ڏينهن مڙئي ڏون (منصور ويراڳي جي ياد ۾ لکيل مضمون)

'سنڌي شخصيتون' فورم ۾ ممتاز علي وگهيو طرفان آندل موضوعَ ‏9 فيبروري 2011۔

  1. ممتاز علي وگهيو

    ممتاز علي وگهيو
    سينيئر رڪن

    شموليت:
    ‏14 فيبروري 2010
    تحريرون:
    4,176
    ورتل پسنديدگيون:
    4,402
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    473
    ڌنڌو:
    Disbursement Officer
    ماڳ:
    سنڌ جي دل ڪراچي.
    ڏينهن مڙئي ڏون (منصور ر ويراڳي جي ياد ۾ لکيل مضمون)​

    آغا مشتاق
    سنڌ جي قديم تاريخي، ثقافتي ۽ علمي شهر هالا پنهنجي ادبي اتهاس ۾ بي شمار گوهر لڪايو ويٺو آهي. حضرت مخدوم نوحؓ کان ويندي مخدوم طالب الموليٰ تائين، محترم سوز هالائي کان ويندي حميد شهيد تائين ۽ نوجوان ليکڪن ۽ شاعرن تائين هالا جي سينڌ ۾ لاتعداد ستارا چمڪي رهيا آهن. اهڙن گوهرِ بي مثل مان سنڌ ڌرتي جو ناليوارو شاعر، ناول نگار، سماج سڌارڪ، مضمون نويس ۽ کاهوڙي “محترم عبدالرؤف المعروف منصوري ويراڳي” پنهنجي ذات ۾ هڪ وڏي شخصيت جو مالڪ هو. هالا جـــــــــــي ادبي تاريخ ۾ سائين منصور ويراڳي جو نالو وڏي اهميت رکي ٿو. سائين پنهنجي سموري حياتي علم و ادب کي ارپي ڇڏي. هن عملي طور ادب جو بنيادي ڪارج حاصل ڪرڻ لاءِ عملي ميدان ۾ هڪ صحتمند معاشري جي تشڪيل لاء پنهنجو ڪردار ادا ڪيو. سائين جي شخصيت نون لکندڙن لاءِ شفقت ڀري هئي، پاڻ پنهنجي شخصيت ۾ صوفي مزاج هئا، سندن شخصيت حسن اخلاق جو مجسمو هو. منصور ويراڳي جو جنم جان محمد “اضعف” جي گهر، دادو ضلعي جي شهر مانجهند ۾ 8 آڪٽوبر 1930ع تي ٿيو. سندن والد پڻ سٺو شاعر هو. سائين منصور ويراڳي جو جنم جيتوڻيڪ مانجهند شهر ۾ ٿيو پر پنهنجي زندگي جو سمورو عرصو پاڻ هالا ۾ گذاريائون، جيڪو سندن اباڻو وطن پڻ هو.
    هالا سان تعلق رکندڙ جڳ جهان جو سير ڪندڙ، مشهور سيلاني ۽ مهان انسان الطاف شيخ لکي ٿو: “منصور ويراڳي هڪ ادارو هو، منهنجو گهڻو ساٿ سائين ســـــــــــان رهيــــــــــــــــــو، منهنجي
    ســــــــــائين سان هالا اچڻ تي ملاقات ٿيندي هئي. 1955ع ۾ سائين مون کي چهين درجي ۾ پڙهايو
    فقط ٻه ليڪچر ڏنائين جيڪي اڄ تائين مون کي ياد آهن آئون سندن ليڪچر وساري نه ٿو سگهان.
    سائين هڪ مڪمل شخصيت رکندڙ هو، هو صحيح نموني سان مڪمل مسلمان هو، سندن ڄمار
