سياست ۾ بي حيائي، بي شرمائي ۽ بي وفائي هلندي رهندي آهي، اڪثر طور ٿي اها ئي پارٽي يا سياستدان ڪامياب رهندو آهي جنهن ۾ اهي گڻ يا اوگڻ گهڻا هجن. هتي اهو چوڻ مناسب ته ناهي ڇوته نه آئون سياسي نقاد آهيان ۽ نه ئي هو اڱڻ ڪو سياسي پليٽ فارم آهي پر هڪ عام شهري جي حيِثيت سان اهو سمجهون پيا ته اسان جي وڏن ادڙن ۾ اهي گڻ يا اوگڻ شايد سياسي سوفٽ ويئر انجنيئر بتدريج وڌيڪ وڌا آهن. ان لاءِ ئي ڪالهه تائين عدالتي فيصلي تي اخلاقي قدرن جي طنز ڀري نصحيت ڪرڻ وارا اڄ ڪيڏي نه نڪ جي پڪائي ڪندي هڪ نه ٻي اڙي پيا ڪن، اصغر خان ڪيس جيڪو حقيقت ۾ چُوري کائيندڙن جي لاءِ “اجگر ڪيس” بڻجي کين ڳڙڪائڻ لاءِ آتو نظر پيو اچي ان ۾ حقيقت ڪيتري آهي اهو فيصلو ته ظاهر آهي ته سپريم ڪورٽ جي حڪم تي ايف آءِ اي جي تحقيق مان ئي نڪرندو پر اسان جا وڏا ادا ايف آءِ اي کان تحقيق ڪرائڻ کان ائين پيا ڀڄن جيئن گنجو ڀڄي پاڪيءَ کان!! منهنجي خيال ۾ مون حبيب بيئڪ اسڪينڊل ۾ هڪ روپيو به ناهي ورتو ۽ ان جي ڀلي ڪو انڌو به اچي تحقيق ڪري مون تي ان جو فرق ڪونه پوندو، ائين وڏن ادڙن کي به پريشان نه ٿيڻ گهرجي جيڪر اهي ڪرپٽ ۽ 1990 ۾ اسٽيبلشمينٽ جي دلال نه هئا ته انهن خلاف تحقيق ڀلي ايف آءِ اي ڪري يا اسڪواٽ يارڊلينڊ ڪري انهن تي ته ڪوبه فرق نه پوندو. پر ادڙن لاءِ ڪڙو سچ اهو آهي ته انهن کي خبر آهي ته تازو انهن جيڪا گنج جي مرمت ڪرائي جواني واري وگ پاتي آهي اهي پيسا به قوم جا آهن ۽ هاڻي پٽڪو ته ڌوڙ ٿيئي ئي ٿيئي پر اها وگ به متان پٽجي نه وڃي ان لاءِ ئي اچي ٽاڪوڙو مچايو اٿن ته سپريم ڪورٽ ايف آءِ اي کان جانچ ڪرائي اسان سان وڏي بيواجبي پئي ڪري !!! هنن جو خيال هو ته جيئن اليڪشن ڪمنشنر جي مقرري مهل حڪومت هنن هٿان بليڪ ميل ٿي ۽ سپريم ڪورٽ آڏو مجبور ٿي هنن جي مرضي جو الڪيشن ڪمشنر مقرر ڪرايو ( جيڪو اڄ سندن ان احسان جو حق اهو چئي ادا پيو ڪري ته “پراني گلان تي مٽي پائو اسي ڪسي دي خلاف ڪوئي ڪارروائي نئين ڪران گي ”.) ائين هاڻي هو سپريم ڪورٽ تي اهو دٻاءُ پيا وجهن ته سندن خلاف تحقيقات ڪرڻ لاءِ ادڙن جو ئي منتخب ڪيل ادارو يا ڪاميٽي مقرر ڪريو. ۽ شايد اهو ٿي به وڃي ڇوته ادا وڏا اسان وارن همراهن کان وڌيڪ ادڙن کي پسند آهن ۽ اسان وارا همراهه هميشه حُبِ حُسين ۾ نه سهي پر بغضِ يزيد ۾ هميشه پريشان ٿيندا رهيا آهيون. هتي پاڻ وارن همراهن جي لاءِ سڀ کان وڏو ڪم ميڊيا مهم هلائڻ آهي هن وقت ٽي وي اينڪرز صفا بتال نظر پيا اچن ڇوته انهن جي فيوريٽ جماعت جيڪا انهن لاءِ “لالا جي” هئي ۽ کوٽ سوٽ ۾ مدد ڪندي هئي اها پوئتي پئي ڌڪجي هن مهل ڪا اهڙي ٽيم تيار ڪجي جيڪا گهٽ ۾ گهٽ بڇڙو ڪرڻ ۾ ماهر هجي، ڀلي ادا زور ٿين پر گهٽ ۾ گهٽ کين بڇڙو ڪرڻ ۾ ته وسان نه گهٽايو باقي بهرحال نڪ جا ڏاڍا برابر اٿئو.
