سنڌي راڳين جي سالگھره جا ڏينهن،،قسط ،1،،سھڙيندڙ ،شاهين سنڌي 1،محمديوسيف 14 جنوري 1940 2،حسين بخش خادم 15 جنوري 1930 3،شفيع محمدجمن 20 جنوري 1956 4،جيوڻي ٻائي 22 جنوري 1901 5،عبدالله پنھور 1 فيبروري 1937 6،مظھر حسين 3 اپريل 1966 7،عابده پروين 20 اپريل 1965 8،سرمد سنڌي 7 جولاءِ 1961 9،شھنيلا علي 1 سيپٽمبر 1982 10،شازيه خشڪ 16 سيپٽمر 1970 11،استادمحمدجمن 10 اڪٽوبر 1935
هي بازار ٻاروتڻ ۾ منهنجي خوابن ۾ اڪثر ايندي هئي جڏهن جواني ۾ رولاڪيون شروع ڪيم تڏهن هڪ لڱا ننگر ۾ صبح جو نيڻ مهٽي جاڳيو هئس، سڄي رات سفر ۽ ڪڪڙن جي دس هڻن ويري ننڊ ڦڻي وئي، جڏهن صبح جو جاڳيو هئس تڏهن ننگر جي نظاري منهنجي نينهن جي شينهن کي مست ڪري ڇڏيو۔ مون کي لڳو هي بازار ڏسي ۽ منهنجو شعور ڊوڙ پائيندو رهيو آئون تحت الشعور جي وادي ڏانهن موٽي ويس،ڌنڌلي ياد تان سالن جي دز لٿي امالڪ ئي رڙ نڪري وئي:اڙي! هي ته اها ئي بازار آهي جيڪا ٻاروتڻ ۾ منهنجي خوابن ۾ اڪثر نظر ايندي هئي ۽ ها لوڪو! هي بازار جتي مسڪين جهان خان کوسو غريبن کي سيڌو سامان مفت ۾ وٺي ڏيندو هو، هتي ئي پاسي ۾ نيرولي جو ڪن آهي، جتي ڪپڙن کي نير ڪيو وڃي ٿو۔حليم باغي جو هڪ گيت به هن ئي بازار تي سرجيل آهي هن بازار جيهي ٻي بازار غيبي ديري ۾ آهي فرق اهو آهي ته ننگر جي بازار ۾ نينهن جو نظارو آهي ۽ غيبي ديري جي بازار ۾ غم ۽ گوندر جون گهنگهور گهٽائون لوڪو! هي غيبي ديري جي بازار آهي 1416 اٽيچمينٽ ڏسو
هن بازار ۾ يونس ملڪاڻي ۽ آئون خوب رُليا آهيون۔ هتي جا سادا ۽ مخلص ماڻهو جن وٽ سادگي ۽ مهمان نوازي جي ڪا کوٽ ناهي وڏو قُرب ڏيندڙ آهي۔
اهي رولاڪيون مون به سنجها ۽ سرمد سان ڪيون۔اسان ساوڻ رت ۾ هتي اڪثر ايندا هئاسين پر هاڻي ڪيترائي ورهيه وهامي ويا آهن جو وڃي ناهيان سگهيو، ان جو ڪارڻ گهرو ذميوارين جو وڌي وڃڻ آهي