    خوش مزاجي ۾ گذري آئون سندن شخصيت ۽ تحريرن مان متاثر ٿيا آهيون” غريبن جو همدرد ۽ فقيراڻي طبيعت جـــــــــــــو مـــــــــــالڪ منصور صاحب پنهنجي نوجواني ۾ “منصور سنڌي” جي نالي سان سڃاتو ويندو هو پر بعد ۾ من جي ويراڳي سبب “منصور ويراڳي” جي نالي سان سڏجڻ لڳو. هن جاکوڙي، غريبن ۽ بي پهچن جو هڏ ڏوکي انسان، جواني جي اسهڻ واري وهيءَ ۾ الحاج مرحوم پير محمد “سائل” انصاري هالائي جهڙي انقلابي اڳواڻ جي شاگرديءَ ۾ رهيو. پاڻ هڪ بهترين ۽ بيباڪ مقرر هئڻ سان گڏ عسڪري جيون گهارڻ جو پڻ شوقين هو. ان ڏس ۾ تحــــــــريڪ آزادي پـــــــاڪستان جي متحرڪ ڪارڪن، آل انڊيا مسلم ليگ شاگرد ونگ “مسلم اسٽوڊنٽس فيڊريشن” جو جنرل سيڪريٽري ۽ سيد احسن الهاشمي جي سرپرستي ۽ سالاري هيٺ “مسلم نيشنل گارڊس” جو تعلقه سپہ سالار ٿي رهيو. وطن جي محبت سان سرشار هن نوجوان “مسلم هو تو مسلم ليگ ۾ آئو” جي نعري کي ٿرن ۽ برن، شهرن ۽ ڳوٺن، واهڻين ۽ وستين ۾ گونجايو. محترم منصور ويراڳي ننڍي عمر کان ئي قومي جذبي سان سرشار هئا، منصور ويراڳي سنڌي ٻولي جو سهڻو شاعر، ناول نگار، مضمون نويس هجڻ سان گڏوگڏ بهترين ادبي ورڪر ۽ سماج سڌارڪ هئا. سندن ڪوششن سان ئي هالا ۾ بهتر علمي ادبي ماحول جڙيو. سندن محنتن ۽ ڪوششن سان هالا ۾ ڪيترائي مشاعرا ۽ علمي محفلن جو اهتمام ٿيو.15 اپريل 1947ع تي “بزم رفيق” جي نالي سان هڪ ادبي تنظيم جو بنياد وڌائون، هن تنڊظيم متعلق ڄاڻ ڏيندي ڊاڪٽر مخمور بخاري پنهنجي ڪتاب “هالا جي ادبي تنظيمن جو تنقيدي جائزو” ۾ لکي ٿو ته هن تنظيم جا مختلف شعبا هئا جن ۾ 1. رفيق اڀياس گهر 2. رفيق الاشاعت 3. رفيق پرائيويٽ اسڪول 4. شعبه تفريحات شامل آهن. هن تنظيم پاران مختلف علمي ادبي محفلون رچائڻ کان سواءِ مختلف ڪتاب به شايع ڪرايا ويا. جن جو تفصيل پڻ ڪتاب “هالا جي ادبي تنظين جو تنقيدي جائزو” ۾ موجود آهي. اهري ريت منصور ويراڳي سنه 1958ع ۾ سنياسي ادبي سنگت جي نالي سان هڪ نئين تنظيم جوڙي جنهن جي پليٽ فارم تان پڻ ڪيترائي ادبي پروگرام منعقد ڪيا ويا. تنهن کان سواءِ ڪيترائي ڪتاب هن تنظيم پاران اشاعت هيٺ آيا. “منصور ويراڳي” اڪثر سنڌ جي اردو، سنڌي ۽ انگريزي ٻولين ۾ نڪرندڙ هفتيوار، ماهانه ۽ روزانه اخبارن، رسالن ۽ مئگزين ۾ مختلف موضوعن تي طبع آزمائي ڪئي. سال 1960ع ۾ “منصورويراڳي” جي قلم مان سرجندڙ تخليق “شام و سحر” کي ايتري ته پذيرائي ملي، جو جئين ئي پڙهندڙن تائين پهتي ته واه! واه!! مچي ويئي. 1965ع واري جنگ ۾ وطن جي حب سان سرشار هن مردِ مجاهد، پنهنجي اندر جا اڌما قومي نغمن جي روپ ۾ لکي ديس جي هر دڳ تي قوم ۾ ڏاڍو ولولو ۽ جوش پيدا ڪري ڇڏيو.