ادن وڏن شايد سوچيو ئي نه هو لٺ جو جواب پٿر سان ملندو آهي۔۔۔ کين پاڪستاني سياست جي سجهه ته هئي پر بيبي جهڙو لحاظ رکندڙ مخالف ملندو رهيو هو۔۔۔ همراهن کي هاڻي ته خبر پئجي وڃڻ گهربي ته جيڪو پنهنجن ۾ ئي ”غدار“ پيو سڏجي سو مخالفن لاءِ ته زبان پڪڙڻ وارو جلاد به ٿي سگهي ٿو۔۔۔ خير وڏا واهه جو لکيو اٿئي۔۔۔ مان ته آس پاس ۾ حوالو جانچي رهيو هيس۔۔۔ جي ائين ئي آهيو ته قلم کي روڪي ڇو رکيو اٿوَ۔۔۔ لکندا رهو۔۔۔
يار تمام سٺو لکيو اٿئي ۽ اوهان کي لکڻ به گهرجي، سهڻو انداز ۽ سڀ ڪجهه چئي وڃڻ اهو به ڪو اوهان کان سکي۔ هتي اسان وٽ هڪ پاليسي پئي هلي رهو حلال ۽ ٻوٽِون حرام واري۔ جي تحقيقات ڪنهن ٻئي خلاف هجي ته ڀلي ايف آء اي کي ڏيو پر اسان خلاف هجي ته ٻوٽيون حرام ۔۔۔۔ محترمه خلاف جيڪو ڪجهه ڪيو ويو اهو ان وقت ئي پتو پيو هو ته هيء ڪيڏي نه بوگس اليڪشن ٿي آهي، محترمه اڄ وري سرخرو ٿي وئي۔ پر مونکي ته حيرت ٿي جو ايترا سارا فوجي انڊين ائڪٽ جو قسم کڻي پاڪستان سان بي وفائي جو راڳ پيا آلاپين۔ يار حد ٿي وئي۔
ذيشان رشيد يونس ملڪاڻي وٽ لکڻ جو وڏو ڏانؤ اٿو۔ هن 2002 واري دور ۾ لاهور ۾ هڪ مئگزين جي سب ايڊيٽر هوندي جيڪي اخبارن ۾ آرٽيڪل لکيا اهي هن وقت کڻي صحيح طرح ريڪارڊ تي ناهن پر سڀ پڙهڻ جهڙا هئا۔ هي انهن تمام ٿورن ماڻهن مان آهي جنهن جي ڪڏنهن به ڪا تحرير ڪنهن به اخبار نه موٽائي۔ سنڌ جي ٽاپ سرڪيليشن وارن اخبارن به هن جي تحريرن کي ميرٽ تي کنيو۔ آئون ته سندس هن سفر ۾ بچپن جو ساڀي ۽ گواهه آهيان۔ پر اردو جو هڪ شعر آهي ته عشقِ بُتان، فکرِ معاش، غمِ روزگاراِس ڇوٽي سي عمر ۾ ڪيا ڪيا ڪرين؟سو وقت جي وهڪري ۾ هو هن ڪم کان ٿورو پاسير ٿي ويو آهي پر هن جي قلم توڙي آڳرين اڄ به اهو جادو آهي جو پني تي يا ڪمپيوتر جي پئڊ تي رواني سان ڪو چِٽ چِٽي وڃن ته واهه جي سانڍي رکڻ جهڙو مواد اچيو وڃي۔
يونس ملڪاڻي ته ٽاڪوڙا مچايا آهن ، سندس ليک وقتائتو آهي ، اهڙا ليک ته اهڙين اخبارن ۾ هجن جنهن کي گهٽ ۾ گهٽ پاڪستان ليول تي سڀ پڙهندا هجن جهڙوڪ Dawn وغيره۔ تاڪِ مٿي ويٺلن جون به اکيون کُلن ۔
ٻيلي مونکي ته ماڳهين ڦڪائي پئي ٿئي، ايتري واکاڻ ڪڏهن ڪڏهن ماريو وجهي بابو ڪريانئو ائين صفا ماريو نه، باقي لکڻ جو ٻرو لهي ته لکان نه،
