جي تون اَڃا نه ڄاتو ، آ ڪير دُيس واسي ، تُنهنجو جَنم اَجايو ، تُنهنجي مٽي اَڻاسي ! آيو ويو سڪندر ، سيوهڻ اَڃا اُتي آ ، هُو کير ٿر کڙو آ ، وِيندا رهيا وِناسي . لالَڻ ! نوان لَڪن ۾ نِڪتا نِياڻَ آهن ، ايندا جِتي لُڪن ۾ ، پانڌيئڙا پِياسي . هِي شام جو مياڻي ، هِي سونَ رنگ پاڻي ، تَڙ تي ٻه چار ڏيئا ، نَڙ تي ٻه چار لاسي ! منهنجي اُڪير ڇا هي؟ هي چِٽ چيت من ۾، مندرِ ، اُداس ڏيئو ، اَڌ راتِ ، ديوداسي . جي وک کي وڌائين ، اَڄ ماڳُ ڏور ناهي ، ڏُونگر ڏريِ پَيو آم ساهَس ته ڌارِ ساسِي !
جواب: جي تون اَڃا نه ڄاتو ، آ ڪير دُيس واسي ، (شيخ اياز) عاشق سائين، اياز جي وائي ته پنهنجي جاءِ تي اميدن سان ٽمٽار آهي ۽ قومي حب جو هڪ سبق پر اوهان هاڻ چترڪاري به ڀلي ڪرڻ لڳا آهيو، جنهن ۾ لفظ چٽا ۽ مقصد واضح آهي ۔۔۔ واڌايون ٿورا ناهن ٿورا ۔۔۔