سنه 1971ع ۾ منصور صاحب جن انٽرنيشنل اڪيڊمي هالا جو بنبياد وڌو. جنهن جي طرفان پڻ ڪيترائي ادبي سانگ سجايا ويا. هن اداري پاڻ اٽڪل ٽيهن کان وڌيڪ ڪتاب ڇپرائي سنڌي ادب پڙهندڙ جي جهولي ۾ وڌا ويا. انهن مان “سوره ياسين، سوره ڪهف، سوره رحمٰن، وطن جي راه ۾، واٽون ويهه ٿيون، محبوب مصطفيٰؐ، جيون ساٿي، مٺڙيون راتيون، گلابي مکڙيون، بانو، دو آنسو(اردو)، صدائي وطن، ڪاڪ نه جهليا ڪاپڙي، سوري جنين سيج، هن پار، اندر جا آلاپ، اڻ مڻيا موتي، رفيق گرامر، روشن راتيون-پيارا ڏينهن، عاشق عزازيل، سڄڻ سفر هليا، شام و سحر، ڪنول جي ڪهاڻي، ڀيڄ مولا، ارمان اڌورا، رنگين گل، زندگي هڪ خواب، مزدور جولاش، رت جا ڳوڙها ۽ سندن آخري ڪتاب “غيرت” جيڪو مهراڻ اڪيڊميءَ حيدرآباد طرفان شايع ٿيومنصور ويراڳي “بزم گلستان سنڌ” جو روح روان پڻ هو، جنهن جون سنڌ جي ڪيترن ئي شهرن ۽ ڳوٺن ۾ شاخون قائم ٿيون. هن بزم طرفان اسرندڙ نوجوان اديبن ۾ اصلاحي لکڻين ۽ سماج ۾ سچائيءَ جو روح ڦوڪڻ لاء وڏي جاکوڙ ڪئي. نتيجاً ڪيترائي نوان ليکڪ ۽ شاعر پيدا ڪيا؛ جيڪو ان وقت جو شاندار رڪارڊ ثابت ٿيو. ان کان علاوه پاڻ هيٺين علمي ادبي ۽ اشاعتي ادارن جا تاحيات سربراه ۽ سرپرست ٿي رهيا. جن ۾ ماهانه سنڌ اسلام آباد، شاھ لطيف مجلس هالا، عرئبڪ ايجوڪيشن سوسائٽي، سنياسي پبليڪيشن هالا، متحده ادبي انجمن هالا، سنياسي ادبي سنگت هالا، انٽرنيشنل اڪيڊمي هالا ۽ اضعف هالائي يادگار لائبرري ۽ اڀياسي گهر هالا شامل آهن. منصور صاحب هڪ خوبصورت شاعر پڻ هو، سندس ڪلام، نعتون ۽ قومي نغما ريڊيو پاڪستان حيدرآباد تان پڻ سٺ واري ڏهاڪي کان نشر ٿيندا رهيا. مرحوم جي شاعري کي چوٽيءَ جي مشهور فنڪارن ڳايو آهي جن ۾ مرحوم استاد محمد ابراهيم، مرحوم ڍول فقير، مرحوم استاد محمد جمن، عابده پروين، جيجي زرينه بلوچ، زليخـــاخــديجه، زيب النساء، مرحوم رجب علي ، مرحوم محمد يوسف، استاد منظور علي خان ۽ علڻ فقير شامل آهن. علڻ فقير، منصور ويراڳي کي پنهنجو روحاني مرشد ڪري به مڃيندو هو. سنڌي ادب جو هي سدا بهار املهه موتي محترم منصور ويراڳي تاريخ 13 فيبروري 2008ع تي هميشه هميشه لاءِ اسان کان جدا ٿي دارالبقا ڏانهن راهي ٿيا )انا لله و انا اليه راجعون(
    جا ڀونءِ پيرين مون، سا ڀونءِ مٿي سڄڻين،
    ڌِڱَ لٽبــــــــــــا ڌوڙ ۾، اُڀِـــــــــــــــــــــــــــــــــــــي ڏٺاسون،
    ڏينهن مڙئي ڏون، اُٿي لوچ لطيــــــــــــــف چئي.
     
