عرس پريو
سينيئر رڪن
عربستان ۾ پاڻيءَ جي گهٽتائيءَ سبب ۽ برسات نه هئڻ سبب، ڪڏهن ڪڏهن ڏُڪار پئجي ويندو هو. هڪ ڀيري مديني شريف ۾ ڏڪار پيو. ماڻهو کاڌي پيتي جي شين لاءِ پريشان ٿيڻ لڳا. ڪٿي به اناج ڪونه ٿي مليو. مديني جا رهواسي پنهنجي پروردگار کي پڪارڻ لڳا ته ”يا مولا ڏڪار جا ڏينهن ختم ڪر، سُڪار آڻ ته ماڻهو سُک جو ساهه کڻن!“
مولا مٿن مهربان ٿيو. هڪ ڏينهن ڪنهن ملڪ جو هڪ واپاري اناج سان ڀريل اُٺن جو وڳ ڪاهي آيو. جڏهن ان واپاريءَ جي اچڻ جي خبر مشهور ٿي ته مديني جي هڪ شاهوڪار ان واپاريءَ کان سمورو اناج خريد ڪري ڇڏيو. شهر جي رهاڪن کي جڏهن اها خبر پئي ته واپاري جو سمورو اناج هڪ ئي شخص خريد ڪري پاڻ وٽ رکيو آهي ته اُهي ان شاهوڪار شخص وٽ ويا، ۽ کيس مناسب نفعي سان اناج وڪڻڻ لاءِ چيائون. پر ان شاهوڪار کين چيو ته ”آئون اناج وڪڻڻ چاهيان ٿو، پر جيترو نفعو آئون چاهيان ٿو، اوترو اوهان نه ڏيئي سگهندا.“
مديني جي رهواسين بازار جي اگهه کان کيس وڌيڪ اگهه ڏيڻو ڪيو، پر هن نه مڃيو ۽ اهوئي چوندو رهيو ته هُو وڌيڪ نفعو چاهي ٿو.
ماڻهو حيران هئا ته هي ڪهڙو واپاري آهي جو خلق خدا بُک مري رهي آهي، تڏهن به کيس رحم نٿو اچي مناسب نفعو کيس ڏنو ٿو وڃي، پر اڃا وڌيڪ نفعو گهري ٿو ۽ اهوئي چوندو رهي ٿو ته اوهين گهربل نفعو نه ڏيئي سگهندؤ!“
ماڻهن کي ان ڳالهه تي به حيراني هئي ته مديني شريف جو اهو شاهوڪار لالچي انسان نه هو، پر وڏو سخي ۽ رحمدل هو. هُو هميشہ غريبن ۽ مسڪينن جي مدد ڪندو رهندو هو. شهر جي ماڻهن کي معلوم هو ته هُو نيڪيءَ جي ڪمن ۾ تمام گهڻو خرچ ڪندو رهندو آهي، پر اڄ کيس الاجي ڇاٿي ويو آهي!
مديني جا رهاڪو اها ڳالهه سمجهي نٿي سگهيا ته هن شخص جي ڇا نيت آهي کيس ٽيڻو ـــ چؤڻو نفعو ڏنو وڃي ٿو، تڏهن به اناج نٿو وڪڻي. خبر ناهي ته هن شخص کي اڄ ڇا ٿي ويو آهي؟ هيڏو سخي ۽ هيڏو غريبن جو همدرد، اڄ وڏي کان وڏي نفعي تي به اناج نه ٿو وڪڻي!
ماڻهو انهيءَ حيرانيءَ پريشانيءَ ۾ هئا ته ان شاهوڪار شخص مديني ۾ اعلان ڪيو ته جنهن شخص کي جيترو اناج کپي، کڻي وڃي، کانئس ڪا قيمت نه ورتي ويندي.
اهو اعلان ٻڌڻ شرط ماڻهن جا ميڙ گڏ ٿي ويا. الله تعاليٰ جي اُن پياري ٻانهي سمورو اناج اُتي جو اتي هڪ جاءِ تي مفت ورهائي ڇڏيو. جڏهن سمورو اناج ختم ٿي ويو ته هڪ دوست کانئس پڇيو ته ”اسان توکي گهڻي کان گهڻو نفعو ڏيڻو ڪيو، ته به اناج ڪونه ڏنئه، ۽ هاڻي سمورو اناج مفت ۾ وڪڻي ڇڏيئي، ڇا ڳالهه آهي؟“
اُن شاهوڪار وراڻيو ته ”مون هي اناج الله جي نالي، الله جي ٻانهن ۾ ورهائڻ ٿي گهريو، الله تعاليٰ جو واعدو آهي ته جيڪو سندس نالي ۾ ڪا خيرات ڪندو ته ان کي ڏهه دنيا ۽ ستر آخرت اجورو ڏنو ويندو. هينئر تون ئي ٻڌاءِ ته ايترو نفعو مون کي ڪير ڏئي ها؟“
بيشڪ دنيا جي ڪاروبار کان آخرت جو ڪاروبار ڪرڻ وڌيڪ بهتر آهي. اهو آخرت جو ڪاروبار ڪرڻ وارو حضرت عثمان غني رضه هو، جنهن اڳ ۾ به مسلمانن جي ڀلائي لاءِ ڪيترائي ڪم ڪيا هئا ۽ هر ڏکئي وقت ۾ مسلمانن جي مدد ڪئي هئي.
