ھِڪُ سَفَرساعَتَ، ٻيو سَفر سالَ جو؛ پھريون تا راحتَ، پويون تا پوءِ رَھيو. جي تو ادب آھ، تا ٻَنڌاڻَن ٻَڌِي وَڌين؛ ڪَلَ نَه پِيَڙءِ ڪاءِ، اُصولِي اِسرار جي. پُٺيءَ ڄَڃَ نه ڄُلُ، مَنجھ تَماشي نه پَوين؛ گھوٽُ ڪري تون پاڻ کي، ڪَر ھَنگامان ھُلُ؛ ڀولِ نَه ٻئي ڪَنھِن ڀُلُ، وَٺِج حالُ حَلاجَ جو.
جواب: ھِڪُ سَفَرساعَتَ، ٻيو سَفر سالَ جو؛ عرس جي مهرباني هاڻي عرس استاد کان هٽي سچل جي سهڻي شاعري ونڊ ڪئي آهي اهو به بهتر عمل آهي