    5 ڄڻن هيء پسند ڪيو آهي.
  2. سليمان وساڻ

    سليمان وساڻ
    مينيجنگ ايڊيٽر
    انتظامي رڪن لائيبريرين

    شموليت:
    ‏6 آڪٽوبر 2009
    تحريرون:
    16,938
    ورتل پسنديدگيون:
    27,305
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    533
    ماڳ:
    سچل ڳوٺ ، ڪراچي
    [​IMG]

    منصور ويراڳي : سڄڻ آڏو ڪئي پيش صداقت سان

    ڊاڪٽر مخمور بخاري

    اڄ جنهن شخصيت بابت اوهان سان مخاطب ٿي رهيو آهيان ان بابت لکڻ لاءِ گھڻي عرصي کان سوچيندو آهيان، پر جڏهن پنج سال اڳ اها شخصيت هيءُ جهان ڇڏي وئي ته بارها چاهڻ جي آئون مٿس ڪجھه لکي نه سگهيو هيس سواءِ سندس پٿر تي رکيل تعزيتي نوٽ بڪ ۾ ٻه چار سٽون لکڻ جي. ان کان وڌيڪ اڃا تائين ٻيو ڪجهه به ان بابت لکي نه سگهيو آهيان.

    هي قرب انهيءَ جو آ، اظهار محبت آ.

