شاعري
- موضوع موڪليندڙ عابد بلوچ
- شروعاتي تاريخ
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
سڀني دردن جا تحفه ڏنا
سور به سڀن اوکا ڏنا
ڌارين تي ڪهڙي ميار مٺڙا
شوق کي پنهنجن ئي دوکا ڏنا1787 اٽيچمينٽ ڏسو
1788 اٽيچمينٽ ڏسو
سور به سڀن اوکا ڏنا
ڌارين تي ڪهڙي ميار مٺڙا
شوق کي پنهنجن ئي دوکا ڏنا1787 اٽيچمينٽ ڏسو
1788 اٽيچمينٽ ڏسو
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
ڪجھه عشق هيو ڪۡجھه مجبوري مان جيون پنهنجو گذاري ڇڏيو
مان ڪهڙو زنده ماڻهو هئس هڪ ماڻهو مونکي ماري ڇڏيو
هڪ سائي شاخ گلاب جي هئي هڪ دنيا پنهنجي خواب جي هئي
اها هڪ بهار جو آئي نـ هئي انهيءَ لاء سڀ ڪجھه هاري ڇڏيو
ڪجھه عشق هيو ڪۡجھه مجبوري مان جيون پنهنجو گذاري ڇڏيو
مان ڪهڙو زنده ماڻهو هئس هڪ ماڻهو مونکي ماري ڇڏيو
شاعر عابد بلوچ ديشي
1789 اٽيچمينٽ ڏسو
مان ڪهڙو زنده ماڻهو هئس هڪ ماڻهو مونکي ماري ڇڏيو
هڪ سائي شاخ گلاب جي هئي هڪ دنيا پنهنجي خواب جي هئي
اها هڪ بهار جو آئي نـ هئي انهيءَ لاء سڀ ڪجھه هاري ڇڏيو
ڪجھه عشق هيو ڪۡجھه مجبوري مان جيون پنهنجو گذاري ڇڏيو
مان ڪهڙو زنده ماڻهو هئس هڪ ماڻهو مونکي ماري ڇڏيو
شاعر عابد بلوچ ديشي
1789 اٽيچمينٽ ڏسو
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
ڪنهن جي دل ۾ ياد آ ڪوئي احساس باقي آ
بدلجڻ موسم جي درميان هڪ راز باقي آ
هاڻي ته مان سفر ۾ آهيان ملندي منزل
انهن رستن جي درميان ساٿ باقي آ
ڪنهن جڳهه تي شام ڍلندي آ ڪاٿي رات باقي آ
هاڻي ته چانڊوڪي آ چنڊ جي رات باقي آ
هلي اچو ڪنهن ڏينهن اسان جو حال ڏسڻ
اسان جو جسم مرده مگر ساه باقي آ
اميدآ شوق ملندو هو اسانکي هڪ ڏينهن
خدا تي آ ڀروسو خدا جي ذات باقي آ
شاعر عابد بلوچ ديشي
1790 اٽيچمينٽ ڏسو
بدلجڻ موسم جي درميان هڪ راز باقي آ
هاڻي ته مان سفر ۾ آهيان ملندي منزل
انهن رستن جي درميان ساٿ باقي آ
ڪنهن جڳهه تي شام ڍلندي آ ڪاٿي رات باقي آ
هاڻي ته چانڊوڪي آ چنڊ جي رات باقي آ
هلي اچو ڪنهن ڏينهن اسان جو حال ڏسڻ
اسان جو جسم مرده مگر ساه باقي آ
اميدآ شوق ملندو هو اسانکي هڪ ڏينهن
خدا تي آ ڀروسو خدا جي ذات باقي آ
شاعر عابد بلوچ ديشي
1790 اٽيچمينٽ ڏسو
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
(زندگي)
فنا جي منهن مٿان چڙهيل نقاب آهي زندگي
وڏو آ ننڊ جو نگر، خواب آهي زندگــــــــي
حسين آ مون مڃيو مٺي بـ آ ڪڙي بـ آ
ڪنڊن جي ڇانو ۾ ڦٽل خواب آهي زندگي
ڏکي سکي هلي ٿي پئي نراس ۾ رڪي نـ آ
سوال آهي بي وسي جواب آهي زندگي
گھڻن جي سوچ کان مٿي گھڻن جي پهچ کان مٿي
ائين جئين ڪو سنڌ جو نواب آهي زندگي
اسان سان ڪم ڪار ۾ نهار ۾ پڪار ۾
اڃا تـ ساٿ ٿي ڏئي ڪتاب آهي زندگي
پرين جي پار ۾ رڳو قرار ئي قرار آ
پري جي ٿي وڃئون ڪڏهن عزاب آهي زندگي
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
محبت جي ميدان ۾ لهڻ بـ ڏکيو آ
پرين جي پيار کي پسڻ بـ ڏکيو آ
چون ٿا تـ محبت مڌر راڳ آهي
اهو مست نغمو ٻڌڻ بـ ڏکيو آ
محبت ۾ ماڻهو لڳائن ٿا الزام
