Sindhi Media
سينيئر رڪن
ڇو نه اسان ڊرامان فيس بوڪ تي لکون ۽ هن ڏات کي اڳتي وڌايون۔
دوستو ڪنهن زماني ۾سنڌي ادب ۾ ڊرامن جو دئور هو ۽ زينت جهڙا ڊراما ڇپبا هوا، سنڌ ي ادبي بورڊ جو اهي ڪاوشون ڪافي هليون، انٽر نيٽ اچڻ کان پو ڪتاب پڙهڻ جي رُجحان ۾ گهٽتائي ته آئي آهي پر اسان چانهيون ٿا ته اسانجي جنريشن ڪتابن ۾ نه ته نيٽ تي سنڌي پڙهي، لکي ۽ سکي ، هزارين اديب، شاعر، گهڻن مضمونن تي لکن ٿا پر ڊرامي جو رواج مڙئي ڪُجه گهٽ آهي، ما سوا اُن جي جي اھهي ٽي وي ڊرامن لا لکيا وڃن پو ڇو نه اسان ڊرامان فيس بوڪ تي لکون ۽ هن ڏات کي اڳتي وڌايون۔
توهان سان شيئر ڪندو هلان ته ادبي مُعاشري ۾ هڪ ڊراما ليکڪ ٻين اديبن ۽ ليکڪن جي ڀيٽ ۾ مڙئي گهڻو اهم پر حساس ٿئي ٿو ڇو جو هُوٻين ڪلاڪارن جي مُقابلي ۾ مُعاشري ۾ رهندڙ هر فردن جي اند ر ۾ جهاتي پائي اُن جي ڪيفيتن کي منظر تي آڻي چٽسالي ڪري ٿو ۽ اُن سان گڏوگڏ اُنهن جي نفسانفسي حرڪتن ۽ ڪششن کي به نروار ڪرڻ جي حساسيت ڄاڻڻ جو فن ڄاڻي ٿو جيڪو ڪنهن ڪهاڻي ڪار ۾ گهٽ هوندو آهي ۽ اُن واڌ سان ئي هو مُعاشري جي هر مُختلف طبقي جي طبيعتن، مزاجن، ٻولي کي گُفتگو جي انداز ۾ ٻاهر ڪڍي نروار ڪري ٿو، ۽ اُن جون ئي ڪاوشون ۽ ڪوششون آهن جنهن تي عمل ڪندي موُومينٽ يا حرڪتن جي ڊائريڪٽر فلمبندي ڪرائي ٿو ۽ ايڪٽر اُن ليکڪ جي سوچين کي سمجهي پرفارم ڪري ٿو۔ ڪا ڪهاڻي ڪو، ڊرامون، ڪو ڊائريڪٽر، ڪو ٽيڪنيڪي ماهر، ڪو اداڪار ايستائين ڪُجهه به ناهي جيسين ڪه هڪ ڊرامان ليکڪ هُن کي نه منظر ڪشي جو ماحول ڏسي گُفتگو جو انداز نه لکي سمجهائي۔ تڏنهن ته چوندا آهن ته ڊرامان رائيٽر هڪ رُوح جي مانند آهي، ڊراما ڊائريڪٽر هڪ جسم جي جنهن ۾ روح ناهي ۽ اداڪار جسم جي حصن جي هي سڀئي تڏنهن ئي پرفارم يا حرڪت ڪندا جڏنهن درامي جو خالق اُن ۾ گوفتگو جو رُوح نٿو وجهي ۔
ويچارو ليکڪ به ان سلسلي جي هڪ سمجهاڻي آهي ۽ اسان جي اردگرد ماحول سان مُطابقت رکندڙ ڪهاڻي، جنهن منظرڪشي جي پس منظر ۾ هي ڪهاڻي احساسات سان لکي وئي اهي، اوتي ئي ڪم ڪندڙ هن جي پرک رکي سگهن ٿا، ڄڻ ته هي هر فرد جي ڪهاڻي آهي جن کي هتي ڪيٽاگيرائيز ڪيل آهي۔ ته اچو ته پڙهون ۽ پڙهڻ کان پو توهان جو تنقيد جو حق به برقرار آهي جنهن سا آئنده اهڙي قسم جا درامان وڌيڪ حقيقت پسند ٿي توهانجي سوچن جي ترجماني ڪندا۔ را واڌو هُجي يا ڪاٽو، اظهار ڪرڻ ۾ ڪنجوس پائي هرگز نه ڪجو۔