    عمر جي ان حصي کان هي ڪلام ٻڌندو اچان، جڏهن اها ڄاڻ نه هئي ته شاعري ۽ نثر پنجين موسم جي جنم کان پوءِ تي تخليق ٿيندو آهي. اڃا جڏهن اها شناس ٿي نه هئي ته پيڙاءُ جو ذائقو ڪڏهن ڪڙو ٿي سگهي ٿو ته ڪڏهن مٺو به. اڃا اوجاڳن، اکين سان عشق ڪرڻ جا سانباها ئي نه ڪيا هئا. اڃا روح کي، روين جا رانڀوٽا ئي نه پيا هئا. اڃا سڏڪن جي پڙلاءَ کان سماعتون آشنا ئي نه ٿيون هيون ها. اڃا درد شام ٿيڻ تي محبوبا جيان ناز نخرا نه ڪندو هو. اڃا اک مان ڳوڙهو نه ڳڙيو هو ۽ ڳوڙهو لفظ به نه ٿيو هو. حياتي جي ان حصي ۾ عابده پروين جي آواز ۾، منصور ويراڳيءَ جا ٻول، سماعتن سان ٽڪرائيندا ذهن تي نقش ٿيندا ويا.
    منصور ويراڳيءَ سان شناسائيءَ جو هي هڪ مضبوط حوالو آهي، مون وٽ. جنهن کان پوءِ ٻئي ڪنهن حوالي هجڻ جي به ضرورت محسوس نه ٿي ٿئي. ڇاڪاڻ ته تخليقڪار جو پڙهندڙ سان ۽ پڙهندڙ جو ليکڪ سان اهو ئي هڪ واحد رشتو/ ناتو آهي. جنهن جي معرفت ليکڪ/ شاعر زنده رهي ٿو. ڪيڏي نه حيرت جهڙي ڳالهه آهي ته سائين منصور ويراڳي، گهڻ-رخي شخصيت هجڻ سبب، ڪيترا ئي اهڙا شاگرد پيدا ڪيا جن کي دنيا سڃاڻي ٿي ۽ اهي شاگرد منصور صاحب کي پنهنجو مهربان استاد سڏڻ ۾ فخر محسوس ڪن ٿا. سندس اهڙن شاگردن مان جڳ مشهور سائنسدان مرحوم پروفيسر ڊاڪٽر وڏل شاهه بخاري اهميت رکي ٿو. ڊاڪٽر بخاري، جڏهن علم ڪيميا ۾ پي ايڇ ڊي جي لاءِ لنڊن ۾ تحقيق ۾ رڌل هو ته ان عرصي دوران هو پنهنجي محترم استاد منصور ويراڳي ڏانهن خط پڻ لکندو رهندو هو. (يقينًا اهڙا خط منصور جي پونئيرن وٽ محفوظ هوندا) جن ۾ شاهه صاحب پنهنجي روز مره جي معمول وارين کوجنائي ڪاميابين ۽ ٻين معاملن تي پنهنجي مهربان استاد سان مخاطب ٿيندو هو. منصور صاحب جي ٻين اهم شاگردن ۾ ناميارو سفرناما نگار ۽ سياح، الطاف شيخ جو نالو به شامل آهي. ان هڪ دفعي چيو هو:
    ”منصور ويراڳي هڪ ادارو هو. منهنجو گهڻو ساٿ سائينءَ سان رهيو. منهنجي سائين سان هالا اچڻ تي ملاقات ٿيندي هئي. ۱۹۵۵ع ۾ سائين مون کي ڇهين درجي ۾ پڙهايو. فقط ٻه ليڪچر ڏنائين جو وساري نه ٿو سگهان. سائين هڪ مڪمل شخصيت رکندڙ هو. هو صحيح نموني سان مڪمل مسلمان هو. سندس ڄمار خوش مزاجي ۾ گذري، آئون سندن شخصيت ۽ تحرير مان متاثر ٿيو آهيان.
    اها يقينًا خوشيءَ جهڙي ڳالهه آهي ته هڪ شاگرد پنهنجي استاد جو احترام ڪري. ان سان محبت ڪري ۽ کيس ياد رکي ۽ هڪ پڙهندڙ پنهنجي محبوب شاعر کي پنهنجي سوچ ۾ ساري ۽ ان جي لفظن کي ياد ڪري.
    سائين منصور ويراڳي جنهن جو ڪيتريون ئي سٽون امر ٿيون. آلاپيون ويون ۽ اڄ تائين اسان جي سماعتن سان اهڙا پڙلاءَ ٽڪرائين ٿا ۽ روح کي مسرور ڪري ڇڏين ٿيون.

    جُهڙ آ لڳائي جهرمر، هر گام ٿي ملهاري،
    وڄڙين ڏنا وراڪا، بوندن ڪئي بهاري.
    مينهن جي مند آئي، سانگين کي ٿي سرهائي،
    پاڻي بنا ترائي، خالي بچي نه ڪائي،
    سارنگ موج لائي، جر ٿي ويو آ جاري،
    وڄڙين ڏنا وراڪا، بوندن ڪئي بهاري،
    جُهڙ آ لڳائي جهرمر، هر گام ٿي ملهاري.

