عرس پريو
سينيئر رڪن
روز سينگار جان ٿو ائين ڄڻ ته سهڻو اجهو ٿو اچي،
درد دل مان ڪڙا ٿو ڪڍان، ڇو ته منهنجو مٺو ٿو اچي۔
خوبصورت نظارا کنيون، ڪهڪشان، چنڊ تارا کنيون،
سونهن جا روپ سارا کنيون، ديد جو دادلو ٿو اچي۔
مهڪندو مهڪندو ٿو اچين، مرڪندو مرڪندو ٿو ملين،
اڻ ميو پيار ٿو يار ڏين، مونکي ڏاڍو مزو ٿو اچي۔
موت جهڙا مهانڊا کنيون، بت تباهين جا ڀانڊا کنيون،
اک، جهنم جا ٽانڊا کنيون، ڪو ڏهاڙي ڏچو ٿو اچي۔
سوچ، اوٿر ٿي ڊوڙي پئي، ديد، منڇر ٿي اٿلي ٿي پئي،
دل جي ڌرتي سا لرزي ٿي پئي، ظاهر آ زلزلو ٿو اچي۔
دل فريبي سان دوکو به آ، عشق سان گڏ عقيدو به آ،
قافلو هي قطاريو سڄو، اٽڪلي فلسفو ٿو اچي۔
هي آ جيون جي جادوگري، آرزو جستجو ۾ چري،
ڏس ته جيئون ٿا هرهر مري، رنگ رت جو رتو ٿو اچي۔
مونکي ڪوٺيو موالي ڀلي، منهنجو ميخانو هن جي ڳلي،
عشق مون وارو اوڏهن وڃي، پڪ ڪري ڪو نشو ٿو اچي،
ڪير ڪوڙو آ ڪير آ سچو، بحث آهي بخاري ڊگهو،
پاڻ کي ٿو کپي ڀروسو، پرڪٿي ڀروسو ٿو اچي۔
بخاري
