[JUSTIFY]ظاهر ۽ باطن جي سهڻائپ ڇا ڪوئي ڪنهن کان گهٽ آهي؟ مٺڙي بهار جي موسم جو هڪ باغ ۾ هڪ سهڻو گلاب جو گل کڙي نڪتو، ڪيترن قسمن جا وڻ ۽ ٻوٽا کڙي نڪتا هئا، صنوبر جو وڻ جيڪو گلاب جي ڀر ۾ هو تنهن گلاب کي ڏسي چيو، ڇا ته سهڻو گل آهين؟ جيڪر آءُ به تو جهڙو سهڻو هجان هان!!! ڀر ۾ هڪ ٻي وڻ چيو، ادا صنوبر تون اداس نه ٿي، هر ڪنهنکي هر ڪا شئي ناهي ملندي؟ گلاب جي گل اها ڳالهه ٻڌندي چيو، ” لڳي ٿو ته آءُ ئي هن باغ ۾ سڀ کان سهڻو ٻوٽو ۽ گل آهيان!!! سورج مکي ڪنڌ مٿي ڪري گلاب کي مخاطب ٿيندي چيو، ” تو ائين ڇو چيو؟ هن باغ ۾ ڪيترائي سهڻا ٻوٽا آهن، تون به انهن سهڻن ٻوٽن ۾ هڪ سهڻو ٻوٽو آهين.“ گلاب وراڻيو، ” آءُ ڏسان پيو ته هر هڪ مونکي ئي ڏسي پيو ۽ منهنجي ساراهه پيو ڪري“ انکانپوءِ گلاب ڀر ۾ بيٺل *Cactus صبار (ڪنوار ٻوٽي) کي ڏسي چيائين، هي ڏس بدصورت ڪنڊن سان ڀريل بڇڙو ٻوٽو!“ صنوبر اهو ٻڌي چيو، ” هي ڪهڙي ڳالهه ڪئي تو، خوبصورتي ڇا ٿيندي آهي ڪنهن کي ڪهڙي خبر، ڪنڊا ته تو ۾ به آهن“ غرور ۾ ڀريل گلاب، صنوبر کي ڪاوڙ مان نهاريندي چيو، ”مون سمجهيو ته تون باذوق آهين“ توکي ته حسن جي بلڪل به ڪا خبر ناهي، تون منهنجن ڪنڊن کي ان بدصورت صبار جي وڻ جي ڪنڊن سان تشبيهه ڏني آهي“ ٻين ٻوٽن اهو ٻڌي چيو، ” ڪيڏو ته غرور اٿس پاڻ تي!!“ گلاب ڪوشش ڪئي ته هو پنهنجو پاڙون ان صبار (ڪنوار ٻوٽيءَ) جي ڀر مان پري ڪري سگهي پر ائين ڪري نه سگهيو. ڏينهن گذرندا رهيا، گلاب صبار جي وڻ کي ڏسي گهٽ وڌ ڳالهائيندو رهيو ۽ نفرت جو اظهار ڪندو رهيو، جيئن، ”هي ناڪاره ٻوٽو آهي، مونکي پنهنجي قسمت تي افسوس آهي جو آءُ هن ٻوٽي جو پاڙيسري آهيان“ وغيره وغيره پر صبارجي ٻوٽي کي ڪڏهن ڪاوڙ نه آئي بلڪ هو گلاب کي صلاحون ڪندو رهيو ۽ سمجهائيندو رهيو ته الله تعالا ڪنهن به شئي کي فضول يا ناڪاره زندگي ناهي ڏيندو. بهار گذري ويو ۽ گرمين جي موسم اچي وئي، هن سال گرمي به اهڙي شدت سان ٿي جو اصل گرمي پد برداشت کان ٻاهر ٿيڻ لڳو، باغ جي زندگي پڻ تنگ ٿيڻ لڳي، باغ جي ٻوٽن ۽ جانورن کي پاڻيءَ جي سخت ضرورت ٿيڻ لڳي، مينهن به نه ٿي پيا ... گلاب جا گل ڪرڻ لڳا ۽ ٻوٽو سڪڻ لڳو ... هڪ ڏينهن گلاب جي ٻوٽي ڏٺو ته ڪجهه جهرڪيون اچي صبار جي ٻوٽي تي ۽ پنن ۾ پنهنجيون چهنبون اٽڪائي ويٺيون ۽ ٿوري دير ۾ تازيون توانيون ٿي اڏري ويون. گلاب کي اها ڳالهه سمجهه ۾ نه آئي ته جهرڪيون ان بڇڙي وڻ تي ڇو ويٺيون، گلاب ، صنوبر جي وڻ کان پڇا ڪئي ته هي ننڍڙا پکي ڇا ڪري رهيا آهن؟ صنوبر وارڻيو، ” پکي ان وڻ مان پاڻي پيا پيئن“ گلاب حيرت کائيندي چيو ته پکين جي تيز چهنب سان هن وڻ کي تڪليف نه ٿي ٿئي؟، صنوبر جواب ڏنو، جي ٿئي ٿي پر هي سڀاڳو ٻوٽو اهو هرگز نه چاهيندو ته هي ننڍڙا پکي اڃارا رهن، انڪري هو هنن کي پاڻي ڏئي خوش ٿئي ٿو. گلاب جون حيرت ۾ اکيون کلي ويون، ڇا هن ٻوٽي وٽ پاڻي به آهي...؟ صنوبر چيو، ” ها، تون به هن کان پاڻي گهري سگهين ٿو، جهرڪيون تو وٽ پاڻي کڻي اچي سگهن ٿيون، جيڪڏهن تون هن صبار جي ٻوٽي کان مدد گهرندي ته هو تنهنجي مدد ضرور ڪندو.“ گلاب کي پنهنجي ماضيءَ واري رويي تي تمام گهڻو شرم ٿيڻ لڳو، ته هو ڪيئن هن وڻ کان مدد گهري، پر اڃ کان مجبور ٿي آخر گلاب ان ٻوٽي کان مدد گهري ورتي، صبار (ڪنوار ٻوٽي) کي تمام گهڻي خوشي ٿي ۽ هن سندس مدد ڪرڻ جي حامي ڀري، ۽ صبار ننڍڙن پکين کي چيو ته هو ڪجهه پاڻي سندس مان ڪڍي ڀر واري ٻوٽي ۾ وجهن، ۽ ننڍڙن پکين گلاب جي پاڙن ۾ ڪجهه پاڻي اڇلائي گلاب جي جان بچائي ورتي. گلاب هاڻ اها ڳالهه سمجهي ورتي ته هو ڪڏهن به ڪنهنکي سندس ظاهر جي بنياد تي نه پرکيندو ... ************************** حاصل مطلب؛ اسانکي به پنهنجي اردگرد موجود ماڻهن جي ٺٺ ٺانگر کي ڏسي موهت ٿيڻ نه گهرجي بلڪ اسانکي انهن ماڻهن جي اندر ۾ موجود انسانيت کي پروڙڻ گهرجي ۽ پنهنجن روين کي درست ڪرڻ گهرجي ته جيئن هر ڪنهن ماڻهونءَ کي ان جو جائز مقام ملي سگهي ...[/JUSTIFY]
جواب: ظاهر ۽ باطن ادا نثار ابڙا صاحب ! اميد ته خوش ۽ سلامت ھوندا ۔ اوھان جو لکيل مضمون باطن ۽ ظاھر پڙھي دل کي ڏاڍو سڪون حاصل ٿيو، الله تعالا ڪاب چيز بيڪار پيدا نه ڪئي آھي،۽ھر چيز جي خوبصورتيءَ جا پنھنجا پنھنجا معيار ھوندا آھن۔ اوھان کان پري رھڻ جا ڪيترائي سبب آھن اميد ته سمجھي ويا ھوندا۔
جواب: ظاهر ۽ باطن سلام۔۔محترم نثار صاحب اوهانجي ڪهاڻي پڙهي۔۔تمام سٺو لڳو۔۔۔حاصل مقصد به تمام بهترين اڄ ڪلھ جي دور ۾ اهڙين ڳالهين تي عمل ڪرڻ ماڻهن جي لا ڏاڍو مشڪل آهي۔۔الله سائين اسان کي عمل ڪرڻ جي توفيق عطا فرمائي۔
