منصور سيتائي طرفان موجوده مواد

سار ڪا ساربي آ سار جيان عمر گذري پئي انتظار جيان هار تي هار آ ملي هر دم، جيت ڪا ٿِِِي تڏهن به هار جيان روح منهنجو وڍي ويو آهي تنهنجو لهجو تکو ترار جيان...

جواب: ڪجهه ٻُڌو ڪجهه ٻُڌو ڪجهه ته مُنهنجي ٻُڌو۔۔ ادا ناز اوهان جي شاعري اڄ فرصت ۾ ويهي پڙهيم،يقين ڪيو ته دل بهار بهار ٿي وئي،ڇو ته اوهان جي شاعري ۾ اڳي کان تمام گهڻي روانگي اچي وئي آهي،لفظن جي بيهڪ،استعارن جو استعمال،حرفِِِ تجنيسِِِِ،تشبيهون، قافيا رديف ۽ وزن بحر ۾ به هاڻي گهڻو خيال ٿا رکو۔ ادا...

توسان ملبو ضرور توکي تنهجي ئي چپڙن جو آهي قسم منهجي ويجهو نه اچ، منهجي ويجهو نه اچ جيسين ڌاڙيل سنڌ جا نه ماريا و ڃن، جيسين نڪري نٿا هتڙان ڌاريا وڃن، جيسين ظالم جا گهر گهر نه ساڙيا وڃن، جيسين آهي ڪراچي ڪنن ۾ اڃان، جيسين ڳاڙهاڻ ناهي گلن ۾ اڃان، جيسين ميراڻ آهي منن ۾ اڃان، ڪارونجهر جي...

ماضي حال مستقبل سونهن ء سندرتا امن ء پيار گل ء ميوا انبن ء زيتونن جون هٻڪارون ڪڻڪن جا لاب سنڌ جو شاندار ماضي۔۔۔ چوطرف دونهون بارود جي بوءِ چوريون،ڦرون، ڌاڙا اغوائون،قتل لاشن جا ڍير سنڌ جو حال ۔۔۔ شاه جو رسالو اياز جي شاعري لوهم جي دڙي جيان وساريل کنڊر شيام جي سٽ ته...

مون مٿان تن جي ڀلائي اڄ به آ دوستي دردن نڀائي اڄ به آ ڪاله در تان جنهن ڌڪاريو هو مونکي، سيج تنهن لاء هي سجائي اڄ به آ وقت گهاري جيئين سوايو هُو هِتي، ڳاله ان لاء مون وڌائي اڄ به آ هِت صدين کان پوء ايئن چوندا فياض شيخ اڄ به آ،ڀٽائي اڄ به آ

جواب: سنڌ منهنجي امڙ؛ ادا سچ ت اهو آهي جو ڀاءُ شفيق جو نظم پڙهي اکيون آليون ٿي ويون ڇات دوست سنڌ جو منظر چٽيو آهي مان دوست جي ڪهڙي تعريف ڪيان هي شاعري ناهي ڄڻ ڪا مصوري آ ڌڻئ در دعا آهي ت ادو شفيق اڳتي ب اهڙو ونڊ ڪرائيندو رهند

محبوبا دل پڇيو تنهجي محبوبا آ ڪنهن جهڙي؟ مون کان اڳ چنڊ چمڪي چيس مون جهڙي، باه ڀڙڪي چيس مون جهڙي، گل مرڪي چيس مون جهڙي، دل پڇيو ڇا سڀئي هي سچ ٿا چون ؟ پر منهجي ڪجه چوڻ کان اڳي سج سڏڪي چيس، ماڪ روئي چيس، هن جي محبوبا جو ڪو به ناهي مثال هن جي محبوبا لئه ويا ڪي ڦاهي چڙهي ء...

غزل سور ته سڀ سان ورڇڻ جهڙا ڪو نه هئا، پر توکان به لڪائڻ جهڙا ڪو نه هئا تو ته مسيحائئ کان ڪو نه گهٽايو پر، منهجا گهاوَ ئي ڀرجڻ جهڙا ڪو نه هئا اکڙين جي آکيري مان بي اڏري ويا، خواب اوهان جا ترسڻ جهڙا ڪو نه هئا سالن جا اوجاڳا هئا ء اوسيئڙا، نيڻ اسان جا روئڻ جهڙا ڪو ن هئا درد نه ها...

جواب: تُون ڀلي مونکي چُميُن جي خيرات ڏي (غزل) سائين ڦلپوٽا صاحب هڪ گذارش ته ها مان تنهجي بنا ڪجه به ته ناهيان استاد بخاري جون سٽون ناهن اهي سٽون عبدالغفار تبسم جون آهن

غزل منصور سيتائي اکڙين ۾ آلاڻ اهائي ساڳي آ، تنهائي مون ساڻ اهائي ساڳي آ ڪو به انا جي اوچائيءَ تان ڪو نه لٿو، رشتن ۾ ڇڪتاڻ اهائي ساڳي آ تنهنجو نانءُ ٻڌڻ سان ڌڙڪن تيز ٿئي، چاهت تنهنجي ڪاڻ اهائي ساڳي آ بڙ جي ڇانوَ، نَديءَ ۾ ٻيڙيءَ جو منظر، ڳوٺن ۾ چانڊاڻ اهائي ساڳي آ تنهنجي ڀاڪر...

گيت ڪيترا گل ٽڙيا باغ ۾ ڪيئي ڀونئرا مڙيا باغ ۾، جيئن آرس ڀڳو تو سکي! اڀ ۾ مست بادل ٿيا ويس سانوڻ وسڻ جا ڪيا، جيئن آرس ڀڳو تو سکي! رنگ چنرئ جا نکري پيا ساز پايل جا وکري پيا، جيئن آرس ڀڳو تو سکي! ڇال هرڻئ ڏنو ٽاه ۾...

جواب: استاد بخاري جي ورسي۔۔۔۔ ادا اوهانجي ڪوشش ڏاڍي سٺي آهي،پر هڪڙي گذارش ت استاد 9 آڪٽومبر 1996تي ن پر 9 آڪٽومبر 1992تي وفات ڪري ويو هو۔

جواب: منهنجي شاعري مهرباني وقار ڀاءُ

دوستو درياءُ يا ساگر نه هو عشق هو الله پيغمبر نه هو مان به اڏران هان مٿي آڪاش تي پر سلامت ڪو به منهنجو پر نه هو چنڊ تارن ڪهڪشائن ۾ ته ڇا مون ڏٺو تنهنجو ڪٿي همسر نه هو جو وٺي ڏئي سنڌ کي آزادگي ڪنهن جي اهڙو ذات ۾ جوهر نه هو چنڊ ڀي رولاڪ رلندو ٿو رهي ڇو جو هن جو مون جيان ڪو ًگهر نه هو...

ادا توهان جي وڏي مهرباني منصور سيتائي