الحاج رحيم بخش ”قمر“
ڪاش اڄ جا حڪمران به اهڙي عملن کان سبق حاصل ڪن، عوام کي ڏين يا نه پر جهڙي مهانگائي ۾ عوام پسجي رهيو آهي ان کي گهٽائين۔۔
مولا مٿن مهربان ٿيو. هڪ ڏينهن ڪنهن ملڪ جو هڪ واپاري اناج سان ڀريل اُٺن جو وڳ ڪاهي آيو. جڏهن ان واپاريءَ جي اچڻ جي خبر مشهور ٿي ته مديني جي هڪ شاهوڪار ان واپاريءَ کان سمورو اناج خريد ڪري ڇڏيو. شهر جي رهاڪن کي جڏهن اها خبر پئي ته واپاري جو سمورو اناج هڪ ئي شخص خريد ڪري پاڻ وٽ رکيو آهي ته اُهي ان شاهوڪار شخص وٽ ويا، ۽ کيس مناسب نفعي سان اناج وڪڻڻ لاءِ چيائون. پر ان شاهوڪار کين چيو ته ”آئون اناج وڪڻڻ چاهيان ٿو، پر جيترو نفعو آئون چاهيان ٿو، اوترو اوهان نه ڏيئي سگهندا.“
مديني جي رهواسين بازار جي اگهه کان کيس وڌيڪ اگهه ڏيڻو ڪيو، پر هن نه مڃيو ۽ اهوئي چوندو رهيو ته هُو وڌيڪ نفعو چاهي ٿو.
ماڻهو حيران هئا ته هي ڪهڙو واپاري آهي جو خلق خدا بُک مري رهي آهي، تڏهن به کيس رحم نٿو اچي مناسب نفعو کيس ڏنو ٿو وڃي، پر اڃا وڌيڪ نفعو گهري ٿو ۽ اهوئي چوندو رهي ٿو ته اوهين گهربل نفعو نه ڏيئي سگهندؤ!“
ماڻهن کي ان ڳالهه تي به حيراني هئي ته مديني شريف جو اهو شاهوڪار لالچي انسان نه هو، پر وڏو سخي ۽ رحمدل هو. هُو هميشہ غريبن ۽ مسڪينن جي مدد ڪندو رهندو هو. شهر جي ماڻهن کي معلوم هو ته هُو نيڪيءَ جي ڪمن ۾ تمام گهڻو خرچ ڪندو رهندو آهي، پر اڄ کيس الاجي ڇاٿي ويو آهي!
مديني جا رهاڪو اها ڳالهه سمجهي نٿي سگهيا ته هن شخص جي ڇا نيت آهي کيس ٽيڻو ـــ چؤڻو نفعو ڏنو وڃي ٿو، تڏهن به اناج نٿو وڪڻي. خبر ناهي ته هن شخص کي اڄ ڇا ٿي ويو آهي؟ هيڏو سخي ۽ هيڏو غريبن جو همدرد، اڄ وڏي کان وڏي نفعي تي به اناج نه ٿو وڪڻي!
ماڻهو انهيءَ حيرانيءَ پريشانيءَ ۾ هئا ته ان شاهوڪار شخص مديني ۾ اعلان ڪيو ته جنهن شخص کي جيترو اناج کپي، کڻي وڃي، کانئس ڪا قيمت نه ورتي ويندي.
اهو اعلان ٻڌڻ شرط ماڻهن جا ميڙ گڏ ٿي ويا. الله تعاليٰ جي اُن پياري ٻانهي سمورو اناج اُتي جو اتي هڪ جاءِ تي مفت ورهائي ڇڏيو. جڏهن سمورو اناج ختم ٿي ويو ته هڪ دوست کانئس پڇيو ته ”اسان توکي گهڻي کان گهڻو نفعو ڏيڻو ڪيو، ته به اناج ڪونه ڏنئه، ۽ هاڻي سمورو اناج مفت ۾ وڪڻي ڇڏيئي، ڇا ڳالهه آهي؟“
اُن شاهوڪار وراڻيو ته ”مون هي اناج الله جي نالي، الله جي ٻانهن ۾ ورهائڻ ٿي گهريو، الله تعاليٰ جو واعدو آهي ته جيڪو سندس نالي ۾ ڪا خيرات ڪندو ته ان کي ڏهه دنيا ۽ ستر آخرت اجورو ڏنو ويندو. هينئر تون ئي ٻڌاءِ ته ايترو نفعو مون کي ڪير ڏئي ها؟“
بيشڪ دنيا جي ڪاروبار کان آخرت جو ڪاروبار ڪرڻ وڌيڪ بهتر آهي. اهو آخرت جو ڪاروبار ڪرڻ وارو حضرت عثمان غني رضه هو، جنهن اڳ ۾ به مسلمانن جي ڀلائي لاءِ ڪيترائي ڪم ڪيا هئا ۽ هر ڏکئي وقت ۾ مسلمانن جي مدد ڪئي هئي.
الحاج رحيم بخش ”قمر“
ڪاش اڄ جا حڪمران به اهڙي عملن کان سبق حاصل ڪن، عوام کي ڏين يا نه پر جهڙي مهانگائي ۾ عوام پسجي رهيو آهي ان کي گهٽائين۔۔