    هالا جي مٽي کي ڪا عجب امرتا پلئه پيل آهي، جنهن جي مٽي مان ڪيترا سريلا (ليريڪل) شاعر پيدا ٿي چڪا آهن. مخدوم طالب الموليٰ جهڙو ڪافي ۽ غزل جو يگانو سريلو شاعر، شايد هن مٽيءَ مان وري ڪڏهن جنم وٺي سگهي! جنهن جون لاتعداد سٽون اڄ به هوائن ۾ ايئن گونجي رهيون آهن، ڄڻ هي شاعر هن ڌرتي تي آيو ئي ڪنهن باڪمال تخليق لاءِ:
    تو دلڙي يار ڌتاري پر ڪا نه ڪئي پوئواري.
    اکيون عزم واريون عقابي عقابي.
    عجب عشق آهي اسان جو الستي.
    سو پاڻ ذڪر پئي ڪيو منصور ويراڳي جو، جيڪو پڻ هنن سريلن شاعرن جي سٿ ۾ پنهنجي انفراديت سان جرڪي رهيو آهي. ڇاڪاڻ جو هن جي خمير ۾ سنڌ جي شعري روايتن جو ڊگهو سفر موجود آهي. سندس خاندان جو جد امجد ميون عيسيٰ سنڌ جي ڪلاسڪ شعري روايت جو هڪ سگهارو نانءُ آهي. جنهن جا ملندڙ بيت ۽ ٽيهه اکري ان ڳالهه جي ساک ڀرن ٿا ته ميون عيسيٰ سنڌ جي ڪلاسيڪل ۽ صوفياڻي شاعري ۾ پنهنجي اسلوب، انداز جي خوبصورتي ۽ موضوع سبب سدا حيات آهي. سندس بيتن جي رسالي ”مين عيسيٰ جا سنڌي بيت“ مان هڪ بيت نموني طور پيش ڪيون ٿا:

    اوريين پرين پار ۾، سو هئين سهس هزار،
    پر جنهن کي سڪ سرير ۾، محبت محض ميهار،
    اک نه کڻي هن عالم ڏي، ري پانهنجي يار،
    ريهون سان سينگار، سهڻي سونهڻن وچ ۾.