جواب: ظاهر ۽ باطن ادا نثار هي ساڳي ڪهاڻي تعارف واري پيج تي ادا ربنواز درس ونڍ ڪئي آهي۔سٺي ڪهاڻي نصحيت سان ڀريل ونڍ ڪرڻ تي اسان اوهان ٻنهي جا ٿورائتا آهيون۔دنيا ۾ اهو ماڻهو لازوال immortal آهن جيڪي ٻين جي ڪم اچن ٿا ۽ انهن جو نالو تاريخ جي پنن تي سنهري الفاظن سان لکيو ٿو وڃي۔پنهنجي لاء ته هر ڪو جيئندو آهي پر ٻين جي لاء ڪو ڪو ۽ اهوئي هن دنيا ۾ڪامياب آهي۔ هڪ دفعو جهنگ ۾ تمام گهڻي باه لڳي ويئي،جهنگ جا سڀ جانور ۽ پرندا پريشان ٿي ڀڄڻ لڳا۔هڪ جهرڪي ڇا ڪيو جوهر هر آڏامي ڀرسان واري دريا تي پئي ويئ ۽ چنهنب ۾هڪ يا ٻه پاڻي جا ڦڙا کڻي اڏامي اچي ان باه جي شعلان تي پئي وڌا۔بارش جو ديوتا هي سڀ ڪجه آسمان تان ڏسي رهيو هو ۔هن جهرڪي کي مخاطب ٿي ٽهڪ ڏئي چيو ته ڇا تنهجي هڪ يا ٻه ڦڙا پاڻي وجهڻ سان هي باه وسامي ويندي ۔جهرڪي جواب ڏنو،بلڪل به نه پر جيتري منهنجي قوت ۽ طاقت آهي مان ان حساب سان پنهنجي ڪوشش پئي ڪياء۔باقي تون بارش جو ديوتا آهين جيڪڏهن 10 منٽ به بارش کي حڪم ڏيندي ته وسي ته اها باه وسامي ويندي ۔جيڪو منهنجو ڪم آهي آئون ڪري رهي آهيان پر توهان پنهنجو ڪم نه ڪري رهيا آهيو۔(چيني ڪهاڻي)۔
جواب: ظاهر ۽ باطن مهرباني سائين نثار تمام سهڻي ۽ سبق آموز ڪهاڻي، ڪاش انهن ڳالهين مان ڪجھ سکي ته جيڪر دنيا ۾ امن، شانتي، پنهنجائپ ۽ خلوص ئي خلوص هجي۔ پر افسوس جو اسان ٻين کي عزت، احترام نه ٿا ڏيون۔ لک قرب سهڻي ڪهاڻي ونڊ ڪرڻ جا
جواب: ظاهر ۽ باطن [justify]سايئن غلام مصطفي صاحب، اوهانجا لک ٿورا جو اوهان به موٽ ۾ تمام سهڻي مختصر آکاڻي ونڊ ڪئي آهي، محترم سائين ، هي ڪهاڻي مون انگريزي ادب تان کنئي آهي، ۽ اڄ ئي سنڌي جي روپ ۾ قالب ڪئي آهي، جيئن ته فوڪ ڪهاڻين ۾ آهي انڪري ليکڪ جو ڪو نالو لکليل نه آهي ۔۔۔ ۔۔۔ محترم ربنواز درس پڻ ساڳي مون واري آکاڻي ڪاپي پيسٽ ڪئي آهي ۔۔۔[/justify]
جواب: ظاهر ۽ باطن بيشڪ سائين اهڙي ئي نموني مالڪ سائين پڻ هر هڪ انسان ۾ هڪ خوبي عطا ڪئي آهي ۽ اسان کي گهرجي ته هڪ ٻئي جو احترام ۽ قدر ڪريون لک لائق سائين ابڙا صاحب سدائين گڏ
جواب: ظاهر ۽ باطن [justify]محترم سائين وحيد ڦلپوٽا صاحب، لک ٿورا ليک پسند ڪرڻ جا، بيشڪ اسان جيستائين هڪٻئي جو احترام ۽ هر هڪ جو قدر ڪرڻ نه سکنداسون تيستائين انصاف ڪري نه سگهنداسون، ٻي ڳالهه جيڪا هن آکاڻي ۾ ٻڌائڻ جي ڪوشش ڪيل آهي سا آهي ته ڪنهنجي ظاهري خوبصورتي کان متاثر ٿي انجي پوئواري ڪرڻ ۽ ڪنهنجي ظاهري بدصورتي ڏسي انکان نفرت ڪرڻ نه گهرجي ۔۔۔ ممڪن جيڪا شئي ظاهري خوبصورت آهي اها اندران بدصورت هجي ۽ ممڪن ظاهر ۾ بدصورت هجي پر اندر ۾ خوبصورت ۔۔۔ جيئن سهڻا ٽوهه پٽن تي هوندا آهن پر اندر ۾ زهر ڀريل هوندو اٿن ۽ ساڳي طرح ڪرڙ ڪانڊيرا ڏسڻ ۾ بدصورت هوندا آهن پر سندن ميوو مٺو هوندو آهي ۔۔۔ ساڳي طرح ڪجهه انسان به اهڙا هوندا آهن جو ٻاهر ۾ ته ٺٺ ٺانگر ڪري پيا هلندا آهن پر اندر مڙوئي اڳڙيون هوندو اٿن ۽ ڪي فقير ماڻهون ڏسڻ ۾ ته سادا هوندا آهن پر اندر ۾ سون ڀريل هوندو اٿن ۔۔۔ انڪري اسانکي احتياط ڪرڻ جي ضرورت آهي ۽ هر ماڻهون جي پرک ڪرڻي آهي ۽ پنهنجي ايمان کي مضبوط ڪرڻو آهي ته جيئن ٻين کي سڃاڻي سگهون ۔۔۔ رب العالمين اسانجي علم ۾ اضافو فرمائي ۔۔۔ آمين[/justify]
جواب: ظاهر ۽ باطن ممڪن جيڪا شئي ظاهري خوبصورت آهي اها اندران بدصورت هجي ۽ ممڪن ظاهر ۾ بدصورت هجي پر اندر ۾ خوبصورت ۔۔۔ جيئن سهڻا ٽوهه پٽن تي هوندا آهن پر اندر ۾ زهر ڀريل هوندو اٿن ۽ ساڳي طرح ڪرڙ ڪانڊيرا ڏسڻ ۾ بدصورت هوندا آهن پر سندن ميوو مٺو هوندو آهي ۔۔۔ ساڳي طرح ڪجهه انسان به اهڙا هوندا آهن جو ٻاهر ۾ ته ٺٺ ٺانگر ڪري پيا هلندا آهن پر اندر مڙوئي اڳڙيون هوندو اٿن ۽ ڪي فقير ماڻهون ڏسڻ ۾ ته سادا هوندا آهن پر اندر ۾ سون ڀريل هوندو اٿن ۔۔۔ سبحان الله ۔ادا ڇا ته توهانجا زبردست ويچار آهن۔اسان ته اڳئي توهان جي اڻٿڪ محنتن ۽ بامعنئ ليکن کان تمام گهڻا متاثر آهيون۔توهان پنهنجي ليکن جي ذريعي جيڪي تعميري اصلاح هن آڳڻ جي ڪينوس تي چٽي رهيا آهيو ان جو صلو توهان کي الله سبحان تعالئ ڏيندا۔ان تي اسان کي ڪامل يقين آهي۔الله پاڪ هميشه توهان جو حامي ۽ ناصر رهي
اصل ۾ ظاهر ڀلي اڻوڻندڙ هجي مگر سيرت سهڻي هئڻ گهرجي ، سيدنا بلال حبشي رضي الله عنه جن جو رنگ مبارڪ مشڪي هيو ، دنيا ۾ چار واقعا وقت رڪجي وڃڻ جا معروف آهن ، انهن مان هڪ هي هيو ته سيدنا بلال رضي الله عنه جن آذان نه ڏني هئي ۽ وقت رڪجي ويو هيو! محبوب ڪريم صلي الله عليه وسلم جڏهن معراج تي تشريف فرما هئا ته اتي سيدنا بلال جي جتي جو آواز ٻڌو هئائون! ماڻهون سڀ نه سهڻا پکي سڀ نه هنج ڪنهن ڪنهن ماڻهون منجھ اچي بو بهار جي!
تمام سٺي ونڊ آهي هر شئي قيمتي آهي ڪابه چيز بيڪار ناهي هوندي جيئن وڏڙن کان توڻين ڪتابن ۾ پڙهيو آهي شينهن ،چوهي واري ڪهاڻي جنهن ۾ شينهن چوهي کي لاچار سمجهندو آهي مگر چوهو ڄال ٽڪي شينهن کي آزاد ڪندو آهي
نهايت بهترين سڄنن جو ڳالهيون۔۔هنياءءُ سان هنڊائڻ جهڙيون۔۔مون وٽ هڪ ڪتاب آهي۔ ايشيا جون لوڪ ڪهاڻيون اميد ته ڪجهه ڏينهن ۾ ان مان چونڊ ڪهاڻيون اوهان سان ونڊ ڪندس۔۔ان ۾ به ڪيتريون ئي سبق آموز ڪهاڻيون موجود آهن۔
