ڍاٽِي گَهڻا اَچَنِ، مَنُ سوڍَي وِنگَسِئو ڪا جا لائِي مَينڌِرَي، لالِي کَي لِڱَنِ راڻو اَکَڙِيُنِ، وِسارِيان نَہ وِسِرَي سر مومل راڻو ڍَاٽي : راڻي جي شهر جا ماڻهون، ڍٽ جا ماڻهو مَنُ = دل، قلب سوڍَي = راڻَي وِنگَسِئو: قابو ڪيو، ويڙهيو، وڪوڙيو، لپيٽيو، ونگي ڇڏيو، سوگهو ڪيو، پاڻ سان ويڙهي ڇڏيو. ونگسئو لفظ دراصل سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ وَنڪَ مان ورتو ويو آهي. لائِي = لڳائي مَينڌَريَ = راڻَي لَالي : ميندي، عشق جا خُمار- جڏهن ڪنهن سان عشق ٿئي ٿو ته ماڻهونءَ جون ادائون، انداز انوکا ڏسبا آهن. سندس Body language ڳاڙهسُرا ڳل، خماريل اکيون، بي چيني، بيقراري،ڳورو آواز، ڪنهن جي خيالن ۾ گم رهڻ هنن سڀني ڳالهين کان سواءِ اندر ۾ به عشق ٽڪي ديرو ڄمائي ٿو. لِڱَنِ = عضون، بدن جي مختلف حصن راڻو اکڙين : راڻو هر وقت اکين اڳيان ٿو رهي. بيت جو منظر ~ ڍٽ جا گهڻا ماڻهو اچن ٿا، پر منهنجي دل کي مينڌري سوگهو ڪيو آهي. ~ راڻَي منهنجي لڱن کي اهڙي ميندي هنئي آ، جنهن جو هڳاءُ منهنجي بت ۾ واسيل آهي. ~ راڻو هر پل منهنجي اڳيان پيو ڦري. سمجهاڻي ڀٽائيءَ جو هي رومانس سان ڀرپور بيت ڪاڪ جي مومل ۽ ڍٽ جي راڻي جَي عشق جو لازوال داستان آهي. جيتوڻيڪ مومل ۽ راڻي جو هي عشقيه قصو ڀٽائيءَ کان اڳ ٿي گذريو آهي پر ڀٽائي ان کي ايئين ٿو بيان ڪري ڄڻ هي قصو هينئر اسان جي اکين اڳيان پيو ٿئي. هن قسم جو اظهار ته اهو ئي ڪري سگهي ٿو جيڪو پاڻ به ڪٿي قابو ٿيو هوندو. ٿر جَي وچ واري حصي کي ڍَٽِ چئجي ٿو ، جتي 1400ع ڌاري سومرن جِي حڪومت قائم ٿي. جنهن جي گاديءَ جو هنڌ امر ڪوٽ هيو. جنهن جو پهريون حاڪم همير سومرو هيو، راڻو سندس وزير ۽ سالو بہ هيو. مومل راڻي سان رچايل رهاڻين کي ياد ڪندي چئي ٿي: هونئن تہ راڻي جَي ملڪ ڍَٽَ جا ڪيترائي ماڻهون مون کي پسڻ ۽ حاصل ڪرڻ لاءِ ڪاڪ اچن ٿا. پر منهنجي روح، ساھ ۽ دل کي صرف سوڍي ئي سوگهو ڪيو آهي. جنهن سواءِ منهنجو پل بہ نٿو سري. جڏهن راڻَي سان مون لانئون لڌيون هيون تڏهن لڱن تي لاتل مينديءَ جِي ڳاڙهاڻ ۽ خوشبو منهنجي بدن جي هر حصي ۾ اڃان تائين واسيل آهي. اها عشق جي لالاڻ نہ رڳو منهنجي ساري بدن جي ٻاهر پر اندر دل ۾ بہ جيئن جو تيئن موجود آهي. راڻَي سان گهاريل پيار جا پل, عڪس ۽ اهڃاڻ هر گهڙي منهنجي نيڻن ۾ سمايل رهن ٿا. راڻو هر وقت منهنجي اکين اڳيان آهي. جيڏانهن ٿي نهاريان رڳو راڻو ئي راڻو پئي پسان. پوءِ ڀلا مان کيس ڪيئن ٿي وساري سگهان...!!؟ ______ محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
واه زبردست سمجهاڻي سان سائين سليمان جي ڊزائين ڪيل شاعري... جس هجي سائين سليمان وساڻ صاحب کي ۽ سائين مظفر منگي صاحب کي