    سو اهڙي طرح سائين منصور جو والد جان محمد اضعف هالائي پڻ نعتيه شاعري جي حوالي سان هڪ معتبر ۽ معروف نالو آهي. جنهن جا پڻ ٻه شعري مجموعا ”احوال محمدي“ ۽ ”واٽون ويهه ٿيون“ شايع ٿيل آهن. اهڙيءَ ريت محترم منصور ويراڳي جي خمير ۾ پڻ اهو اتهاسڪ پس منظر جاڳي ٿو. سندس قلم مان نظم ۽ نثر جا به لاتعداد ڪتاب نروار ٿيا. جن جي جيڪڏهن فهرست ويهي جوڙجي ته ڪجهه هن ريت جڙندي: وطن جي راهه ۾، شام و سحر، سور جنين سيج، صداءِ وطن، رت جا ڳوڙها، ڪاڪ نه جهليا ڪاپڙي، اندر جا آلاپ، هن پار، مزدور جو لاش، غيرت، جيون ساٿي، سڄڻ سفر هليا، عاشق عزازيل، زندگي هڪ خواب، سانگي ۽ سور، هيرا جواهر، ڪنول جي ڪهاڻي، وڳر ڪيو وتن، عوام جي دولت، دو آنسو (اردو).
    اهڙي طرح سندس حياتي اسلامي جذبي سان سرشار گذري، ننڍي وهي ۾ ئي مسلم اسٽوڊنٽس نيشنل گارڊس جو سالار مقرر ٿيو، ساري حياتي ان جذبي هيٺ معاشري جي تشڪيل ۾ نه رڳو قلم سان ڪردار ادا ڪيائين پر ڪيتريون ئي علمي ادبي تنظيمون پڻ جوڙيائين جن ۾، دي سنڌ رفيق ويلفيئر ايسوسيئيشن، دي سنڌ انٽرنيشنل ڪرسپانڊنس ڪلب، بزم گلستان، دي سنڌ انٽرنيشنل اڪيڊمي هالا، سياسي ادبي اڪيڊمي هالا شامل آهن. هنن ادارن مان خاص طور ”دي سنڌ رفيق ويلفيئر ايسوسيئيشن“ وڏي اهميت رکي ٿو. هن اداري پاران ”رفيق نائيٽ اسڪول قائم ڪيو ويو، جنهن تحت غريب، مسڪين شاگردن کي مفت تعليم ڏئي هڙان وڙان خرچ ڪري کين سرڪاري امتحان ڏياريا ويندا هئا. جنهن مان ڪيترن ئي فردن فائدو حاصل ڪيو ۽ بعد ۾ عزت ڀريو روزگار حاصل ڪيو.
    هن عظيم ڪم جي پس منظر ۾ اسان کي جيڪو شخص بيٺل نظر اچي ٿو، اهو آهي منصور ويراڳي، جنهن جي شخصيت جو هڪ پهلو صحافت پڻ آهي پاڻ سروري اسلاميه ڪاليج هالا جي سنه ۱۹۵۱ع ۾ شايع ٿيندڙ پهرئين ميگزين جو اعزازي سيڪريٽري رهيو ان کان سواءِ ماهوار ”منزل“ نالي هڪ ادبي رسالو پڻ هالا مان جاري ڪيائون. انٽرنيشنل اڪيڊمي هالا جي پليٽ فارم تان ڪيترن ئي اديبن، شاعرن جا ڪتاب پنهنجعي خرچ تي شايع ڪرايائين جن جي به هڪ ڊگهي لسٽ آهي.
    ۸ آڪٽوبر ۱۹۳۰ع تي مانجهند ۾ جنم وٺندڙ منصور ويراڳي جي وفات جي خبر ۱۳ فيبروري ۲۰۰۸ع تي مون ان وقت ٻڌي جڏهن منهنجي پي ايڇ ڊي جي رزلٽ وائپرول جو اعلان ٿيو. هڪ طرف پنهنجي محبوب شاعر ۽ مهربان ادبي رهنما جو لاڏاڻو ته ٻئي طرف پنهنجي زندگي جي هڪ اهم ڪاميابي جي خوشي. اهڙا لمحا ته عجيب ٿين ٿا پر اهڙا لمحال عجيب ڪيفيتن ۽ احساسن کي به جنم ڏين ٿا. زندگي ايئن به احساسن ۽ ڪيفيتن جي بار هيٺان گذرندي آهي ۽ ٽيپو ٽيپو برف جيان ڳرندي رهندي آهي. اڄ هن شخص جي ٽين ورسي تي جڏهن اوهان سان مخاطب آهيان، تڏهن وري ڪٿان عابده پروين جو اهو ساڳيو آواز گونجي رهيو آهي پر عجب آهي ته اهو آواز جڏهن پهريون ڀيرو منهنجي ڪنن تي پيو هو ته هي جهان منهنجي لاءِ ڪجهه ٻيو هو ۽ اڄ ڪجهه ٻيو ٿي پيو آهي. ڪا گهڻي مسافت ناهي پر ٿورو ئي سهي لڳ ڀڳ ويهن ٻاويهن ورهين جو سفر ضرور آهي.

    محبوب ڪئي مون تي اڄ خاص عنايت آ،
    هي قرب انهيءَ جو آ، اظهارِ محبت آ.
    منصور سڄڻ آڏو ڪئي پيش صداقت سان،
    جذبات نگاري آ ۽ دل جي حقيقت آ.

    [​IMG]
     
  3. سليمان وساڻ

    سليمان وساڻ
    مينيجنگ ايڊيٽر
    انتظامي رڪن لائيبريرين

    شموليت:
    ‏6 آڪٽوبر 2009
    تحريرون:
    16,938
    ورتل پسنديدگيون:
    27,305
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    533
    ماڳ:
    سچل ڳوٺ ، ڪراچي
    شاعري : منصور ويراڳي
    آواز : عابده پروين

     
  4. سليمان وساڻ

    سليمان وساڻ
    مينيجنگ ايڊيٽر
    انتظامي رڪن لائيبريرين

    شموليت:
    ‏6 آڪٽوبر 2009
    تحريرون:
    16,938
    ورتل پسنديدگيون:
    27,305
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    533
    ماڳ:
    سچل ڳوٺ ، ڪراچي
    منصور ويراڳيءَ جي ورسيءَ تي سندس ياد
     

هن صفحي کي مشهور ڪريو