياد ڪيم،
جيڪي يادون بسيل هن، تن من ۾،
پوء ياد کي ياد مان ڪين رکيم،
هڪ درد ڀريل آواز ڏنم،
ان درد سان پيٺل ٻولي ۾،
مان چنڊ کان ڏاڍا سوال پڇيم،
منهجا درد ڀريا سوال ٻڌي،
ان چنڊ جا لڙڪ به لڙي پيا،
پوءِ چنڊ به مونسان رسي ويو،
تنهنجو نالو ٻڌي ڪٿي لڪي پيو۔
ڪالھ چانڊوڪي مان رات ڏٺم،
ڏاڍي سونهن ڀري سوغات ڏٺم،