دوستو ڪنهن زماني ۾سنڌي ادب ۾ ڊرامن جو دئور هو ۽ زينت جهڙا ڊراما ڇپبا هوا، سنڌ ي ادبي بورڊ جو اهي ڪاوشون ڪافي هليون، انٽر نيٽ اچڻ کان پو ڪتاب پڙهڻ جي رُجحان ۾ گهٽتائي ته آئي آهي پر اسان چانهيون ٿا ته اسانجي جنريشن ڪتابن ۾ نه ته نيٽ تي سنڌي پڙهي، لکي ۽ سکي ، هزارين اديب، شاعر، گهڻن مضمونن تي لکن ٿا پر ڊرامي جو رواج مڙئي ڪُجه گهٽ آهي، ما سوا اُن جي جي اھهي ٽي وي ڊرامن لا لکيا وڃن پو ڇو نه اسان ڊرامان فيس بوڪ تي لکون ۽ هن ڏات کي اڳتي وڌايون۔
توهان سان شيئر ڪندو هلان ته ادبي مُعاشري ۾ هڪ ڊراما ليکڪ ٻين اديبن ۽ ليکڪن جي ڀيٽ ۾ مڙئي گهڻو اهم پر حساس ٿئي ٿو ڇو جو هُوٻين ڪلاڪارن جي مُقابلي ۾ مُعاشري ۾ رهندڙ هر فردن جي اند ر ۾ جهاتي پائي اُن جي ڪيفيتن کي منظر تي آڻي چٽسالي ڪري ٿو ۽ اُن سان گڏوگڏ اُنهن جي نفسانفسي حرڪتن ۽ ڪششن کي به نروار ڪرڻ جي حساسيت ڄاڻڻ جو فن ڄاڻي ٿو جيڪو ڪنهن ڪهاڻي ڪار ۾ گهٽ هوندو آهي ۽ اُن واڌ سان ئي هو مُعاشري جي هر مُختلف طبقي جي طبيعتن، مزاجن، ٻولي کي گُفتگو جي انداز ۾ ٻاهر ڪڍي نروار ڪري ٿو، ۽ اُن جون ئي ڪاوشون ۽ ڪوششون آهن جنهن تي عمل ڪندي موُومينٽ يا حرڪتن جي ڊائريڪٽر فلمبندي ڪرائي ٿو ۽ ايڪٽر اُن ليکڪ جي سوچين کي سمجهي پرفارم ڪري ٿو۔ ڪا ڪهاڻي ڪو، ڊرامون، ڪو ڊائريڪٽر، ڪو ٽيڪنيڪي ماهر، ڪو اداڪار ايستائين ڪُجهه به ناهي جيسين ڪه هڪ ڊرامان ليکڪ هُن کي نه منظر ڪشي جو ماحول ڏسي گُفتگو جو انداز نه لکي سمجهائي۔ تڏنهن ته چوندا آهن ته ڊرامان رائيٽر هڪ رُوح جي مانند آهي، ڊراما ڊائريڪٽر هڪ جسم جي جنهن ۾ روح ناهي ۽ اداڪار جسم جي حصن جي هي سڀئي تڏنهن ئي پرفارم يا حرڪت ڪندا جڏنهن درامي جو خالق اُن ۾ گوفتگو جو رُوح نٿو وجهي ۔
ويچارو ليکڪ به ان سلسلي جي هڪ سمجهاڻي آهي ۽ اسان جي اردگرد ماحول سان مُطابقت رکندڙ ڪهاڻي، جنهن منظرڪشي جي پس منظر ۾ هي ڪهاڻي احساسات سان لکي وئي اهي، اوتي ئي ڪم ڪندڙ هن جي پرک رکي سگهن ٿا، ڄڻ ته هي هر فرد جي ڪهاڻي آهي جن کي هتي ڪيٽاگيرائيز ڪيل آهي۔ ته اچو ته پڙهون ۽ پڙهڻ کان پو توهان جو تنقيد جو حق به برقرار آهي جنهن سا آئنده اهڙي قسم جا درامان وڌيڪ حقيقت پسند ٿي توهانجي سوچن جي ترجماني ڪندا۔ را واڌو هُجي يا ڪاٽو، اظهار ڪرڻ ۾ ڪنجوس پائي هرگز نه ڪجو۔
