دريا خان ڀٽو
سينيئر رڪن
منهنجي جيجل امان، ڪيئن توکي لڙهندي ڏسان،
تنهنجي ماروئڙن کي ڪيئن مرندي ڏسان۔
مان بيوس هان مان بيحس هان،
مان تنهنجو ڏک ڀلا ڪيئن ونڊيان۔
تنهنجي ٻچڙن جي خدمت مان ڪيئن ڪيان،
انهن سوچن ۾ مدهوش هيس،
ائين ڀايم ڄڻ بيهوش هيس،
پوِ سوچ ڪيم پوِ سمجهه ڪيم،
پنهنجا دوست ڏٺم ۽ دشمن به ڏٺم،
پوِ يار نظر هو آيو مونکي،
ڪاغذ ۽ قلم نظر آيو مونکي،
ان يار کي گڏ ڪري مان ورتم،
اڄ گهايل هان توکان اوجهل هان،
پر اندر بيحد روشن آن،
ڇو ڄاڻان ٿو مان جيڪو ٿو لکان،
پنهنجي سنڌ امڙ لاِ ٿو لکان،
مون تنهجي لاِ ڪجه ناهي ڪيو،
پر اڄ ٿو چاهيان سڀ ڪجه مان لکان،
تنهنجي ماروئڙن کي ڪيئن مرندي ڏسان۔
مان بيوس هان مان بيحس هان،
مان تنهنجو ڏک ڀلا ڪيئن ونڊيان۔
تنهنجي ٻچڙن جي خدمت مان ڪيئن ڪيان،
انهن سوچن ۾ مدهوش هيس،
ائين ڀايم ڄڻ بيهوش هيس،
پوِ سوچ ڪيم پوِ سمجهه ڪيم،
پنهنجا دوست ڏٺم ۽ دشمن به ڏٺم،
پوِ يار نظر هو آيو مونکي،
ڪاغذ ۽ قلم نظر آيو مونکي،
ان يار کي گڏ ڪري مان ورتم،
اڄ گهايل هان توکان اوجهل هان،
پر اندر بيحد روشن آن،
ڇو ڄاڻان ٿو مان جيڪو ٿو لکان،
پنهنجي سنڌ امڙ لاِ ٿو لکان،
مون تنهجي لاِ ڪجه ناهي ڪيو،
پر اڄ ٿو چاهيان سڀ ڪجه مان لکان،
