غلام مصطفي ميمڻ
سينيئر رڪن
برائي جو بدلو ڀلائي:_
(هڪ نصحيت آمواز آکاڻي)
ڪهاڻيڪار:_ بلال مصطفي ميمڻ۔
اصل ۾ ڪهاڻي لکيل :_ انگريزي زبان ۾
سنڌي ۾ ترجمو :_ غلام مصطفي ميمڻ
” امير بخش (ستين ڪلاس جو شاگرد) اسڪول مان ايندي ڪتابن جو بيگ ٽيبل تي رکيو ۽ ڪرسي تي ويهي روئڻ لڳو۔ روئڻ جو آواز ٻڌي هن جي والده آئي ۽ روئڻ جي وجه پڇي۔ امير بخش روئيندي چيو:_ آمي ! جيڪڏهن منهنجو رنگ ڪارو آهي ۽ مان خوبصورت نه آهيان ته ان ۾ منهنجو ڪهڙو قصور آهي ،الله پاڪ مون کي حسين ڇو نه ٺاهيو؟ مان اهڙو ڇو آهيان؟ هن جي والده هن کي پيار سان چپ ڪرايو ۽ چيو ته ”هاڻي ٻڌائي ڇا ڳاله آهي جو تون ايترو دلبرداشتو ٿئي ويو آهين۔؟“ امير بخش جواب ڏنو :_ آمي! منهنجي ڪلاس ۾ هڪ نئون ڇوڪرو شهباز داخلاء ورتي آهي ۔ جيڪو نه صرف رنگ جو اڇو آهي پر نقشن مان به خوبصورت آهي،مان ان کي دوست بنائڻ ٿو چاهيان پر هو منهنجي رنگ جي ڪري مون سان نفرت ٿو ڪري ۽ مون کي ڪارو ڪارو ڪري سڏي ٿو۔اڄ ته انتها ٿئي ويئي ،هاف ٽائيم ۾ مان جيڏي مهل گروانڊ ۾ ويس ته شهباز ڪوئلي سان منهنجا پوسٽر ٺاهي گيٽ تي لڳائي ڇڏيا، ان ۾ اهڙيون اهڙيون ڳالهيون منهنجي ڪاري رنگ ؤشڪل جي باري ۾ لکيل هيون جنهن کي پڙهي مون کي ڏاڍي ڪاوڙ آئي، مون ڪلاس ٽيچر سان شهباز جي شڪايت ڪئي ، ٽيچر هن کي دڙڪا ۽ سزا ڏني۔ “ امير بخش جي ڳاله ٻڌي هن جي والده چيو”پٽ پهرين ڳاله ته توکي ڪلاس ٽيچر وٽ شهباز جي شڪايت نه ڪرڻي هئي پر تون پاڻ شهباز کي معاف ڪرين هان ،ڇاڪاڻ ته الله سائين معاف ڪرڻ وارن کي تمام گهڻو پسند ڪندو آهي۔تو اڄ نيڪي ڪرڻ جو موقعو ضايع ڪري ڇڏيو۔سڀني کان اهم ڳاله ته تنهنجو چوڻ ته الله پاڪ توکي خوبصورت ڇو نه ٺاهيو،اها تنهنجي سوچ ۽ چوڻي غلط آهي، الله پاڪ هر انسان کي خوبصورت ٺاهيو آهي ! انسان جي خوبصورتي اها آهي ته هن جا سڀ جسماني عضواء صحيح سلامت هجن، هو ڏسي سگهي، ٻڌي سگهي، هلي سگهي، ڪجه کائي سگهي ۽ ذهني معذور نه هجئي۔ ان لحاظ کان تون مڪمل ۽ خوبصورت آهين، باقي رنگت جي ڳاله ته ان جي ڪمي کي پنهنجي حسن ؤ اخلاق ۽ حسن سيرت سان پورو ڪري سگهين ٿو، منهنجو توکي مشورو آهي ته هر ڪنهن سان مسڪرائي ۽ حسن سلوڪ سان پيش اچ۔“ امير بخش جيڪووڏي توجه سان پنهنجي والده جون مٿيون ڳالهيون ٻڌي رهيو هو ،هڪدم چيو :_”امي! توهان سچ ٿا چئو۔