مگسي
سينيئر رڪن
وڇائي نيڻ ويٺا آهيون، سدائين پيار جي پنڌ ۾،
پرين ٿا ائين توکي چاهيون، سدائين پيار جي پنڌ ۾.
سامهون صليب هجي يا ڀل، وڇايل واٽ تي ڪنڊا،
ڪڏهن واپس وريا ناهيون، سدائين پيار جي پنڌ ۾.
اڪيلائيون ڊگھيون راتيون، چڪن ٿا گھاوَ يادن جا،
ويٺا واهڙ اکئين واهيون، سدائين پيار جي پنڌ ۾.
ڇَتا تو هئا ڇڏيا ڇوڙي، ڀُنل هو بُت بارش ۾،
گھڙيون سي ياد هن آيون، سدائين پيار جي پنڌ ۾.
اُتر جا واءُ وريا آهن، اکين کي تنهنجو اوسيئڙو،
ڏيئي وانگي ٻريا آهيون، سدائين پيار جي پنڌ ۾.
پُڇين ٿي پنهنجي ساگر کان، جيئان ٿو ڪئين بنا تنهنجي،
ڪڏهن ڊاهيون ڪڏهن ٺاهيون، سدائين پيار جي پنڌ ۾.
