صاحبڏنو شيخ

الا ڏاهي مَ ٿيان ڏاهيون ڏُک ڏسن مون سان مون پرين ڀورائي ۾ ڀال ڪيا. (لطيف سائين)

سرَ لوهِيڙا ڳَڀِيا ڪُسَرَ نِِسرِيا ، تو ڪِيئن وِسِرِيا ڍولِيا ڏِينهَن اَچَڻ جا ؟ (لطيف سائين)

سر نِسريا پاند اُتر لڳا آ پرين ،مون تو ڪارڻ ڪانڌ سهسين سُکائون ڪيون. (لطيف سائين)

هَلڻ هڪلڻ ٻيلي سارڻ ،ايءُ مانجهائين مرڪ ،وجهن تان نه فرق ،رُڪ سندي راند سين. (لطيف سائين)

محروم ٿي مري ويا ماهر ٿي نه مُئا ، چڻي جي چنهنج هڻي لڏيائون لئا ، حُباب ئي هئا ،انهي وادي وچ ۾. (لطيف سائين)

تن تسبيح من مڻيون دل دنبورو جن،تندون تنهن طلب جون وحدت سر وڄن،وحد الله شريڪ الله اهو راڳ رڳن،سي ستا مر سُونهن ننڊ عبادت جن جي (لطيف سائين)

ڪنول پاڙوُن پاتالَ ۾ ، ڀونر ڀري آڪاس ، ٻنهي سندي ڳالهڙي ، رازق آندي راسِ، تنهن عِشق کي شاباس جنهن مُحبتي ميڙيا. ( لطيف سائين).

منجهان منهنجي روح جي وڃي ساجن وسري ، مر لڳي لُوءَ ٿَر ٻاٻيهو ٿي مران. (شاه سائين)

مههرباني سائين