آئينده مان توهانجي ڳالهين تي عمل ڪنديس ۽ سڀاڻي اسڪول وڃي شهباز کان معافي وٺيندس“۔ ٻئي ڏينهن امير بخش هڪ نئين عزم سان اسڪول ويو ۽ سڄي ڪلاس جي سامهون شهباز کي چيئن ”آئي ايم سوري! ڪاله ڪاوڙ ۾ ڪلاس ٽيچر کي تنهنجي شڪايت ڪري توکي سزا ڏياريم،مون کي معاف ڪر۔جيڪڏهن تنهجي خوشي ان ۾ آهي ته مون کي ڪارو چئو ته ڀلي چئو مان ناراض نه ٿينديس،“اهو چئي امير بخش ڪلاس کان ٻاهر نڪري آيو۔ شهباز اهو سڀ ٻڌي هڪو بڪو ٿئي ويو ۽ سوچائين ته امير بخش ته مون کان برتر ۽ عظيم آهي، مان ان جي مقابلي ۾ تمام ننڍي ذهن جو مالڪ آهين۔ انسان رنگ ؤ روپ ۽ پيسئي سان وڏو نه ٿيندو آهي پر انسان صرف عمل ؤ اخلاق سان وڏو ٿيندو آهي۔ پوء شهباز وڃي امير بخش کان معافي ورتي ۽ امير بخش کي ڀاڪر پئي هن سان دوستي ڪئي ۽ امير بخش کي چيو:_ امير بخش! تون وڏو عظيم آهين، توپنهنجي عمل سان منهنجون اکيون کولي ڇڏيون آَهن، مان تنهنجو شڪر گذارآهيان“
دوستو! اسان کي گهرجي ته ڪنهن جي عيب کي نه ان جي چڙ ٺاهيون نه ان تي ٺٺولون ڪيون۔ ڇاڪاڻ ته الله پاڪ جي ويجهو اهو بهتر آهي جيڪو ان پالڻهار جي مخلوق کي تنگ نه ٿو ڪري۔
(هڪ نصحيت آمواز آکاڻي)
ڪهاڻيڪار:_ بلال مصطفي ميمڻ۔
اصل ۾ ڪهاڻي لکيل :_ انگريزي زبان ۾
سنڌي ۾ ترجمو :_ غلام مصطفي ميمڻ
” امير بخش (ستين ڪلاس جو شاگرد) اسڪول مان ايندي ڪتابن جو بيگ ٽيبل تي رکيو ۽ ڪرسي تي ويهي روئڻ لڳو۔ روئڻ جو آواز ٻڌي هن جي والده آئي ۽ روئڻ جي وجه پڇي۔ امير بخش روئيندي چيو:_ آمي ! جيڪڏهن منهنجو رنگ ڪارو آهي ۽ مان خوبصورت نه آهيان ته ان ۾ منهنجو ڪهڙو قصور آهي ،الله پاڪ مون کي حسين ڇو نه ٺاهيو؟ مان اهڙو ڇو آهيان؟ هن جي والده هن کي پيار سان چپ ڪرايو ۽ چيو ته ”هاڻي ٻڌائي ڇا ڳاله آهي جو تون ايترو دلبرداشتو ٿئي ويو آهين۔؟“ امير بخش جواب ڏنو :_ آمي! منهنجي ڪلاس ۾ هڪ نئون ڇوڪرو شهباز داخلاء ورتي آهي ۔ جيڪو نه صرف رنگ جو اڇو آهي پر نقشن مان به خوبصورت آهي،مان ان کي دوست بنائڻ ٿو چاهيان پر هو منهنجي رنگ جي ڪري مون سان نفرت ٿو ڪري ۽ مون کي ڪارو ڪارو ڪري سڏي ٿو۔اڄ ته انتها ٿئي ويئي ،هاف ٽائيم ۾ مان جيڏي مهل گروانڊ ۾ ويس ته شهباز ڪوئلي سان منهنجا پوسٽر ٺاهي گيٽ تي لڳائي ڇڏيا، ان ۾ اهڙيون اهڙيون ڳالهيون منهنجي ڪاري رنگ ؤشڪل جي باري ۾ لکيل هيون جنهن کي پڙهي مون کي ڏاڍي ڪاوڙ آئي، مون ڪلاس ٽيچر سان شهباز جي شڪايت ڪئي ، ٽيچر هن کي دڙڪا ۽ سزا ڏني۔ “ امير بخش جي ڳاله ٻڌي هن جي والده چيو”پٽ پهرين ڳاله ته توکي ڪلاس ٽيچر وٽ شهباز جي شڪايت نه ڪرڻي هئي پر تون پاڻ شهباز کي معاف ڪرين هان ،ڇاڪاڻ ته الله سائين معاف ڪرڻ وارن کي تمام گهڻو پسند ڪندو آهي۔تو اڄ نيڪي ڪرڻ جو موقعو ضايع ڪري ڇڏيو۔سڀني کان اهم ڳاله ته تنهنجو چوڻ ته الله پاڪ توکي خوبصورت ڇو نه ٺاهيو،اها تنهنجي سوچ ۽ چوڻي غلط آهي، الله پاڪ هر انسان کي خوبصورت ٺاهيو آهي ! انسان جي خوبصورتي اها آهي ته هن جا سڀ جسماني عضواء صحيح سلامت هجن، هو ڏسي سگهي، ٻڌي سگهي، هلي سگهي، ڪجه کائي سگهي ۽ ذهني معذور نه هجئي۔ ان لحاظ کان تون مڪمل ۽ خوبصورت آهين، باقي رنگت جي ڳاله ته ان جي ڪمي کي پنهنجي حسن ؤ اخلاق ۽ حسن سيرت سان پورو ڪري سگهين ٿو، منهنجو توکي مشورو آهي ته هر ڪنهن سان مسڪرائي ۽ حسن سلوڪ سان پيش اچ۔“ امير بخش جيڪووڏي توجه سان پنهنجي والده جون مٿيون ڳالهيون ٻڌي رهيو هو ،هڪدم چيو :_”امي! توهان سچ ٿا چئو۔آئينده مان توهانجي ڳالهين تي عمل ڪنديس ۽ سڀاڻي اسڪول وڃي شهباز کان معافي وٺيندس“۔ ٻئي ڏينهن امير بخش هڪ نئين عزم سان اسڪول ويو ۽ سڄي ڪلاس جي سامهون شهباز کي چيئن ”آئي ايم سوري! ڪاله ڪاوڙ ۾ ڪلاس ٽيچر کي تنهنجي شڪايت ڪري توکي سزا ڏياريم،مون کي معاف ڪر۔جيڪڏهن تنهجي خوشي ان ۾ آهي ته مون کي ڪارو چئو ته ڀلي چئو مان ناراض نه ٿينديس،“اهو چئي امير بخش ڪلاس کان ٻاهر نڪري آيو۔ شهباز اهو سڀ ٻڌي هڪو بڪو ٿئي ويو ۽ سوچائين ته امير بخش ته مون کان برتر ۽ عظيم آهي، مان ان جي مقابلي ۾ تمام ننڍي ذهن جو مالڪ آهين۔ انسان رنگ ؤ روپ ۽ پيسئي سان وڏو نه ٿيندو آهي پر انسان صرف عمل ؤ اخلاق سان وڏو ٿيندو آهي۔ پوء شهباز وڃي امير بخش کان معافي ورتي ۽ امير بخش کي ڀاڪر پئي هن سان دوستي ڪئي ۽ امير بخش کي چيو:_ امير بخش! تون وڏو عظيم آهين، توپنهنجي عمل سان منهنجون اکيون کولي ڇڏيون آَهن، مان تنهنجو شڪر گذارآهيان“
دوستو! اسان کي گهرجي ته ڪنهن جي عيب کي نه ان جي چڙ ٺاهيون نه ان تي ٺٺولون ڪيون۔ ڇاڪاڻ ته الله پاڪ جي ويجهو اهو بهتر آهي جيڪو ان پالڻهار جي مخلوق کي تنگ نه ٿو ڪري۔
