هي چونئرا جي چانڊوڪيءَ ۾، ڪاري ٿر تي بيٺا آهن؛ پنهنجا پنهنجا ڏک لڪائي، ٻار بکايل ڇاتي لاءِ، رٻ رڳي لاءِ آتا آهن، چنڊ انهي لاءِ ڪا شيءَ ناهي، ڪيڏي سونهن سمي پيئي پر، منڊ انهن لاءِ ڪا شيءَ ناهي.. اياز
جواب: ٻار بکايل ڇاتي لاءِ، اياز ٿ جا چوئنرا، ٿر جا معصوم ٻار، اياز جي شاعري، عاشق جو ڪم ۔۔۔ تمام سهڻو ۔۔۔ جهڳي اسانجي ڪکن پنن جي نظر انهي تي به دشمنن جي ۔۔۔ وڙهي وڙهي ويا وڪوڙي ويري ۔۔۔ ٿورا ناهن ٿورا ۔۔۔