بنا ڏوه الزام سهڻ بـ ڏکيو آ
جدائي جو موسم بـ آهي يار ايندو
جدائي ۾ سهڻا جيئڻ بـ ڏکيو آ
پرين واٽ واهڻ ٿرن ۽ برن ۾
اهڙن رستن تي هلڻ بـ ڏکيو آ
گڏجي تـ مٺڙا سفر ڪٽجي وڃي ٿو
اڪيلو اونڌاهين ۾ رهڻ بـ ڏکيو آ
محبت تـ آهي سڄو سمنڊ جاني
انهي جي وچ ۾ ترڻ بـ ڏکيو آ
مري تون ٿو يار مرڻ جون ڳالهيون ڪرين
ائين يار هتڙي مرڻ بـ ڏکيو آ
محبت ۾ آهن مليل درد جيڪي
شوق انهن زخمن جو ڇٽڻ بـ ڏکيو آ
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
محبت اسان جو ڪئي هڪ خطا ٿي وئي
ڇا سزا ٻي زندگي سزا ٿي وئي
وفا ڪندا رهياسين عبادتن جي طرح
پوء عبادت پاڻ هڪ گناه ٿي وئي
ڪيترو پيارو سفر هو گڏ هئاسين او ساٿي
پوء ڇا ٿيو ڇو منزل جدا ٿي وئي
شوق ڪوئي چاهت ڪوئي حسرت نـ ڪا اميد آ هاڻي
تون وئين تـ بس زندگي فنا ٿي وئي
نثارابڙو
نائب منتظم
سموري شاعري اندر جي اڌمن جو سهڻو اظهار لڳو ۔۔۔ ڪٿي ڪٿي ته اسانجي حالتن جو اظهار به نظر آيو ۔۔۔
محبت من ۾، چپڙن تي گيت،
ناز ڪرڻ، حسن وارن جي ريت۔
الامان ۔۔۔ سائين بلوچ صاحب اوهانکي پنهنجن جذبن جو اظهار ڪرڻ اچي ٿو، اسان سان ته حالت آهي جو اهڙو اظهار به ڪري ڪون ٿا سگهون، ۽ بس پو اندر اڌ ٿيو پوي ۔۔۔
ڪٿي ڪٿي لفظن جي درستگي جي شايد ضرورت آهي، انڪري جڏهن ڪو ليک ونڊ ڪريو ته انکي هڪ دفعو ورجائي پڙهي ڏسندا ڪريو ۔۔۔ باقي ته ماشاء الله ۔۔۔
شاعري ونڊ ڪرڻ جا قرب ۔۔۔
محبت من ۾، چپڙن تي گيت،
ناز ڪرڻ، حسن وارن جي ريت۔
الامان ۔۔۔ سائين بلوچ صاحب اوهانکي پنهنجن جذبن جو اظهار ڪرڻ اچي ٿو، اسان سان ته حالت آهي جو اهڙو اظهار به ڪري ڪون ٿا سگهون، ۽ بس پو اندر اڌ ٿيو پوي ۔۔۔
ڪٿي ڪٿي لفظن جي درستگي جي شايد ضرورت آهي، انڪري جڏهن ڪو ليک ونڊ ڪريو ته انکي هڪ دفعو ورجائي پڙهي ڏسندا ڪريو ۔۔۔ باقي ته ماشاء الله ۔۔۔
شاعري ونڊ ڪرڻ جا قرب ۔۔۔
جمن جمالي
سينيئر رڪن
مان ڪهڙوزندھ ماڻهوهئس هۡڪ ماڻهومونکي ماري ڇڏيو۔۔۔ واھ تمام بهترين
غلام مصطفي ميمڻ
سينيئر رڪن
محبت اسان جو ڪئي هڪ خطا ٿي وئي
ڇا سزا ٻي زندگي سزا ٿي وئي
وفا ڪندا رهياسين عبادتن جي طرح
پوء عبادت پاڻ هڪ گناه ٿي وئي
ڪيترو پيارو سفر هو گڏ هئاسين او ساٿي
پوء ڇا ٿيو ڇو منزل جدا ٿي وئي
شوق ڪوئي چاهت ڪوئي حسرت نـ ڪا اميد آ هاڻي
تون وئين تـ بس زندگي فنا ٿي وئي
ادا عابد بلوچ السلام عليڪم! توهانجي شاعري پنهنجي اندر هڪ وڏي رمز رکي ٿئي ۽ ان کي پڙهڻ سان اوهانجي خيالن جي وسعت جو اندازو لڳي ٿو۔ بهترين احساست کي خوبصورت الفاظن جي مالا پرايل اوهانجو شاعري اسان کي پسند آئي، خاص طور مٿيون چند لائينون ته تمام بهترين آهن۔
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
سوچي سمجھي کڻجان قدم کڻڻ کان پهريان
ڪڏهن ڀُلي نـ وڃي منزل پائڻ کان پهريان
مخلص دوست کان محروم نـ ٿي وڃي
هي سوچجان آزمائڻ کان پهريان
تنهنجي سيني ۾ بـ ڌڙڪندو آ دل
هي سوچجان ڪنهن جو دل ڏکائڻ کان پهريان
شوق سڄي عمر ڪوئي ڪنهن جي لاء روئيندو آهي ڇا؟
ماڻهو صرف ڳوڙها وهائيندا آهن دفنائڻ کان پهريان.
