A Lament
O World! O Life! O Time!
On whose last steps I climb,
Trembling at that where I had stood before;
When will return the glory of your prime?
No more -Oh, never more!
Out of the day and night
A joy has taken flight:
Fresh spring, and summer, and winter hoar
Move my faint heart with grief, but with delight
No more -Oh, never more!
Percy Bysshe Shelley
ماتم
اي دنيا! اي زندگي! اي زمانه!
جنهن تي مان پنهنجا آخري قدم ڦيري رهيو آهيان،
ان جاءِ تي جتان منهنجو پهريان به گذر ٿي چڪو آهي،
اتان ٻيهر گذرندي مونکي ڏڪڻي ٿي وٺي،
تنهنجي جوانيءَ جو عروج وري ڪڏهن ورندو،
ڪڏهن به نه، افسوس! صد افسوس! ڪڏهن به نه!
رات ۽ ڏينهن منجھان،
ڪو مزو هو،
جيڪو،
هاڻي شايد موڪلائي ويو آهي،
تازيون توانيون بهارون،
اونهاري جا گرم ڏينهن،
۽ ٻڍاپي جو سفيد ڪفن اوڙهيل،
سرءُ جي رت،
ڪاش،
منهنجي اداس من کي،
هوند،
غم ۾ ويڙهيل،
ڪا خوشي ئي ڏئي سگھي،
پر نه،
هاڻي نه،
شايد
ڪڏهن به نه
O World! O Life! O Time!
On whose last steps I climb,
Trembling at that where I had stood before;
When will return the glory of your prime?
No more -Oh, never more!
Out of the day and night
A joy has taken flight:
Fresh spring, and summer, and winter hoar
Move my faint heart with grief, but with delight
No more -Oh, never more!
Percy Bysshe Shelley
ماتم
اي دنيا! اي زندگي! اي زمانه!
جنهن تي مان پنهنجا آخري قدم ڦيري رهيو آهيان،
ان جاءِ تي جتان منهنجو پهريان به گذر ٿي چڪو آهي،
اتان ٻيهر گذرندي مونکي ڏڪڻي ٿي وٺي،
تنهنجي جوانيءَ جو عروج وري ڪڏهن ورندو،
ڪڏهن به نه، افسوس! صد افسوس! ڪڏهن به نه!
رات ۽ ڏينهن منجھان،
ڪو مزو هو،
جيڪو،
هاڻي شايد موڪلائي ويو آهي،
تازيون توانيون بهارون،
اونهاري جا گرم ڏينهن،
۽ ٻڍاپي جو سفيد ڪفن اوڙهيل،
سرءُ جي رت،
ڪاش،
منهنجي اداس من کي،
هوند،
غم ۾ ويڙهيل،
ڪا خوشي ئي ڏئي سگھي،
پر نه،
هاڻي نه،
شايد
ڪڏهن به نه
