سنڌي نور طرفان موجوده مواد

ادا حفيظ مان هي آرٽيڪل شيئرنگ ڪيو آهي، لکيل ڪنهن ٻئي جو آهي، مون صرف چونڊ ڪئي آهي۔

آپڻي آپ وچ گم مين ٿيوان لوڪان ڪون مين نظر نه آوان،،، نور

رليءَ جو هنر آڳاٽي توڙي هاڻوڪي دور ۾ ، سنڌ جي عورتن جي سگهڙپائي ۽ ڏاهپ جو ضامن رهندو آيو آهي ۽ اڳتي به رهندو. سنڌي عورتون رلين کي مٽي ۽ دز کان بچائڻ لاءِ انهن کي ڪنهن پراڻيءَ وڏي رليءَ ۾ ٻوجهن جي شڪل ۾ سبي رکن ٿيون . جن کي هونءَ ته رلين جي ڳٺڙي چئي سگهجي ٿو ، پر عورتون پنهنجي مخصوص زبان ۾ اهڙي...

غم بهچ ڪر خوشي خريدني چلي تهي هم، اتني ملي غم، اب خوشي کي جگا نهين رهي. نور

گھڻي همدردي ڏيکاريندڙ ئي اصل ۾ ظلم ڪندڙ هجن ٿا،

اهڙا مرد جيڪي گھر ۾ ڏنڊي جي زور تي ڪم ڪرائن ٿا، ويچارا آفيس ۾ پٽيوالي ڪندي ٻوهاري به ڏين ٿا ٻئي عورت جي اڳيان جھڪي بيهن ٿا ۽ پاڻي ۽ چانھ به ڏين ٿا، اهڙا معصوم مرد ڏسي دل خوش ٿيندي آهي

پنهون ٿيس پاڻ سسئي ته سور هئا،

هر عورت معاشرتي نظام ۾ مردن هٿان نفسياتي مريض بڻجي وئي آهي، ۽ جيڪا هن سماجي ڪتن کي ڀونڪڻ جي پرواھ نه ڪندي سا باغي چورائيندي يا بد اخلاق باقي جيڪا ماٺ ۾ لوسي ڪتن جي ڀوڪڻ ۾ ڊڄي سماجي سانچي ۾ پنهنجو نڪ وڍي هلندي سان اخلاق جي نشاني آهي اسان جو سماج ان جي برداشت کي اخلاق سمجھندو آهن نور

من مجھ آکيرا ڪيئن جيون گھرڻو هڪ ئي اڏيو. نور

ڀري جام پنهنجا پياڪو اَچو! ڏکيو هوش جو ناهه ڏاڪو ، اچو! ائين تار ترڻو پيو ساٿيو! نه آهي خدا نا خُدا ڪو ، اچو! شيخ اياز

تون ڇا ٿو سمجھين ته تنهنجي روڪڻ سان هي سماجي نظام نه ٿو بدلجي سگھي؟ پر تون غلط آهين، جيترو لڪائيندي، جيتري پابندي وجھندي اوترو هي نظام جو چاھ ۽ اتساھ وڌيڪ ٿيندو تون انهن جي ارادن کي روڪين نه پيو پر تون انهن جي ارادن ۽ سوچن جو اتساهيندڙ به پاڻ آهين. نور

شايد توهان اسان جي سماج ۾ نه ٿا رهو يا مان ڪنهن ٻئي دنيا ۾ پئي رها؟ بابا سائين هن سماج ۾ رهڻي ڪهڻي يا رسم رواج کان ٿورو به مختلف ڏسي اسان جا خيال ۽ اميدون ٽوڙيون وڃن ٿيون جتي اسان پنهنجا پاڻ به پنهنجي وس نه آهيون، اسان ٻين جي چوڻ مطابق زندگي جي خاص فيصلن سان گڏ ساھ کڻڻ تائين ٻين جا غلام آهيون...

مونکي خوشي آهي ته مان سنڌ جو رنگ ۾ آهيان پر جي سنڌ سلامت کي گيڙو ڪيو ويو آهي ته دير سان اچڻ وارن کي سبب ٻڌائڻ گناھ نه آهي رشيد صاحب۔!!!!

ڪنهن کي ذهني ازيت ڏيڻ لاء ڪنهن هٿيار يا ڪنهن ڪيميڪل جي ضرورت نه آهي پوندي، ٻئي کي ازيت رويئ ۽ لفظن سان ڏئي سگھجي ٿي. نور

اميدون هميشه رولائين ٿيون ۽ آسري ۾ رهجي ويل ڪم سدائين اڌ ۾ رهجي وڃن ٿا،