ڪڏهن ڀُلي نـ وڃي منزل پائڻ کان پهريان
مخلص دوست کان محروم نـ ٿي وڃي
هي سوچجان آزمائڻ کان پهريان
تنهنجي سيني ۾ بـ ڌڙڪندو آ دل
هي سوچجان ڪنهن جو دل ڏکائڻ کان پهريان
شوق سڄي عمر ڪوئي ڪنهن جي لاء روئيندو آهي ڇا؟
ماڻهو صرف ڳوڙها وهائيندا آهن دفنائڻ کان پهريان.
سائين انشا الله ڪوشش ڪندس ته غلطي نه ٿئي اوهان جا قرب جو اوهان غلطي ٻڌائي
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
پرين غلام مصطفي ميمڻ صاحب اوهان جا قرب جو هي ابتا سبتا لفظ اوهان کي پسند آيا
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
بهارن جي خيالن ۾ خزان موسم هلي آئي۔
اها ئي اوچتي سورن سمورن سان رلي آئي۔
ڇُٽا جيڪي هئا منهنجا زخم ويا چڪجي
اڃا شايد سوائي درد سان گڏجي رلي آئي۔
ڪيا واعده هئا گڏجي رهڻ جا جن پيارن سان
ٿيا پنهنجا پراوا ڄڻ خبر اهڙي هُلي آئي۔
سهي تعنه ڏسي ڏُکڙا ڪيم جنهن سان وفا پوري
صنم ساڳو ڪري پنهنجو ملي تنهن سان کلي آئي
اڙي عبدا خزان توسان وفاداري ڪئي ڪيڏي
کڻي ڏکڙا سمورا ئي وري تو وٽ گُهلي آئي
اها ئي اوچتي سورن سمورن سان رلي آئي۔
ڇُٽا جيڪي هئا منهنجا زخم ويا چڪجي
اڃا شايد سوائي درد سان گڏجي رلي آئي۔
ڪيا واعده هئا گڏجي رهڻ جا جن پيارن سان
ٿيا پنهنجا پراوا ڄڻ خبر اهڙي هُلي آئي۔
سهي تعنه ڏسي ڏُکڙا ڪيم جنهن سان وفا پوري
صنم ساڳو ڪري پنهنجو ملي تنهن سان کلي آئي
اڙي عبدا خزان توسان وفاداري ڪئي ڪيڏي
کڻي ڏکڙا سمورا ئي وري تو وٽ گُهلي آئي
عابد بلوچ
سينيئر رڪن
وکري رهيا آهن منهنجي ذات هن کي چئجان
ڪڏهن ملين ته هي ڳالهه هن کي چئجان
هو گڏ هيو ته زمانو همسفر هو منهنجو
هاڻ ڪوئي ناهي گڏ هن کي چئجان
هن کي چئجان هن جي سواءِ ڏينهن نه ٿو گذري
سسڪي سسڪي ڪٽي آ رات هن کي چئجان
هو پڪاري ته هاءِ پهچي وڃان هن جي سنگ
ناهن رهيا اهي حالات هن کي چئجان
اگر هو پوءِ به نه موٽي اچي ته اي مهربان قاسد
الاهي ڪهڙا آهن منهنجي دل جا حالات هن کي چئجان
هر جيت مان هن جي نالي ڪريان ٿو
شوق مڃندو آ پنهنجي هار هن کي چئجان؛ــ
شاعر؛ عابد بلوچ ديشي