الوداع ڄامشورا...!!!

[اظهار جسڪاڻي]

 

[رضوان علي جمالي]

او ادا ، او مِٺا ، او ڀائو ، او پرين ، او مانوارا ، او سهڻا ، او سڄڻ ، او ساٿي ، او ڪامريڊ ، او حيدري ، او جعفري ، او مست ، او ملنگ
نه نه نه نه نه نه ڪڏهن به نه نه نه الوداع ڄآمشورا مادرعلمي( سنڌ يونيورسٽي ،مهراڻ انجنيئرنگ ، لياقت ميڊيڪل ۽ آء ٽي ) ادارن کي ڪيئن الوداع چئجي ؟؟؟

 

[اظهار جسڪاڻي]

سائين رضوان صاحب۔۔۔ هاڻي اسان جو مقرر وقت پڄاڻي تي آ۔۔۔ ڄامشورو ته سدائين دل دماغ ۽ يادن خيالن ۾ گڏ رهندو۔۔۔ پر پڙهائي جو عرصو پورو ٿي ويو آهي۔۔۔ مهراڻ يونيورسٽي جي ڪلاس روم کي الوداع ڪرڻو پئجي ويو آهي۔۔۔

 

[سليمان وساڻ]

واقعي اهي سال وسارڻ جهڙا ناهن ۔۔۔۔ اوهين ڀلي الوداع چئو ۽ الوداع ته چوڻو ئي پوندو آهي ۔۔۔۔ پر ياد رکو زندگيء جا اهي سال اوهان هر پل هر گهڙي ياد رهندا۔

خوبصورت نظم

 

[عبدالحفيظ لغاري]

گذريل سال فارميسي ڊي جي پاس ڪندڙ هڪ شاگرد اهڙي هڪ نظم تي ڪجهه هن ريت چيو۔

ڪٿي ٿو وسري ڄامشورو۔

اڃان ته ڪانوڪيشن ئي ناهي ٿي سگهيو جو ڊگري وٺون! هالات اهڙا ٿا رهن جو ڪو قبائلي علائقو ٿو لڳي۔

 

[اظهار جسڪاڻي]

سائين سليمان بلڪل توهان صحيح چيو آهي۔۔۔

گذريل سال فارميسي ڊي جي پاس ڪندڙ هڪ شاگرد اهڙي هڪ نظم تي ڪجهه هن ريت چيو۔
ڪٿي ٿو وسري ڄامشورو۔
اڃان ته ڪانوڪيشن ئي ناهي ٿي سگهيو جو ڊگري وٺون! هالات اهڙا ٿا رهن جو ڪو قبائلي علائقو ٿو لڳي۔

سائين لغاري صاحب۔۔۔ جيڪڏهن اهو نظم اسان سان ونڊ ڪيو ته واه واه ٿي ويندي۔۔۔

 

[عبدالحفيظ لغاري]

ادا اظهار جسڪاڻي اها ڪا نظم ناهي بس هڪ شاگرد جو سور آهي جو 2010 ۾ پاس آئوٽ ڪري به اڃان تائين ڊگري ناهي وٺي سگهيو ڇو ته يونيورسٽي جي جهيڙن سبب ڪانووڪيشن نه ٿي سگهيو

 

[اظهار جسڪاڻي]

مٺڙا سائين بس خير هجي۔۔۔ باقي واقعي ڳالھ ڏکي آهي۔۔

 

[مجيب سنڌي ڪورائي]

تمام سهڻا احساس آهن ادا

 

[اظهار جسڪاڻي]

تمام سهڻا احساس آهن ادا

سائين مجيب صاحب۔۔۔ وڏا وڙ۔۔۔ قرب۔۔۔

 

[TAHIR SINDHI]

ڄامشورو ڪنهن کان به وسري نه ٿو سگهي۔۔